Ο ένας αποκαλεί τον άλλον Πινοτσέτ.
Ο τρίτος κατηγορεί τον δεύτερο για φασίζουσα νοοτροπία, ο παρακάτω µιλάει για τον Γκοτζαµάνη και τα τρίκυκλα, κάποιος άλλος φωνάζει για εγκάθετους, η λέξη χούντα έχει γίνει καραµέλα και ένα κόµµα απειλεί πως θα πάρει τους βουλευτές του για να φύγει από τη Βουλή.
Για να πάει πού άραγε; Για να πάρει τα... βουνά ή για να κατέβει στο Σύνταγµα ως µια ακόµη οµάδα αγανακτισµένων πολιτών;
Τα ονόµατα δεν σας χρειάζονται. Τα ονόµατα είναι γνωστά σε όλους, µιας και το µικρό αυτό ανθολόγιο του πολιτικού µας λυρισµού αποτελείται αποκλειστικά από αποστροφές κοµµατικών αρχηγών, υπαρχηγών, εκπροσώπων και λοιπών πρωτοπαλίκαρων.
Οι παλαιότεροι θα τους έλεγαν ανάγωγους.
Ελα τώρα, θα µου πείτε. Εδώ ο κόσµος καίγεται κι εσύ µου µιλάς για πολιτική αγωγή.
Στην πραγµατικότητα έχουµε να κάνουµε µε µια παλιοπαρέα, που έχει βαρεθεί ο ένας τον άλλον και έχοντας εξαντλήσει τα αποθέµατα από ανέκδοτα και αστεία, αλληλοβρίζονται για να περάσει η ώρα.
Ο χαµένος θα πληρώσει τον λογαριασµό.
Ή µήπως αλληλοβρίζονται για να πείσουν εαυτούς και αλλήλους πως υπάρχουν;
Μην µπορώντας να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους πετούν βρισιές ο ένας στον άλλον. Οπως οι πρόεδροι των ΠΑΕ, επειδή δεν µπορούν να παράγουν ποδόσφαιρο για να ικανοποιήσουν τους φιλάθλους, παράγουν βία για τους οπαδούς, έτσι και οι πολιτικοί µας εκστοµίζουν τερατωδίες µπας και προκαλέσουν το ενδιαφέρον.
Είναι κι αυτοί «αγανακτισµένοι». Με ποιον άραγε; Μήπως µε τον εαυτό τους;
Υπάρχει βέβαια και η υπόθεση της ανεπάρκειας. Σαν κακοί υπάλληλοι οι άνθρωποι κακοποιούν τα µέσα παραγωγής που τους έχουν εµπιστευθεί οι εργοδότες τους – οι ψηφοφόροι εν προκειµένω –, διότι δεν ξέρουν να τα χρησιµοποιήσουν. Λησµονώντας, βέβαια, πως απ’ αυτά τα µέσα σιτίζονται οι ίδιοι.
Αν βέβαια θυµούνται ακόµη, πως η άρθρωση πολιτικού δηµόσιου λόγου, η πολιτική αγωγή – εκ του άγω – είναι η δουλειά τους.
Και µπορεί ο κ. Λαζόπουλος, σερνάµενος πίσω απ’ τα γέλια του κοινού που κολακεύει, να βάζει να ακούγεται η φωνή του δικτάτορα Παπαδόπουλου στη θέση του Παπανδρέου, όµως ο κ. Λαζόπουλος ευθύνεται προσωπικά και για το ανιστόρητο χιούµορ του και για το κακό του γούστο.
∆εν χρειάζεται να µαζευτούν µερικές χιλιάδες, να µουντζώνουν τη Βουλή για να κινδυνεύσει ο κοινοβουλευτισµός.
Τον κοινοβουλευτισµό τον έχει θέσει σε κίνδυνο η ίδια η συµπεριφορά της πολιτικής τάξης απαξιώνοντας και κατεδαφίζοντας κάθε δυνατότητα παραγωγής πολιτικού λόγου.
Και, ως γνωστόν, εκεί που ο λόγος παύει να λειτουργεί, οι δρόµοι της βίας είναι ορθάνοιχτοι.
Και καλά θα κάνουν να µην ψάχνουν ποιες σκοτεινές δυνάµεις απεργάζονται σχέδια σκοτεινά και ποιοι ανάβουν τις θρυαλλίδες της βίας που κυκλοφορεί ανάµεσά µας.
Ας ακούσουν τους εαυτούς τους να µιλούν και θα καταλάβουν.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
