Από τον Δημήτρη Παπαχρήστο Συγγραφέα
Η οικονομική κρίση και η διαφθορά πάνε μαζί, καθότι, στην αναμπουμπούλα δεν χαίρονται μόνο οι λύκοι αλλά και κάθε λογής κατεργάρηδες, μικροί ή μεγάλοι, που ως τσακάλια εφορμούν να κατασπαράξουν το περίσσευμα του «σεσηπότος» πτώματος. Ως πτώμα παρουσιάζεται...
η χώρα μας που θα πρέπει να την απελευθερώσουμε από «κάθε είδους δουλεία και επιτήρηση» δηλώνει ο πρωθυπουργός, που κυβερνάει «μια διεφθαρμένη χώρα» που έχει χάσει την «εθνική ανεξαρτησία της».
Μέσω του ΝΑΤΟ στο οποίο μετέχουμε και στέλνουμε και στρατιώτες μέχρι το μακρινό Αφγανιστάν, προετοιμάζεται η διαχείριση του Αιγαίου. Με εντολή του ΝΑΤΟ απαγορεύεται σε ελληνικά μαχητικά να προσεγγίζουν τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου πλησιέστερα των 6 ν.μ. Για ποια κυριαρχικά δικαιώματα γίνεται λόγος, για ποια οικονομικά συμφέροντα επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, όταν δεν τα αποδέχεται, παρανόμως, η Τουρκία;
Η κρίση δεν αφορά μόνο τα οικονομικά μεγέθη. Είναι βαθύτατα πολιτική και συμπεριλαμβάνει και την εξωτερική μας πολιτική που ασκείται «δοτικώ τω τρόπω».
Το πολιτικό παιχνίδι διεξάγεται διακαναλικά. Ασκείται με επικοινωνιακό τρόπο. Εχει μπλόφες, έχει εκβιασμούς. Το «δεν γίνεται αλλιώς» παίζει καιρό τώρα, για να δικαιολογηθούν τα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέτρα. Από τη μια η χρεοκοπία ως απειλή και από την άλλη η σωτηρία της πατρίδας. Η διάβρωση προχωράει και διαλύει όχι μονάχα τον κοινωνικό ιστό, αλλά υπονομεύει και την αγάπη των Ελλήνων για τη χώρα τους, την οποία διεκδικούν τα εθνικοφασιστοειδή που την έχουν πολλαπλώς βλάψει, «βοηθούμενα» από την απαθή συμπεριφορά ενός μέρους της Αριστεράς. Η διαφθορά και το ΔΝΤ πάνε μαζί. Οπου έχει επέμβει, τα κράτη συνεπώς και οι λαοί που τα συγκροτούν κολυμπούν στη μεγάλη ή μικρή διαφθορά.
Δυστυχώς παίζεται το παιχνίδι των εκλογών εκβιαστικά. Ο Καλλικράτης, δηλαδή οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές χρησιμοποιούνται με το δίλημμα: ή αποδέχεστε το Μνημόνιο ή αποφασίστε διαφορετικά με εθνικές εκλογές. Διέξοδος δεν υπάρχει παρόλο που στη Δημοκρατία πάντα θα υπάρχει. Και η Νέα Δημοκρατία, εξαρτημένη από τους ίδιους οικονομικούς παράγοντες, αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος και αντιπολιτεύεται για την τιμή των όπλων. Τα ημίμετρα - μπαλώματα διατηρούν και συντηρούν την κρίση. Χρειάζεται άλλη πολιτική, δηλαδή εκ βάθρων ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Οχι μόνο αναδιαπραγμάτευση και παράταση των δόσεων και του χρέους, αλλά και το σβήσιμο ενός μεγάλου μέρους, όπως έγινε και στην Αργεντινή. Μπορούμε να απειλήσουμε με πτώχευση που δεν τη θέλουν. Θα πρέπει να γνωρίζει τις συνέπειες ο ελληνικός λαός.
Δυστυχώς η κατακερματισμένη Αριστερά, όταν παθαίνει κρίση το παγκόσμιο οικονομικό καπιταλιστικό σύστημα, υποφέρει από πολλαπλές παρακρούσεις. Σήμερα καλείται εκ των πραγμάτων να ξεπεράσει τον καταγγελτικό λόγο που έχει καταντήσει μονότονος και απωθητικός. Να αντιληφθεί και να εκφράσει τη νέα εποχή και τα καινούργια δεδομένα, τους νέους που τους επικαλείται εν απουσία τους, δίνοντας πειστικές λύσεις στα κοινωνικά, οικονομικά και προπάντων στα πολιτιστικά προβλήματα που έχουν ανακύψει στις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων. Η παραγωγή πολιτικής και πολιτισμού δημιουργείται μέσα στην καθημερινή ζωή και θα πρέπει να ταυτίζονται. Δεν είναι συμπλήρωμα ο πολιτισμός είναι απελευθερωτικός και καθολικά ανατρεπτικός.
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
