Tου Παναγή Γαλιατσάτου
Οπως έχουμε ξαναγράψει, στη διάρκεια της δημοσιονομικής μας κρίσης αναπτύχθηκαν διάφοροι μύθοι, που κοινό στόχο είχαν να πείσουν, ότι υπήρχαν εναλλακτικές και πολύ πιο ανώδυνες λύσεις για να την αντιμετωπίσουμε.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν τις επέλεξε, είτε...
επειδή ήταν ανίκανη, είτε επειδή ήθελε να υποτάξει τη χώρα σε συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ενας τέτοιος μύθος λέει ότι, οι Ρώσοι μάς προσέφεραν στις αρχές του 2010 ένα τεράστιο δάνειο, το οποίο όμως η κυβέρνηση δεν αποδέχθηκε, επειδή ήταν επιλογή της να θέσει τη χώρα υπό το ΔΝΤ και τους Γερμανούς.
Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα μέσα από τη συνέντευξη του βουλευτή της ρωσικής Δούμας κ. Ιβάν Σαββίδη στην «Ελευθεροτυπία». Ο κ. Σαββίδης υποστήριξε ότι τον Φεβρουάριο του 2010 «ο Πούτιν ήθελε να προσφέρει 24 δισ. στην Ελλάδα, ο κ. Παπανδρέου όμως του μίλαγε για οικολογικά προβλήματα».
Το τι διαμείφθηκε σ’ εκείνη τη συζήτηση δεν γνωρίζουμε. Ο εκπρόσωπος του Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ, είχε δηλώσει τότε ότι η ελληνική πλευρά δεν ζήτησε οικονομική υποστήριξη και ότι η Ρωσία δεν σχεδίαζε να θέσει το ζήτημα αυτό στις συνομιλίες.
Η συνέντευξη Σαββίδη έγινε θέμα παντού. Το περιεχόμενό της αναπαράχθηκε ως δεδομένο. Κυβερνητική αντίδραση δεν υπήρξε, ίσως γιατί για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο η Ρωσία είναι πολύ μακριά από το Λονδίνο.
Οσο παραμένει χωρίς αντίλογο, όμως, η εκδοχή Σαββίδη, διεκδικεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Χρήσιμη, πάντως, για να αξιολογήσει κανείς αυτή την υπόθεση, είναι μια άλλη ιστορία, ενός ρωσικού δανείου που προοριζόταν για την Ισλανδία. Η χώρα αυτή υπήρξε το πρώτο θύμα της διεθνούς κρίσης, εξαιτίας της οποίας κατέρρευσαν οι τράπεζές της.
Η Ρωσία προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει. Οι Ισλανδοί πήραν την προσφορά τοις μετρητοίς.
Στις 7 Οκτωβρίου του 2008 η Κεντρική Τράπεζα της Ισλανδίας ανακοίνωσε ότι είχε εξασφαλίσει από τη Μόσχα δάνειο 4 δισ. ευρώ. Η ανακοίνωση εξηγούσε ότι ο Ρώσος πρεσβευτής, Βίκτορ Ταταρίντσεφ, την είχε ενημερώσει ότι η Ρωσία θα χορηγούσε αυτό το ποσό και ότι αυτό είχε επιβεβαιωθεί από τον Ρώσο πρωθυπουργό Πούτιν.
Την ίδια μέρα πάντως, στο Ιντερφάξ ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Πάνκιν δήλωνε, ότι δεν υπήρχε ούτε επίσημη αίτηση των Ισλανδών ούτε απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης.
Το Ρέικιαβικ ανασκεύασε, με έμφαση στις διαπραγματεύσεις που θα «ξεκινούσαν άμεσα ανάμεσα στις δύο χώρες».
Πράγματι, στις 14 Οκτωβρίου του 2008 μια υψηλόβαθμη ισλανδική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε τη Μόσχα. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν πάνω από έναν χρόνο. Στη διάρκειά τους, ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών Κούρντιν υποστήριξε πως τα 4 δισ. ευρώ θα ήταν πολλά για τη Ρωσία.
Τελικά, στις 16 Ιουλίου του 2009, η ρωσική κυβέρνηση αποφάσισε να χορηγήσει δάνειο ύψους 327 εκατ. ευρώ.
Τον Οκτώβριο του 2009, η Ρωσία απέρριψε επίσημα το ισλανδικό αίτημα, προφανώς επειδή το Ρέικιαβικ δεν αποδεχόταν τους ρωσικούς όρους. Η Ισλανδία δανείστηκε από το ΔΝΤ και τις σκανδιναβικές χώρες.
Αν, όμως, οι Ρώσοι το σκέφτονταν ένα χρόνο για 300 εκατ. ευρώ και δεν τα δάνεισαν τελικά, γιατί να θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι θα μας έδιναν 25 δισ.;
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
