Κατ’ αρχάς, µια διευκρίνιση: Επειδή το κείµενο γράφεται παραµονή του γάµου – αν στο µεταξύ βρέθηκε καµιά βόµβα στον λονδρέζικο κάδο ή πιάστηκε το στρίφωµα της Κέιτ στης άµαξας τη ρόδα, χίλια συγγνώµη σας ζητώ, αλλά δεν το χρεώνεται η παρούσα στήλη!
ΑΚΟΥ ΤΩΡΑ φιλοδοξία µάνας:
Οταν µεγαλώσει η κόρη της, να πάρει ...το πριγκιπόπουλο άντρα!
Δεν υπάρχει αυτό, δεν υφίσταται! Να βάζειςτο παιδί σου να κυνηγάει τον πρίγκιπα από σχολείο σε σχολείο για να τον τυλίξει και να την πάρει!
Θα µου πεις, όλες οι µανάδες έχουµε όνειρα για τα παιδιά µας.
Αλλά νορµάλ όνειρα, όχι το παραλήρηµα της τρελής. Ευχόµαστε να είναι γερά,τυχερά, να σπουδάσουν, να προκόψουν, να βρουν έναν καλό σύντροφο. Αλλά σκέψου τώρα, εκεί που κάθονται όλες µαζί στο παιδικό πάρτι και βλαστηµάνε τον κλόουν που κάνει τα µπαλόνια σκυλάκια, να ‘χεις και τη µουρλή: – Εµένα η κόρη µου θέλω να γίνει βασιλοπούλα!
Σκοπό της ζωής της το είχε βάλει αυτή! Κι έρχεσαι κι αναρωτιέσαι εσύ τώρα! Ολη η υφήλιος το ξέρει, στο Μπάκιγχαµ δεν τους το συνδέσανε το Ιντερνετ ακόµα; Χαµπάρι δεν έχουν πάρει αυτοί; Στα ίδια sites µε µας δεν µπαίνουνε να δουν ότι έχουν µπλέξει µε τρελή;
Και πες ότι ο Ουίλιαµ στραβώθηκε από έρωτα... Πες ότι το παλικάρι µάνα δεν έχει να το νοιαστεί! Πες ότι η Καµίλα χέστηκε... Ο πατέρας του, ο αδελφός του, το σόι του µέσα, στον κόσµο τους βρίσκονται; Τι να κάνουµε πια; Πώς να τον σώσουµε τον λεβέντη µας; Να τους στείλουµε εµείς τα links να διαπιστώσουν ότι έχουν µπλέξει µε παράφρονες; Εγινε, σου λέει, το Λονδίνο κόλαση! Ολοι οι δρόµοι µπλοκαρισµένοι... Ολοι οι κάτοικοι κοιτάνε τον ουρανό, θα βρέξει, δεν θα βρέξει... Ολοι οι αστυνοµικοί ψάχνουν τους κάδους... Τρως το γιαούρτι το αποβουτυρωµένο και καταπίνεις και τον κεσέ, µη σε συλλάβουν για τροµοκράτη! Ασε που έχουν γεµίσει σουβενίρ της συµφοράς! Πιατάκια, τασάκια, σουβέρ,σουπλά, χύτρες,κατσαρόλες, τηγάνια,φλιτζάνια... Θα πιω εγώ τον καφέ µου πρωί πρωί και θα βλέπω τη µούρη τους; Δεν πας καλά, αγάπη µου!
Δεν ξέρω, ίσως σε µαςτους Ελληνες φαίνονται φαιδρά όλα αυτά... Ισως γιατί η µοναρχία – αν και κατσικώθηκε χρόνια στον σβέρκο µας – επί της ουσίας πέρασε και δεν ακούµπησε. Εχει να κάνει µε το γεγονός ότι δεν πότισε ποτέ το DNAµας; Δεν τσιµπήσαµε σε όλη αυτήν τη χλιδή που πληρώναµε από την τσέπη µας;
Ζήσαµε ως λαός µια Φρειδερίκη στο πετσί µας; Εναν άβουλο Κωνσταντίνο στα χρόνια της χούντας; Που η «επανάστασή»του έληξε κακήν κακώς θυµίζοντας έντονα τον «Οροφέρνη» του Καβάφη:
«Κι ανίκανα και µισοζαλισµένος Κάτι εζήτησε να ραδιουργήσει, Κάτι να κάµει, κάτι να σχεδιάσει Κι απέτυχενοικτρά κιεξουδενώθη!
Το τέλος του κάπου θα γράφτηκε κι εχάθη Κι ίσως η Ιστορία να το πέρασε Και µε το δίκιο της, τέτοιο ασήµαντο πράγµα ∆εν καταδέχθηκε να το σηµειώσει...
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ για τον Ελληνα...
Κι ίσως γι’ αυτό θεωρεί γελοιότητα το διαπλανητικό αµόκ µε τους βασιλικούς γάµους... Ας αφήσουµε, λοιπόν, το πανηγύρι σε κείνους που το χαίρονται...Που είναι µέρος της κληρονοµιάς τους και µια χαρά κάνουν να τα γουστάρουν όλα αυτά! Στην τελική, η Ελισάβετ µια χαρά κυρία είναι και δεν µπλέκεται ποτέ στα πόδια τους!Ας το ζήσουν, λοιπόν, ας το χαρούν, ας το γλεντήσουν!
Κι εµείς ας συνεχίσουµε τα δικά µας όνειρα... Για τα δικά µας παιδιά... Που όταν µεγαλώσουν δεν θέλουµε να τα καµαρώσουµε πριγκιπόπουλα!
τα Nεα on line
