Η πυρηνική κρίση της Ιαπωνίας ανασύρει χωρίς αμφιβολία μνήμες από το Τσέρνομπιλ. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της γαλλικής Υπηρεσίας Πυρηνικής Ασφάλειας (ASN), εκτιμάται ότι η καταστροφή βρίσκεται στο επίπεδο 6 ("σοβαρό ατύχημα"), βάσει μιας... διεθνούς κλίμακας με ανώτατο όριο το επίπεδο 7, που έχει παρατηρηθεί μόνο μία φορά στην ιστορία: το 1986 στην Ουκρανία με το ατύχημα του Τσέρνομπιλ. Η κλίμακα σοβαρότητας του ατυχήματος, ωστόσο, δεν αποκαλύπτει όλη την πραγματικότητα...
Στο Τσέρνομπιλ, στις 26 Απριλίου 1986, το ατύχημα προήλθε από μέσα. Μια σειρά από ανθρώπινα λάθη κατά τη διεξαγωγή άσκησης ασφάλειας του προσωπικού είχε ως αποτέλεσμα ανεξέλεγκτες εξελίξεις. Ο αντιδραστήρας του Τσέρνομπιλ ήταν ήδη αρκετά ασταθής στις χαμηλές ταχύτητες και η άσκηση ασφάλειας αποδυνάμωσε ακόμη περισσότερο το σύστημα.
"Είναι ένας συνδυασμός του ανθρώπινου παράγοντα και του σχεδιασμού. Χειροκίνητα, τα συστήματα ασφαλείας σταμάτησαν. Μέσα σε 4 δευτερόλεπτα, ο αντιδραστήρας απέκτησε ισχύ περίπου 100 φορές μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη του, μια απελευθέρωση ενέργειας, δηλαδή μια έκρηξη, που οδήγησε στη συνέχεια στην καταστροφή του αντιδραστήρα", εξηγεί στο rue89.com ο ανεξάρτητος σύμβουλος, Mycle Schneider.
Στη Φουκουσίμα, πάλι, στις 11 Μαρτίου 2011, η εξέλιξη είχε εξωτερικά αίτια: ήταν το τσουνάμι που προκάλεσε τη ζημιά και το εργοστάσιο είχε σταματήσει τη λειτουργία του τη στιγμή του σεισμού, που σημειώθηκε λίγο πριν. Η διακοπή λειτουργίας των αντιδραστήρων πραγματοποιήθηκε όπως είχε προβλεφθεί, σύμφωνα με τις ιαπωνικές αρχές. Ωστόσο, το σύστημα ψύξης δεν μπορούσε να αρχίσει να λειτουργεί, ελλείψει ηλεκτρικής ενέργειας.
"Η Φουκουσίμα τοποθετείται μεταξύ του Τσέρμπιλ και του Three Mile Island από άποψη μηχανισμού λειτουργίας», σύμφωνα με τον Mycle Schneider. "Έχουμε μια έκρηξη υδρογόνου, όπως και στο Τσερνομπίλ (αλλά όχι ανεξέλεγκτη) και μια τήξη του πυρήνα, όπως στο Three Mile Island (όπου δεν σημειώθηκε έκρηξη)", σύμφωνα με τον Mycle Schneider.
Σημειώνεται ότι το τελευταίο, αποτελεί το χειρότερο ατύχημα εμπορικού αντιδραστήρα. Σημειώθηκε στις 28 Μαρτίου 1979, στην Πελσυλβάνια, 300 χλμ. μακριά από τη Νέα Υόρκη. Στη Φουκουσίμα, αυτό που παραμένει σήμερα ανησυχητικό είναι ότι οι δύο αντιδραστήρες 1 και 3 καταστράφηκαν και υπάρχει και πρόβλημα με το προστατευτικό περίβλημα του αντιδραστήρα 2.
Από την πλευρά του, ο Jean-Marc Jancovici, συγγραφέας του «Τώρα! Τρία χρόνια για να σωθεί ο κόσμος» και εμπνευστής του φόρου του διοξειδίου του άνθρακα, υποστηρίζει πως δεν υπάρχει τίποτα συγκρίσιμο μεταξύ των δύο σεναρίων.
"Το Τσέρνομπιλ, από το οποίο προκλήθηκε απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού, είναι κατά κύριο λόγο η καύση των 600 τόνων γραφίτη που περιείχε ο πυρήνας (ο γραφίτης αυτός λειτουργούσε ως ρυθμιστής των νετρονίων), καύση που απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα τα βασικά προϊόντα σχάσης που περιείχε ο πυρήνας.
Η καύση αυτή μπορεί να οφείλεται στην έκρηξη υδρογόνου στο εσωτερικό του προστατευτικού περιβλήματος του αντιδραστήρα, με αποτέλεσμα το τελευταίο να σπάσει και να εκλύσει το γραφίτη στο οξυγόνο του αέρα.
Στη Φουκουσίμα, η έκρηξη υδρογόνου πραγματοποιήθηκε έξω από το προστατευτικό περίβλημα του πυρήνα. Τη στιγμή που αυτό γίνεται αντιληπτό, τα ραδιενεργά υλικά συγκρατούνται και εγκλωβίζονται στο δοχείο του αντιδραστήρα, με εξαίρεση τους ατμούς που απελευθερώνονται".
Η τήξη του πυρήνα της Φουκουσίμα μπορεί να μετατρέψει το καύσιμο σε corium, ένα είδος λάβας θερμοκρασίας άνω των 2 000 ° C, η οποία μπορεί να διεισδύσει στο δοχείο του αντιδραστήρα. Σε περίπτωση που δραπετεύσει έξω από τον πυρηνικό σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας, εξαπλώνεται στην ατμόσφαιρα. "Έτσι κανείς δεν γνωρίζει πως να σταματήσει το corium ούτε τις χημικές αντιδράσεις", σημειώνει ο Mycle Schneider
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
