Με αυτή την μικρούλα απλή λεξούλα εκφράζεται ο «Γολγοθάς» της καταναγκαστικής ευτυχίας.
Μια ευτυχία που ακόμη και αν δεν αισθάνεται τώρα ο ερωτώμενος οφείλει να παραδεχθεί, ως άτυπος συνωμότης, για την συντήρηση ενός life style που ακόμη και το 2016 «απαιτεί»...
να συντηρείται ακόμη και με το απόλυτα τίποτα των επιλογών των «Καρντάσιανς».
Γράφω μερικούς από τους «τίτλους» που γαργαλάνε το ενδιαφέρον αντρών και γυναικών: «Πώς να βρείτε εύκολα κόλπα για γρήγορο αδυνάτισμα», «Πώς να χάσετε τα κιλά των διακοπών» ( τώρα αν τα κιλά προκύπτουν γιατί οι περισσότεροι τρώνε πατάτες – μακαρόνια και ψωμί και όχι απο φαγοπότια στις ταβέρνες του κόσμου μοιάζει να μην αφορά κανέναν), «Πώς να κρατήσετε την λίμπιντό σας στα άκρα», «Πώς να βγείτε ζωντανός απο μια ληστεία τράπεζας», «Πώς να μάθετε αν σας απατά», «Πώς να βρείτε το χρώμα μαλλιών της Ελένης», «Πώς να κάνετε σεξ μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής σας», «Πώς να ξαναφορέσετε το γαμπριάτικο κουστούμι»...
Είναι μερικοί τίτλοι που έχουν «κυκλοφορήσει» ανάμεσά μας, και μερικούς που τους φαντάστηκα εξ’ αιτίας της επικαιρότητας και που θα μπορούσαν να αυξήσουν την επισκεψιμότητα στα site,στα έντυπα, αλλά και να γίνουν ωραιότατες ρουμπρίκες σε εκπομπές.
Αυτή η διάδοση τρόπων που μπορούν να συντηρήσουν τον μόνιμο ψυχολογικό καταναγκασμό δημιουργούν και νέους λόγους να αισθάνεσαι «δυστυχισμένος και αποτυχημένος» ...
Βλέπετε, η βιομηχανία του fun απαιτεί να επιχειρήσεις να φροντίσεις - τηρήσεις τις οδηγίες που θα σε κάνουν αθάνατο, ενεργό σεξουαλικά και ποθητό άραγε (;) για πάντα.
Ο Ψυχαναγκασμός του «Πώς» δεν αφορά φυσικά την μη αμφισβήτηση του καταναγκασμού του fun ...μόνο απο τίτλους «χρηστικών» θεμάτων στα μέσα. Εκφράζεται με απίστευτα ύπουλο τρόπο και στην καθημερινότητα: «Πώς περάσατε στις διακοπές;»
Αυτός που ρωτάει, δεν έχει την έγνοια φυσικά του να συμμεριστεί την όποια περιπέτεια βίωσες.
Αυτός που ρωτάει έχει μια ελάχιστη υποψία ότι σε περίπτωση που ακούσει «δεν πήγαμε διακοπές» θα αισθανθεί ότι μέσω της σύγκρισης προκύπτει ως «επιτυχημένος–καπάτσος και μάγκας», απέναντι στον ερωτώμενο που κρίνεται ως «αποτυχημένος», άρα αδιάφορος και μη ανταγωνιστής.
Ο ψυχαναγκασμός του «συγκρίνομαι, άρα υπάρχω» δεν έχει να κάνει μόνο με την μεγάλη μάζα των αναξιοπαθούντων. Αφορά και τους δισεκατομμυριούχους, καθώς πολλά είναι εκείνα που «αμαυρώνουν» στην τάξη του πλούτου την «αξιοπρέπεια» του ονόματος.
Είναι διαφορετικό ένα σκάφος 30 πόδια και διαφορετικό ένα σκάφος 80 πόδια με βάση προσγείωσης ελικοπτέρου.
Είναι διαφορετικό ένα πάρτι στην Μύκονο μιας μέρας και είναι εντελώς διαφορετικής εκτίμησης ένα πάρτι στην Ίμπιζα τριών ημερών. ( Για να συνεννοούμαστε ) «Πώς διατηρείστε σε τόσο καλή κατάσταση;» ( με την ουρά της ερώτησης που δεν ακούγεται ποτέ να είναι: αν και στην ηλικία σου που δεν την λες θα έπρεπε να είσαι σαράβαλο).
Φυσικά και το «χαλί» κάτω από την ερώτηση είναι ότι : «Πόσες φορές "τραβηχτήκατε" στους πλαστικούς; Καλό είναι να ομολογήσεις τώρα τι έχεις βάλει κάτω από τα μάτια σου, για να μην νομίζεις ότι είμαι ηλίθια και πιστεύω ότι έχεις καλό γονίδιο», «Πώς και δεν σας έχουμε δει στα μέρη μας τελευταία;» Ε !!!
Εδώ είναι εντελώς πιο ξεκάθαρα τα θέματα.
Ηδονίζονται οι γειτόνοι, στην περίπτωση απάντησης που θα επιβεβαιώνει τις φήμες ότι του κατάσχεσε η τράπεζα το εργοστάσιο ή που θα επιβεβαιώνει το ακόμη πιο ηδονικό για τους «καλοπροαίρετους»... τον χωρισμό από εκείνον που είχε την βίλα, το φουσκωτό ανοικτής θαλάσσης και την αίγλη του όταν ψάχνουν κάποιοι δρόμο ... ν’ απαντάνε η περαστικοί ... «που είναι η βίλα του ....Έτσι; Μετά την πρώτη στροφή αριστερά!»
Και επειδή του να γλυτώσεις από τον ψυχαναγκασμό του fun ακόμη και στην εποχή που εκατομμύρια χρωστάνε σε ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες, οδοντιάτρους, φαρμακοποιούς και μπουτικατζήδες, είναι απόδειξη σοφίας του να μπορούμε ακόμη και σε καιρούς απόλυτων συμφορών να συναντιόμαστε με στιγμές γαλήνης, του να μπορούμε να ξεκουμπώσουμε από το μυαλό μας την «τακτική της σύγκρισης», του να μπορούμε να γυρίσουμε την ερώτηση του «πώς περάσατε τις διακοπές σας» στον άλλο, με την ίδια ερώτηση «Εσείς; Πώς; Δεν είδαμε φωτογραφίες σας στο face ....δεν πιστεύω να μην πήγατε! Πώς θα βγάλετε τον χειμώνα;»
Τα φιλιά μου
