Το αντάρτικο της Αλγερίας
Το «Πέρα από τον νόμο» («Hors la loi», 2011, Γαλλία), είναι η τελευταία ταινία του γαλλοτυνήσιου σκηνοθέτη Ρασίντ Μπουσαρέμπ που πριν από μερικά χρόνια είχε γυρίσει το εξαιρετικό «London river» στην Αγγλία.
Tελείως διαφορετικό από το προηγούμενό του σε στιλ, το «Πέρα από τον νόμο» με αφετηρία το 1924 και σεναριακό κορμό την σχέση τριών αλγερινών αδελφών που μεταναστεύουν στο Παρίσι, αναφέρεται στην δημιουργία του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας και στις τρομοκρατικές δραστηριότητές του εναντίον των Γάλλων.
Χωρίς να αγιοποιεί τους ήρωές του, που για να κερδίσουν αυτό που θέλουν πατούν με μεγάλη ευκολία την σκανδάλη, ο Μπουσαρέμπ ανιχνεύει τα τρια ξεκληρισμένα αδέλφια και φτιάχνει τρια πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα. Ο στόχος είναι μεν κοινός, αν και τα κίνητρα διαφέρουν. Υπάρχει ο ιδεαλιστής (Σαμί Μπουαζιλά), ο κακοποιός στα κακόφημα στέκια του Παρισιού (Τζαμέλ Ντεμπούζ) και ο στρατιώτης (Ροσντί Ζεμ). Ο καθένας τους βλέπει το ζήτημα από διαφορετική σκοπιά και δίνει την δική του μάχη για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που τον βολεύουν.
Η έννοια της οικογένειας όμως δεν σταματά ποτέ να δίνει τον παλμό της ταινίας και ο Μπουσαρέμπ κάνει εξαιρετική δουλειά στην ανάπλαση της εποχής σε μια ευρωπαϊκή ταινία με αμερικανική ανάσα όπως ήταν ο «Κάρλος» του Ολιβιέ Ασαγιάς ή ο «Δημόσιος Κίνδυνος» με τον Βενσάν Κασέλ.
Οι ατμόσφαιρα, οι ερμηνείες και η ιστορία, αλλά και τα σκηνικά όπως και τα κοστούμια, πλάθουν ένα αξιοπρόσεχτο σύνολο που δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητο από τα μέλη της αμερικανικής Ακαδημίας κινηματογράφου τα οποία οδήγησαν το «Πέρα από τον νόμο» στην πεντάδα των υποψηφίων για το ξενόγλωσσο Οσκαρ μαζί με τον «Κυνόδοντα».
Βαθμολογία: 3
Όλα για τις γυναίκες
Η «Μιράλ», τελευταία ταινία του Τζούλιαν Σνάμπελ («Το σκάφανδρο και η πεταλούδα», «Πριν πέσει η νύχτα»), δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο επίκαιρη.
Μέσα από τα μάτια αρκετών γυναικών και κατά την διάρκεια μισού αιώνα, ο Σνάμπελ κάνει μια αναδρομή στην καθημερινότητα των Παλαιστινίων του Ισραήλ.
Αξονας της ταινίας μια γυναίκα ονόματι Χιντ Χουσέινι, η οποία όταν το 1948 είδε σε κάποιον δρόμο της Ιερουσαλήμ 55 ξυπόλητα, άστεγα παιδιά ένιωσε την ανάγκη να τους ανοίξει την πόρτα του σπιτιού της. Στα χρόνια που ακολούθησαν τα παιδιά έγιναν 2000 και η στέγη της Χιντ μετετράπηκε σε θρυλικό ορφανοτροφείο – ινστιτούτο της Ιερουσαλήμ, με μοναδικό στόχο την προστασία και επιμόρφωση αυτών των παιδιών.
