Τι είναι τζαζ σήµερα; Η φωνή της Μπίλι Χόλιντεϊ σε ένα ρεµίξ του Danger Mouse, ένα σαξόφωνο σε ένα ιντερλούδιο του Kanye West ή µεγάλες ορχήστρες που στέλνουν µουσικά σήµατα παντού.
Τζαζ, βασικά, είναι τα πάντα.
O Tζέιµς Κάρτερ είναι κατηγορηµατικός. «Μουσική χωρίς ετικέτες, αυτό είναι το καλύτερο» λέει έτοιµος κάθε φορά να...
εξερευνήσει νέους δρόµους. Στον κόσµο της τζαζ σήµερα είναι ένα από τα πιο αναγνωρισµένα σαξόφωνα, µε πολλές διακρίσεις και ασταµάτητη δράση.
Ψηλός, εύσωµος και χαµογελαστός– όπως τον περιγράφουν στις εµφανίσεις του στη σκηνή – ο 42χρονος µουσικός διανύει αποστάσεις. «Από τα µπλουζ στην τζαζ, την αβάν γκαρντ, τα γκόσπελ...» λέει, περιγράφοντας πάνω- κάτω το πρόγραµµα µε το οποίο περιοδεύει τελευταία, µαζί µε το Organ Trio, τους δύο «συναδέλφους» στη µουσική, τον Τζέραρντ Γκιµπς (χάµοντ) και τον Λέοναρντ Κινγκ (ντραµς).
Οσο κι αν οι κατευθύνσεις που παίρνει κάθε φορά αλλάζουν, οι αγάπες του είναι σταθερές. Η φωνή της Μπίλι Χόλιντεϊ είναι µία από αυτές.
«Από την πρώτη φορά που την άκουσα να τραγουδάει το “Μeanto me,” ήµουν σίγουρος ότι αυτή ήταν για µένα η απόλυτη φωνή!» λέει. «Ηταν µαγικό και µουσική εµπειρία ώς το κόκαλο».
Ο θαυµασµός του και η έµπνευση που άντλησε από τη φωνή τον οδήγησαν στο να φτιάξει ένα άλµπουµ, το «Gardenias For Lady Day», για να αποτίσει φόρο τιµής στη µεγάλη φωνή που, τελικά, έχει σηµαδέψει όλο του το έργο.
Ποιες από τις καινούργιες φωνές µπορεί να τον γοητεύσουν; Πολλές.
Αναφέρει ονόµατα στη σειρά, ξεχωρίζει τις Κασάντρα Γουίλσον και Ερικα Τζόνσον.
Ολα άρχισαν από το Ντιτρόιτ, την πόλη που γεννήθηκε και που έχει τόση µουσική στον αέρα της, ώστε είναι αδύνατο να µη σε αγγίξει. Από τα στούντιο της Motown, τη σόουλ και τα µπλουζ ώς τα garage ροκ των Stooges.
Στα 11 του ο Κάρτερ αρχίζει να µαθαίνει σαξόφωνο. Και είναι, όπως λένε, παιδί θαύµα.
Κυκλοφορώντας αργότερα το CD «Live At Baker’s Keyboard Lounge», ηχογραφηµένο στο κλαµπ του Ντιτρόιτ – φηµολογείται πως είναι το πιο παλιό τζαζ κλαµπ –, ενώνει τη µουσική του µε την πόλη και την ιστορία της. «Είναι η αφετηρία µου,η πόλη όπου µεγάλωσα και που µε ενέπνευσε. Αν υπάρχει κάτι στον αέρα της; ∆εν ξέρω, µπορεί. Ξέρω πάντως πως πολλοί ενδιαφέρονται να µάθουν...» λέει για τα πρώτα χρόνια, προτού πάει στη Νέα Υόρκη και ξεκινήσει να παίζει εκεί σε µεγάλες τζαζ συναντήσεις, στην πόλη που δεν κοιµάται ποτέ, αλλά ξενυχτάει µε µουσικές.
Το σαξόφωνό του αφηγείται ιστορίες, «µπορεί να είναι φάνκι, µπορεί να είναι λυπηµένο ή να σε οδηγεί σε πειραµατικές µουσικές αλλά µε τον τρόπο του θα καταφέρει να πει την ιστορία...» διευκρινίζει ως ειδικός – µουσικός αλλά και ιδιοκτήτης µιας από τις πιο εντυπωσιακές συλλογές από σαξόφωνα όλων των ειδών.
ΠΗΓΗ: τα νεα on-line
