19 Ιαν 2017

Refugees #NBAVOTE - by To Skouliki Tom


Όπως έχει καταλάβει πλέον και η τελευταία γιαγιά του τελευταίου χωριού της Ελλάδας, το νεοεξαχθέν (ποιητική αδεία) πουλέν της χώρας, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, βρίσκεται πολύ κοντά στην πρώτη συμμετοχή του σε All Star Game.
Και λέω νεοεξαχθέν, όχι για εμάς που παρακολουθούμε τον Γιάννη....


από τα πρώτα του βήματα, αλλά για όλους αυτούς - και ειδικά τους Αδώνιδες - που ξαφνικά



αναγνώρισαν στο πρόσωπο του τη νέα μεγάλη ευκαιρία της μικρής και ανήμπορης αλλά πάντα περήφανης και νικήτριας Ελλάδίτσας / άρας να λάμψει.

Παράλληλα με την πρώτη συμμετοχή του Γιάννη, η 19η Φεβρουαρίου θα σηματοδοτήσει και την πρώτη συμμετοχή σε All Star Game Έλληνα μπασκετμπολίστα γενικότερα.

Διπλή επιτυχία δηλαδή για τον Γιάννη.

Η ψηφοφορία για το All Star Game έκλεισε χθες και ο Γιάννης μετράει κάτι λιγότερο από 965.000 ψήφους κοινού, γεγονός που τον κατατάσσει 3ο στην Ανατολική Περιφέρεια του ΝΒΑ πίσω από Kyrie Irving και LeBron James, 2ο στις 3 θέσεις frontcourt Ανατολής πίσω από το LeBron και μόλις 5ο σε ολόκληρο το ΝΒΑ πίσω από ονόματα όπως ο Stephen Curry και ο Kevin Durant.

To ντελίριο που ξέσπασε σχετικά με το Giannis Antetokounmpo #NBAVOTE επέτρεψε στο Γιάννη να ξεπεράσει ακόμα και τον Γεωργιανό Ζaza Pachulia πάνω στον οποίο τρέχει κάθε χρόνο ένα γιγαντιαίο fan campaign των συμπατριωτών του, που όμως δεν του έχει εξασφαλίσει ποτέ το εισιτήριο για τη βασική 5άδα του All Star Game, αφού οι ψήφοι του κοινού μετράνε μόνο 50% - 25% προσθέτουν από φέτος οι παίκτες του ΝΒΑ και άλλο ένα 25% τα media - ενώ οι αναπληρωματικοί επιλέγονται από τους προπονητές της λίγκας.

Έτσι, προκειμένου ο Γιάννης πράγματι να παίξει στο πρώτο του All Star Game θα χρειαστεί και τις ψήφους τόσο των συμπαικτών και συναγωνιστών του όσο και των αμερικανικών ΜΜΕ.

Φυσικά, θα ήταν άδικο να συγκρίνουμε το ταλέντο και ειδικά τις φετινές επιδόσεις του Γιάννη με εκείνες ενός παίκτη όπως ο Pachulia, όμως κάτω από τον Γιάννη παρελαύνουν στην Ανατολή ονόματα όπως ο DeMar DeRozan και Carmelo Anthony και στη Δύση ο Russell Westbrook και ο James Harden, που η διαφορά τους σε ψήφους με τις ψήφους που έχει λάβει ο Γιάννης δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση τη διαφορά ταλέντου μεταξύ τους.

Αυτό φυσικά δεν είναι κακό, αφού εκεί έγκειται όλη η πλάκα του fan vote, αλλά ορισμένα μπασκετικά σάιτ μας καλούσαν να ψηφίσουμε ώστε ο Γιάννης να ξεπεράσει ακόμα και τοΝ LeBron - σόρρυ Γιάννη αλλά ΟΧΙ -, ενώ στο NBA Hellas, αυτή τη φωλιά ηλιθίων, έχουν πάθει κυριολεκτικά παροξυσμό, οπότε το θέμα έχει λάβει διαστάσεις εθνικής παλλιγεννεσίας.

Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων έγραφαν παντού σαν τρελοί Giannis Antetokounmpo #NBAVOTE - άπειροι συνεχίζουν να το κάνουν αφού δεν έχουν πάρει πρέφα ότι η ψηφοφορία έκλεισε - δεν ξέρουν καν τι είναι το All Star Game ή δεν κατάλαβαν γρι από όσα εγραψα παραπάνω ή δεν ξέρουν ακόμα και σε ποια ομάδα παίζει ο Γιάννης - ναι, μη γελάτε - και μένω μόνο στο παρακάτω στάτους που ανέβασε τις προάλλες ο Πάνος Ζάχαρης:

«Το ελληνικό μπασκετικό κοινό είναι φανταστικό. Κυριολεκτικά. Υπάρχει δηλαδή μόνο στη φαντασία ορισμένων. Παρά τις επιτυχίες των εθνικών ομάδων παλιότερα και την ύπαρξη δυο ελληνικών "θηρίων"στο κλειστό club των 5-6 ευρωπαικών υπερδυνάμεων, οι φίλαθλοι που αγαπούν και παρακολουθούν αυτό το όμορφο άθλημα είναι ελάχιστοι. Ακόμη πιο λίγοι είναι όσοι παρακολουθούν ΝΒΑ, έστω και αποσπασματικά. 

Θα περίμενε κανείς ότι με αφορμή τον Αντετοκούνμπο αυτό θα άλλαζε. Και πράγματι, τα mainstream αθλητικά μέσα και τα ελάχιστα αμιγώς μπασκετικά, δείχνουν να το παλεύουν, "χρησιμοποιώντας" τον Γιάννη ως αφορμή για να διευρυνθεί το μπασκετικό κοινό. Το κάνουν όμως με πολύ λάθος τρόπο.

Η καμπάνια ''να_στείλουμε_τον_Γιάνναρο_στο_ολσταρ_γκειμ_κλπ" είναι, πέρα από απίθανα κουραστική, γεμάτη υπερβολές, μεγαλοϊδεατισμό και χαρακτηρίζεται από έναν ιδιαίτερο και πολύ πρωτότυπο εθνικισμό. Παράλληλα απουσιάζει παντελώς το μπάσκετ.

Κανείς σχεδόν δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει γιατί ο Γιάννης είναι έτσι κι αλλιώς All Star - και οδεύει να γίνει superstar - ή ότι στην πραγματικότητα οι ψήφοι μας είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Κανείς δεν μιλάει για τον ιδιοφυή προπονητή του, το project μέσα στα πλαίσια του οποίου εξελίσσεται αυτός ο παιχταράς. Με τεράστια ευκολία προτρέπουμε τον κόσμο ''να ψηφίσει τον Γιάννη για να περάσει τον Λεμπρόν"(!), παραβλέποντας ότι κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν θα συμβεί, αλλά ότι θα ήταν και παντελώς άδικο.

Η ευκαιρία να αγαπήσει το μπάσκετ περισσότερος κόσμος θα χαθεί, αν δεν γνωρίσουν περισσότεροι όχι μόνο τον Γιάννη, αλλά το ίδιο το παιχνίδι. Αμφιβάλλω ότι θα σκάσουν περισσότερες πορτοκαλί μπάλες στα ανοιχτά, αν οι πιτσιρικάδες δεν γνωρίσουν τους συμπαίχτες και τους αντιπάλους του Γιάνναρου, τους προπονητές και τον τρόπο με τον οποίο το παλικάρι "μεγαλώνει" μέρα με τη μέρα.»

Διαβάζοντας το παραπάνω στάτους, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό η περσινή παράκρουση με την αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες.

Ήταν περίπου τέτοια εποχή πέρσυ όταν σε όλα τα ΜΜΕ έπαιζαν καλέσματα για προσφορές τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες, στο πλαίσιο φυσικά της υποψηφιότητάς μας για το Νόμπελ Ειρήνης - τα ίδια ΜΜΕ λίγο καιρό αργότερα άλλαξαν γραμμή και βάλλονταν κατά των αλληλέγγυων.

Ήταν τελειώματα 2015 / αρχές 2016 όταν ολόκληρο το διαδίκτυο και τα social media είχαν κατακλυστεί από κείμενα, φωτογραφίες, στάτους και hashtag #refugeesgr και ήταν 6 Μαρτίου του 2016 όταν η πλατεία Συντάγματος σκεπάστηκε από τόνους πραγμάτων - όλα προσφορές πολιτών -, τα οποία παραδόθηκαν σε δομές φιλοξενίας προσφύγων, που τόσο τα είχαν ανάγκη.

Πέρα από την αυθόρμητη και αγνή πρόθεση των πολιτών, είναι σαφές πως σε ένα μεγάλο βαθμό έδρασαν παρασυρμένοι και σαν μάζα από την κατευθυνόμενη μανία που μόνο μια μόδα μπορεί να δημιουργήσει.