Μέσα από την Χιμντ Χουσέινι η ταινία του Σνάμπελ εστιάζει σε μια γυναίκα που βοηθήθηκε από αυτήν. Η Μιράλ - που σημαίνει κόκκινο λουλούδι από αυτά που βλέπουμε στις άκρες του πεζοδρομίου - είναι επίσης το όνομα της κεντρικής ηρωίδας (Φρέιντα Πίντο) η οποία με την βοήθεια της Χιντ κατάφερε να διαφύγει στην Ευρώπη, να σπουδάσει και να προχωρήσει στην ζωή της. Η Μιράλ είναι μια αντανάκλαση της Ρούλα Τζεμπρεάλ, συγγραφέα του ομότιτλου βιβλίου στο οποίο στηρίχτηκε η ταινία του Σνάμπελ (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός).
Αφήνοντας την Ιερουσαλήμ η Τζεμπρεάλ ένιωσε ότι παρατούσε τις αναμνήσεις της, ότι επέτρεπε «να κλαπούν», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η ίδια στο περασμένο φεστιβάλ Βενετίας, μιλώντας για ένα βιβλίο που την βοήθησε να βρει τον δρόμο επικοινωνίας με το παρελθόν της και για πρώτη φορά με το μέλλον της.
Βαθμολογία: 3
Φαντάσματα εν δράσει
Μετά την (ανεξήγητη) επιτυχία του «Paranormal activity», τα «χειροποίητα» θρίλερ φαντασμάτων διανύουν την καλύτερή περίοδό τους. Στην «Παγιδευμένη ψυχή» («Insidious», ΗΠΑ, 2011) του Τζέιμς Γουάν, ο Πάτρικ Γουίλσον και η Ρόουζ Μπερν υποδύονται το καλοβαλμένο ζευγάρι που προσπαθεί να καταλάβει τι στον δαίμονα μπήκε στην ψυχή ενός από τα τρία παιδιά του και το έχει φέρει σε κατάσταση κώματος.
Όλα δείχνουν ότι κάτι συμβαίνει μέσα στο καινούργιο σπίτι τους. Είναι όμως όντως έτσι, ή μήπως κάτι ακόμα πιο ανεξέλεγκτο τους καταδιώκει; Η οικογένεια μετακομίζει και τα μη εξηγήσιμα δια της επιστημονικής οδού φαινόμενα συνεχίζονται αφήνοντας αποσβολωμένους τους πάντες, ακόμα και το σούπερ μέντιουμ που αναλαμβάνει να βάλει το χεράκι του με το επιτελείο του.
Ταινία στην οποία ξέρεις ακριβώς τι θα δεις και πότε, χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση στην κινηματογράφηση (όπως είπα «χειροποίητη») χωρίς ιδιαίτερα γοητευτικούς ηθοποιούς και μπολιασμένη στα κλισέ, η «Παγιδευμένη ψυχή» απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις του είδους της.
Βαθμολογία: 2
Το δράμα των παιδιών από το Κουρδιστάν
Γυρισμένη εξ’ ολοκλήρου στην πόλη Ντιγιαρμπακίρ που είναι η μεγαλύτερη του τουρκικού Κουρδιστάν, η ταινία «Τα παιδιά ενός άλλου θεού» («The children of Diyarbakir», Τουρκία, 2010) του Μιράζ Μπεζάρ, εστιάζει στην περίπτωση δυο ανήλικων αδελφών (κορίτσι – Σενιάκ Οράκ αγόρι- Μοχάμεντ Αλ) που θα αναγκαστούν να ζήσουν στους δρόμους, όταν μια ομάδα παρακρατικών πρακτόρων δολοφονεί εν ψυχρώ τους γονείς τους.
Ο αγώνας τους για την επιβίωση, από τον οποίο δεν λείπει το χιούμορ, με ανάλαφρα περιστατικά δρόμου, διατηρεί το τέμπο μιας ταινίας, που παρά το δυσάρεστο θέμα της παρακολουθείται με αγωνία και ενδιαφέρον. Το ύφος αλλάζει κάπως όταν τα δυο παιδιά συναντούν τον δολοφόνο των γονιών τους και αποφασίζουν να τον εκδικηθούν.
Βαθμολογία: 2
Του Γιάννη Ζουμπουλάκη
ΠΗΓΗ: το βημα on-line
