Ψυχολογία επικείμενης χρεοκοπίας καλλιεργείται στη χώρα. Μέσα σε κλίμα πανικού, ο ένας ρωτάει τον άλλον αν πρέπει να αποσύρει τις καταθέσεις του από την τράπεζα. Διάφορα κέντρα -συχνά με αντιτιθέμενους στόχους- έχουν μάλιστα προσδιορίσει τη χρεοκοπία και... χρονικά: αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. την 25η Μαρτίου!
Δεν είμαστε φυσικά εμείς που...
αποφασίζουμε, ούτε βεβαίως έχουμε κάποια «εσωτερική πληροφόρηση», ως προς το τι προτίθεται να κάνει ο πρωθυπουργός στο κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα. Η πολιτική μας εκτίμηση, όμως, είναι, ότι δεν υφίσταται κανένας λόγος να οδηγήσει η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή την Ελλάδα σε χρεοκοπία. Εν πρώτοις δανεικά χρήματα υπάρχουν στη διάθεσή της για να βγάλει το 2011 και τους πρώτους μήνες του 2012.
Κανένας ισχυρός παράγοντας, είτε του εξωτερικού είτε του εσωτερικού, δεν πρόκειται να επωφεληθεί από μια άτακτη, σπασμωδική ελληνική χρεοκοπία αυτή τη στιγμή.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα κατέρρεε σε έκρυθμο πολιτικό κλίμα απροσδιόριστης βιαιότητας, η Ελλάδα θα επέστρεφε ανώμαλα στη δραχμή, οι γερμανικές, γαλλικές και άλλες ξένες τράπεζες θα έχαναν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ στη χώρα δεν θα έμενε τίποτα όρθιο σε μια τέτοια περίπτωση.
Το Μνημόνιο θα φέρει χρεοκοπία αναπότρεπτα, σε περίπτωση που εφαρμοστεί πλήρως. Τη θέση αυτή την έχουμε υποστηρίξει εξαρχής και τώρα πλέον λίγοι είναι οι Ελληνες που αμφιβάλλουν ότι όντως θα γίνει έτσι.
Η «συντεταγμένη χρεοκοπία», όμως, που θα φέρει το Μνημόνιο και τους κανόνες της οποίας είναι αποφασισμένοι να διαμορφώσουν και να επιβάλλουν σταδιακά σε όλες τις χώρες της Ευρω-ζώνης οι Γερμανοί, είναι κάτι πολύ διαφο-ρετικό από αυτά που προαναφέραμε και από αυτά που φαντάζεται ο πολύς κόσμος.
Ούτε έξοδο από το ευρώ της Ελλάδας ούτε δέσμευση των καταθέσεων προβλέπει το γερμανικό σχέδιο χρεοκοπίας της Ελλάδας, τουλάχιστον στην αρχική φάση. Οσοι ανησυχούν για τα θέματα αυτά, μπορούν προσωρινά να ησυχάσουν. Το Βερολίνο μάλιστα δεν προβλέπει εφαρμογή του σχεδίου του πριν από το 2013, γιατί επιθυμεί προηγουμένως να έχει περάσει σε επίπεδο Ευρωζώνης ολόκληρο το θεσμικό πλαίσιο της «συντεταγμένης χρεοκοπίας κρατών», ώστε να το εφαρμόσει με την υποχρεωτική συναίνεση όλων των υπολοίπων κρατών - μελών, χωρίς οι ηγέτες τους να έχουν περιθώριο διαφωνίας.
Διασφάλιση των τραπεζών ότι θα πάρουν οπωσδήποτε τα λεφτά τους από το κάθε χρεωμένο κράτος, αφού προηγουμένως συμφωνηθεί τι ποσοστό θα χάσουν μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους του, προβλέπει πρωτίστως το γερμανικό σχέδιο. Θα οριστούν ανώτατα επιτρεπτά ποσοστά ελλείμματος και δημόσιου χρέους. Μόλις κάποια χώρα τα υπερβεί, θα κηρύσσεται σε χρεοκοπία όχι από την κυβέρνησή της, αλλά από όργανο της ΕΕ ή κάποιον άλλον διεθνή Οργανισμό (δεν έχει ακόμη καθοριστεί). Τότε θα κινείται αυτοδικαίως η διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους της χώρας αυτής.
Η ΕΕ και οι πιστωτές θα καθορίζουν τους όρους της αναδιάρθρωσης: πόσο θα μειωθεί το συνολικό ποσό, πόσο θα μειωθεί το επιτόκιο, πόσο θα παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής κ.λπ.
Μετά από αυτά θα ακολουθεί το καθοριστικό σημείο: η ΕΕ και οι πιστωτές θα καθορίζουν ένα ποσοστό των δημοσίων εσόδων (π.χ. το 50%) ή ένα απόλυτο ποσό τόσων δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο θα πηγαίνει υποχρεωτικά για τοκοχρεολύσια, χωρίς καμιά δυνατότητα της κυβέρνησης να μην τα πληρώσει!
Με όσα λεφτά απομένουν θα πορεύεται πλέον το κράτος - είτε αυτά φτάνουν για τις ανελαστικές δαπάνες του είτε δεν φτάνουν! Δεν φτάνουν π.χ. για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων; Θα μειώνει τους μισθούς ή θα απολύει δημόσιους υπαλλήλους! Δεν φτάνουν για την παιδεία ή την υγεία; Θα μειώνει τους μισθούς των γιατρών και των εκπαιδευτικών, θα κλείνει σχολεία ή νοσοκομεία!
Η εξαθλίωση ή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων θα εξαρτάται από το πόσα χρήματα θα μένουν μετά την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων, όποια κυβέρνηση και αν έχουμε.
Δεν θα πρόκειται δηλαδή για μια δύσκολη περίοδο δύο - τριών χρόνων, αλλά για ένα αέναο καθεστώς Μνημονίου που θα βυθίσει την Ελλάδα στη μιζέρια για δεκαετίες.
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
