Ας υπερβούμε την εύλογη δημοσιογραφική περιέργεια, και ας δούμε την πραγματικότητα, κατάματα, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε στο χώρο της εθνικής άμυνας. Μεταπολιτευτικά ο χώρος της άμυνας και των εξοπλισμών ήταν «ταμπού» για όλους, εκτός κάθε πολιτικού και κοινοβουλευτικού ελέγχου, με τεράστιες δαπάνες και χωρίς κανέναν επιχειρησιακό ή και πολιτικό απολογισμό....
Αυτό είναι το μείζον για την άμυνα, αλλά και για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Σε αυτή τη διαχρονική παθογένεια βάλαμε τέλος. Αυτή τη σιωπή σπάσαμε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Και αυτή είναι η θεσμική και πολιτική τομή που μας διακρίνει, σήμερα, από το παρελθόν. Το «πανηγύρι» έχει, πράγματι, τελειώσει.
Η κοινή γνώμη απαντά ότι όλοι ξέρουμε ποιοι πλούτισαν. Μπορεί να μην είστε εισαγγελέας αλλά αν δεν γίνετε συγκεκριμένος ίσως δεχθείτε κριτική ότι συγκαλύπτετε τους υπευθύνους. Είναι ορθό να στοχοποιηθούν οι γνωστοί – άγνωστοι πολιτικοί από τα δύο μεγάλα κόμματα και οι λεγόμενοι ευεργετηθέντες επιχειρηματίες;
Η καλλίτερη αποκάλυψη των πρακτικών και των συμπεριφορών του παρελθόντος είναι η σταθερή και έμπρακτη βούληση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να προχωρεί στις αναγκαίες αλλαγές με στόχο την ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και την αποκατάσταση της ανταποδοτικότητας των αμυντικών δαπανών. Απλές και αυτονόητες αλήθειες, που δεν χρειάζονται «ποσοτικές» θεωρίες για τους εξοπλισμούς για να επαληθευτούν.
Τι σκέφτεστε για όσους δήλωσαν σοκαρισμένοι από την αναφορά σας ότι οι αμυντικές ανάγκες «κατασκευάζονταν» για να δικαιολογηθούν οι αγορές πανάκριβων οπλικών συστημάτων; Είναι υποκριτικές οι αντιδράσεις;
Ένας από τους λόγους για τους οποίους βρίσκεται σε κρίση το πολιτικό σύστημα είναι και το περίσσευμα υποκρισίας που υπάρχει. Ορισμένοι επειδή κρύβονται από την πραγματικότητα, δηλώνουν έκπληκτοι, κάθε φορά που η πραγματικότητα τους εκπλήσσει. Αυτό που θέλω να αναδείξω είναι ότι από τον Οκτώβριο του 2009, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας γίνεται μια «επανάσταση» με ουσιαστικές αλλαγές και ρήξεις σε σχέση με αντιλήψεις και πρακτικές του παρελθόντος, στον τομέα των αμυντικών προμηθειών και εξοπλισμών. Με το συνάδελφό μου κ. Ευ. Βενιζέλο, αλλάζουμε, όχι μόνον το θεσμικό πλαίσιο, αλλά κυρίως την πολιτική και στρατηγική προσέγγιση στα ζητήματα της αμυντικής πολιτικής, του ρόλου και της λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων στις συνθήκες του 21ου αιώνα. Εάν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, τι να κάνουμε? Η Κυβέρνησή μας ψηφίσθηκε για να σεβασθεί τα χρήματα του Ελληνικού λαού.
