Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται. Με αυτή την έννοια είναι αφέλεια να νομίζει κανείς ότι ο Αντ. Σαμαράς στο «Ζάππειο 2» την περασμένη Πέμπτη θα έλεγε ότι προσφέρει συναίνεση στην κυβερνητική πολιτική εξόδου από... την κρίση.
Αφέλεια είναι, επίσης, να νομίζει κανείς ότι δεν την πρόσφερε στο μέτρο του δυνατού. Αυτά τα πράγματα δεν λέγονται δημόσια. Γίνονται στην πράξη και σιγά σιγά.
Ποια είναι τα θέματα εκείνα στα οποία σκαλώνει η κυβέρνηση και θέλει στήριξη;
Οι αποκρατικοποιήσεις - ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για να μαζέψει 50 δισ.Τι ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Ν.Δ. γι' αυτά; Τις ίδιες ή παρόμοιες θέσεις με εκείνες της κυβέρνησης.
Επιπλέον ο κ. Σαμαράς ξέχασε τη λυσσαλέα αντιμνημονιακή ρητορική του στην οποία στήριξε την πολιτική του εδώ και ένα χρόνο. Στο «Ζάππειο 2» διατύπωσε τη γενική και αόριστη θέση «επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου» χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες. Ομως και η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι επαναδιαπραγματεύτηκε το Μνημόνιο και πέτυχε τον περασμένο Μάρτιο χαμηλότερο επιτόκιο και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής.
Στα λόγια βέβαια ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια και είπε ότι δεν συναινεί στο λάθος. Είναι οι συνήθεις υποσχέσεις με τις οποίες τα δύο μεγάλα κόμματα «πλασάρουν» τον εαυτό τους στον κόσμο...
Ολα αυτά σημαίνουν πως όσο η οικονομία της χώρας είναι δεμένη στο άρμα της τρόικας, και θα είναι για πολλά χρόνια ακόμη, τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να ασκήσουν διαφορετική πολιτική. Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, όσο κι αν το κόμμα, που θα είναι κάθε φορά στην αντιπολίτευση -τώρα η Ν.Δ.-, στα λόγια θα προσπαθεί να διαφέρει.
Για τους πολίτες όποιο από αυτά τα δύο κόμματα είναι στην κυβέρνηση δεν θα υπάρχει καμιά διαφορά, γιατί ούτε οι μισθοί θα αποκατασταθούν ούτε οι έχοντες θα πληρώσουν ούτε η ανεργία θα μειωθεί. Ο στόχος της τρόικας, που είναι στόχος της κυβέρνησης και θα είναι στόχος και της επόμενης κυβέρνησης, είναι να ευημερήσουν κάποια στιγμή οι αριθμοί - έλλειμμα, χρέος κ.ά. - κι ας χρεοκοπήσουν οι άνθρωποι...
Επομένως οι πρόωρες εκλογές δεν θα δώσουν λύση για το λαό, είτε χάσει το ΠΑΣΟΚ και κυβερνήσει η Ν.Δ. είτε συνεχίσει να κυβερνά το ΠΑΣΟΚ.
Πολύ περισσότερο δεν είναι λύση για τους πολίτες, αν μετά τις εκλογές κληθούν να κυβερνήσουν και οι δύο μαζί με κυβέρνηση συνεργασίας, ενδεχόμενο εξαιρετικά πιθανό με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά ευρήματα, σύμφωνα με τα οποία και τα δύο κόμματα είναι σε κατάρρευση.
Θα ήταν λύση οι εκλογές αν αναδεικνυόταν ένας ισχυρός τρίτος πόλος της Αριστεράς. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Δυστυχώς.
Ας μη γελιόμαστε. Οι λεκτικές διαφοροποιήσεις των κομμάτων εξουσίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έκφραση ενός πολιτικού καιροσκοπισμού. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να κυβερνήσουν και όχι να εφαρμόσουν άλλη πολιτική.
Το παράδειγμα της Πορτογαλίας είναι διδακτικό και χαρακτηριστικό. Εκεί στις 23 Μαρτίου ο ηγέτης της δεξιάς σοσιαλδημοκρατικής αντιπολίτευσης Κοέλιο, και πρώτο φαβορί στις εκλογές του Ιουνίου, έριξε την κυβέρνηση του σοσιαλιστή Σόκρατες γιατί θεώρησε τα μέτρα λιτότητας που είχε εισηγηθεί πολύ σκληρά. Την επόμενη μέρα στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής, ο κ.Κοέλιο πήρε την πρώτη ψυχρολουσία από την Ανγκελα Μέρκελ και τον Μανουέλ Μπαρόζο. Του κατέστησαν σαφές ότι, ακόμα κι αν κερδίσει τις εκλογές, δεν έχει περιθώρια να εφαρμόσει διαφορετική πολιτική. Ενάμιση μήνα μετά, πριν από μερικές μέρες δηλαδή, συναίνεσε απολύτως στο μνημόνιο μεταξύ τρόικας και Πορτογαλίας...
Υπάρχει κανένας που να πιστεύει ότι στην Ελλάδα θα γίνουν διαφορετικά τα πράγματα;
ΠΗΓΗ: enet.gr