Πέρασαν μήνες μέχρι να αδειάσει η Ειδομένη και ο Πειραιάς, έγιναν κι άλλα πολλά καλέσματα προσφοράς, ενώ οι ανάγκες των προσφύγων παραμένουν μέχρι σήμερα τεράστιες, όμως ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν κινητοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό.

Γιατί; Γιατί η "μόδα" - η εντελώς τεχνητή - ξεφούσκωσε.

Το φαινόμενο της τότε αλληλεγγύης, αν και εντελώς διαφορετικό στη φύση του, εμφανίζει πολλές ομοιότητες με αυτό του Giannis Antetokounmpo #NBAVOTE, ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με αυτό που το έθεσε ο Πάνος - αν μάλιστα λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τον παράγοντα του Νόμπελ Ειρήνης, η βοήθεια προς τους πρόσφυγες παρουσίασε ακόμα και στοιχεία εθνικισμού, όσο σουρεαλιστικό κι αν ακούγεται.

Όπως και στην περίπτωση του Γιάννη, ποτέ κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στον κόσμο ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι πρόσφυγες, πόσοι είναι, από πού έρχονται, γιατί περνάνε από εδώ, πού θέλουν να πάνε και για ποιο λόγο μερικές χιλιάδες από αυτούς βρίσκονται ακόμα εδώ.

Και φυσικά ποτέ ο κόσμος δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει για να μάθει, ώστε να κατανοήσει πλήρως το μέγεθος και τη φύση του προβλήματος και η συνεισφορά του να έχει την απολύτως απαραίτητη συνέχεια, αντί να περιοριστεί σε μια τυφλή και βραχύβια πράξη αλληλεγγύης.

Και μεταξύ μας, βουτηγμένος στα δικά του τέραστια προβλήματα, ο κόσμος δεν είναι και υποχρεωμένος να το κάνει. Αυτό είναι δουλειά άλλων.

Άλλων που στάθηκαν τραγικά κατώτεροι των περιστάσεων, με αποτέλεσμα σήμερα φωτογραφίες προσφύγων που κοιμούνται στα χιόνια να είναι απλώς ένα ακόμα scroll down στον υπολογιστή ή το κινητό μας, άλλων που στέκονται τώρα τραγικά κατώτεροι των περιστάσεων, με αποτέλεσμα ο Γιάννης να ξαναξεχαστεί την επομένη του All Star Game - αν τελικά τα καταφέρει.

Γιάνναρος Αντετοκούνμπο #ΝΒΑVOTE τώρα και για πάντα.

by To Skouliki Tom

(Aνήθικο δίδαγμα: Οι καλοί φίλοι από την ομάδα μαγειρικής Mano Aperta, που εδώ και 11 μήνες μαγειρεύουν 2000 γεύματα κάθε εβδομάδα για δομές φιλοξενίας προσφύγων στην Αθήνα, ανέβασαν χθες στη σελίδα τους το παρακάτω, που πολύ μου άρεσε:

"Η ουσία με το Γιάννη και τον κάθε Γιάννη, είτε παίζουν καλά με μια μπάλα είτε όχι, είναι να βρισκόμαστε δίπλα τους και να τους στηρίζουμε πάντα. Σε κάθε στροφή της διαδρομής τους. Όχι μόνο όταν διεκδικούν τη συμμετοχή τους στο All Star Game αλλά κι όταν διεκδικούν ίση μεταχείριση, ανθρώπινη αντιμετώπιση, μια θέση στο σχολείο της γειτονιάς μας, καταφύγιο για την οικογένεια τους. Τότε έχει νόημα. Τότε που όντως μπορούν οι πράξεις μας να κάνουν κάποια, μικρή έστω, διαφορά στη ζωή τους. Σε διαφορετική περίπτωση είμαστε το λιγότερο υποκριτές και ανεπαρκείς που απλώς προσπαθούμε να οικειοποιηθούμε ένα μεγαλείο και μια επιτυχία που δεν μας ανήκουν και δε μας χαρακτηρίζουν ούτε στο ελάχιστο. 
Αν το θες, μπορείς να έρθεις να παίξεις μπάλα στο προαύλιο με την επόμενη γενιά από Γιάννηδες, τώρα που σου φτάνουν λίγο πάνω από το γόνατο. Τώρα που ψάχνουν τετράδια για να γράψουν και να ζωγραφίσουν. Τώρα που κοιτάζουν γύρω να δουν αν έχει ανθρώπους στην ήπειρο που βρέθηκαν.)

The Three Mooges #ΝΒΑVOTE