Tης Tασουλας Kαραϊσκακη
Ακροδεξιός μακελάρης σε μια τακτοποιημένη ευημερούσα δυτική κοινωνία·
κατασκηνώσεις όπου «εκπαιδεύονται» στο Γ΄ Ράιχ παιδιά νεοναζιστών·
«οράματα» περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μέσω εκχώρησης από... τα πιο αδύναμα οικονομικά κράτη-μέλη, μέρους της εθνικής κυριαρχίας τους·
οίκοι αξιολόγησης-άρπαγες, που επενδύουν στην (ελληνική) χρεοκοπία και συνεχίζουν και μετά τις αποφάσεις των Βρυξελλών τον χαβά της υποβάθμισης·
ηγέτες ανίκανοι να διαχειριστούν την πολιτικο-οικονομική κατάσταση...
Ολα διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας βαθύτατης κρίσης του δυτικοευρωπαϊκού κόσμου.
Κάτω από την κρούστα της ευημερίας, της προόδου, του πολιτισμού, της οργάνωσης των κοινωνιών του, συντελείται μια ισχυρότατη απορρύθμιση.
Το ευρωπαϊκό όνειρο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικής συνοχής, δημοκρατίας, ανοχής, ισοκατανομής αγαθών ξεθώριασε.
Βεβαιότητες κατακρημνίστηκαν και στη θέση τους εισχώρησε, ανδρώθηκε, παγιώθηκε ο φόβος αφενός απέναντι στον άλλο, τον ξένο, τον διαφορετικό που ήρθε -είναι βέβαιοι- να αρπάξει το ψωμί τους, να διαφθείρει τα ήθη τους, να αλλοτριώσει και να μαγαρίσει τον κοινωνικό τους χώρο, και αφετέρου απέναντι στον Ευρωπαίο φτωχοσυγγενή που απειλεί να τους αφαιμάσσει για πάντα, να κλέβει ανερυθρίαστα τον δικό τους μόχθο.
Κολοσσιαίο το δυσεπίλυτο μεταναστευτικό, αποσβολωτικά ανησυχαστική η άνοδος του νεοναζισμού και ανύπαρκτη εκείνη η μικρή μεταβολή που θα άλλαζε έστω ανεπαίσθητα το κλίμα υπέρ των PIIGS - και της Ελλάδας...
Σαν μια βόμβα έτοιμη να σκάσει μοιάζει η Ευρώπη. Οι ηγέτες της συνεχίζουν να κομπορρημονούν για τη δύναμή της την ώρα που εκείνη υποσκάπτεται από τις πληγές της, την ανασφάλεια, την πολιτιστική κατολίσθηση.
Θολός ο ευρωπαϊκός πολιτικός ορίζοντας, με τις δύο όψεις, τη φιλελεύθερη (σε κοινή θέα) και την ολοκληρωτική (στην αθέατη πλευρά).
Εξτρεμισμοί, διακρίσεις, ανισότητα, ανεργία, φτώχεια.
Οι σημαντικές για το μέλλον της αποφάσεις λαμβάνονται από τους επαγγελματίες πολιτικούς των ισχυρών χωρών, με 500 εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες θεατές, αποδέκτες μιας αμφίσημης γλώσσας.
Δεν είναι ανήσυχες μόνο οι εξαρθρωμένες -στο χείλος της χρεοκοπίας- οικονομίες και οι αποσαθρωμένες κοινωνίες.
Σύμφωνα με πρόσφατη παγκόσμια έρευνα για την καταναλωτική εμπιστοσύνη, όλη η γηραιά Ευρώπη των ιδεών και αξιών αποτελεί την πλέον απαισιόδοξη γεωγραφική περιοχή του πλανήτη...
«Μη βασίζεσαι στο κράτος για να λύσει τα κοινωνικά σου προβλήματα. Πρέπει να τα λύσεις μόνος σου», είχε πει πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον.
Ωστόσο, η θεωρία αυτή, που έχει γίνει από χρόνια πράξη, δεν μοιάζει να δίνει τις λύσεις, τουλάχιστον στη χώρα μας.
Το «κράτος πρόνοιας» με τις ιδιοτελείς παρεμβάσεις, που διόγκωσε το Δημόσιο και διεύρυνε τα αντιπαραγωγικά προνομιούχα στρώματα και τον παρασιτισμό, συρρικνώνεται, αλλά η «φιλοσοφία» παραμένει, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο βάρος να σηκώνουν εκείνοι που βρίσκονται έξω από τους μηχανισμούς του.
Οι θεσμοί αφυδατώνονται κι ο πολίτης που έγινε καταναλωτής, δεν μπορεί πια να λειτουργήσει ούτε ως τέτοιος...
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
