μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Αυτή η εντύπωση είναι απολύτως εσφαλμένη.
Ίσως κάτι τέτοιο να ίσχυε στο παρελθόν.
Σήμερα δεν ισχύει.
Σήμερα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν πρωτοπορία.
Προπορεύονται.
Δείχνουν το μέλλον σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους.
Τους λένε «Δείτε μας! Αυτό είναι το μέλλον σας!».
Μάλιστα, αυτό δεν είναι ένα μακρινό μέλλον.
Στην διαστημικής ταχύτητας εποχής μας, το μέλλον μπορεί να είναι η επόμενη μέρα ή και το επόμενο λεπτό.
Χιλιάδες άνθρωποι το ανακαλύπτουν αυτό κάθε μέρα.
Μπορεί να είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έβλεπαν αυτούς τους νέους να τα σπάνε και έλεγαν «Μα τι θέλουν πια τα κωλόπαιδα;».
Τα «κωλόπαιδα» θέλουν να ζήσουν.
Όπως θέλεις κι εσύ.
Η λογική του ότι «εμείς θα ζούμε έχοντας τα πάντα και οι άλλοι θα το σεβαστούν και απλά θα επιβιώνουν κοιτώντας μας να διασκεδάζουμε από τα γκέτο τους» δεν είναι και πολύ …λογική.
Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε και έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε τη μια και μοναδική ζωή μας.
Δεύτερη ζωή δεν έχει.
Σε έναν κόσμο που οι θέσεις εργασίας μειώνονται διαρκώς (λογικό αφού βρισκόμαστε πια στην μετα-εργασία εποχή και αρνούμαστε να το αντιληφθούμε και να κάνουμε κάτι για αυτό) αλλά οι άνθρωποι συνεχίζουν να είναι εξαρτημένοι από την εργασία, νέοι, άνεργοι και μετανάστες είναι στην πρωτοπορία.
Είναι πρωτοπόροι.
Και δεν το ξέρουν καν.
Αυτή είναι η «εκδίκηση» της Ιστορίας.
(Η φωτογραφία δεν είναι από την Ελλάδα. Είναι από την Γαλλία.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
