Κώστας Καναβούρης
Αυτά τα περί αριστερού προσήμου, περί προοδευτικών και ριζοσπαστικών μέτρων στα όσα ψηφίστηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο, καλά θα κάνει να τα αποφεύγει η κυβέρνηση.
Ούτε τα έχει ανάγκη, ούτε της περιποιούν τιμή, ούτε αποτελούν απάντηση στα ανόητα φληναφήματα του...
Κυριάκου Μητσοτάκη (το «ανόητα» είναι ένας εξαιρετικά κομψός χαρακτηρισμός, επειδή περί χυδαιοτήτων επρόκειτο, ανάξιων και ταπεινωτικών για ένα κόμμα που η χρήση εντολής του κατά το Σύνταγμα είναι η αξιωματική αντιπολίτευση), ούτε αποτελούν απάντηση στην αριστερή κριτική σε όλο της το φάσμα: από την μελαγχολική, μέχρι την ακραία και αφηνιασμένη.
Αριστερό πρόσημο άλλωστε θα πει, όχι μόνο να προσπαθείς για τα συμφέροντα ενός καθημαγμένου και εισέτι χειμαζόμενου λαού, όχι μόνο να είσαι αντίθετος με την θηριώδη Μητσοτάκεια εμμονή, ότι η λύση στη δίνη όπου βρισκόμαστε (και οι ένοχοι είναι γνωστοί με όνομα, επώνυμο, διευθύνσεις και αριθμούς λογαριασμών στις σκοτεινές κρύπτες των off shore), είναι μια κυβέρνηση, «που να πιστεύει στη δύναμη της ελεύθερης οικονομίας να παράγει πλούτο». Είναι βεβαίως και αυτά, είναι όμως και κάτι ακόμα, που δεν μετριέται ούτε με αριθμούς, (αυτό το βαθύτατα αντιπροοδευτικό και αντιαριστερό της ποσοτικοποίησης των πάντων που καταλήγουν στο βαθύτατα αντιδραστικό αριθμητήριο, που ερμηνεύει τον σύμπαντα κόσμο), ούτε με φιλοτεχνήματα μιας πραγματικότητας η οποία δεν υφίσταται. Τουλάχιστον ακόμα.
Αριστερό πρόσημο και ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς είναι, ότι λέει την αλήθεια και ότι σέβεται το λαό από τον οποίο προέρχεται και στον οποίο παραμένει (έτσι δεν είναι;), χωρίς να παρασύρεται από ντροπιαστικές για την ίδια και το λαό τεχνικές εξουσίας, που καταβαράθρωσαν αυτό τον τόπο, δουλεύοντας με επιμονική καταστροφική πρόθεση και αφασική ταξική (και προσωπική ιδιοτέλεια) ιδιοτέλεια επί δεκαετίες.
Δεν είναι, λοιπόν, αριστερό και ριζοσπαστικό πρόσημο, η «αριστερή» ωραιοποίηση, γιατί υποτιμάει τη ζωή των ανθρώπων, επειδή τους θεωρεί (έτσι είναι σύντροφοι, τι να κάνουμε;) αθύρματα, που άγονται και φέρονται από την παλιρροϊκή δύναμη της εξουσίας.
Άλλο είναι να παίρνεις μέτρα υπό το βάρος της οδύνης και άλλο είναι να τα πλασάρεις υπό την σκεπή της σαγήνης, που σου προσπορίζει η κυβερνητική εξουσία. Κάτι τέτοιο, εκτός από σκαιό, δείχνει και μια αντιδραστική πολιτική νοοτροπία (ας μην ξεχνάμε, πως μια από τις τραγικές αντιφάσεις της ιστορίας είναι, το ότι οι νοοτροπίες – και οι πολιτικές – αλλάζουν απείρως δυσκολότερα από τις πεποιθήσεις), που βεβαίως πόρρω απέχει από την αριστερή ηθική και τη ριζοσπαστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Ιδιαίτερα αυτής της ραγδαίας πραγματικότητας που μας κλέβει τη ζωή (πολλές φορές και κυριολεκτικά), για να τη δώσει ως τρόπαιο στην πραγματικότητα. Αυτό λοιπόν το αποτρόπαιο δεν είναι δυνατόν, να καλύπτεται από κάποιο τάχα μου αριστερό πρόσημο μέτρων, που μόνο αριστερής προοπτικής δεν είναι.
Την αλήθεια λοιπόν. Αυτό θα πει αριστερό πρόσημο και ριζοσπαστισμός και προοδευτικότητα. Στο κάτω κάτω δεν έπαυσε η ταξική πάλη, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτο κόμμα στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015. Μια χαρά συνεχίζεται η ταξική πάλη. Και ο αντίπαλος κερδίζει. Κι εσύ τον βοηθάς να κερδίζει, όταν τα κέρδη του τα ονομάζεις ριζοσπαστισμό και τους δίνεις αριστερό πρόσημο. Ταξικά κέρδη είναι τα μέτρα που ψηφίστηκαν σύντροφοι!! Δεν είναι περίπατος, δεν είναι «Η μελωδία της ευτυχίας»!!! Εξηγείστε. Μην είστε δειλοί. Ο λαός πάντοτε επιβραβεύει τη γενναιότητα. Δείτε το λαό και από αυτή την οπτική γωνία: της κυβερνητικής ευθύνης. Θα καταλάβετε περισσότερα, από όσα αν ήσασταν μεταξοσκώληκες στα κλαδιά κάποιας μουριάς της Καλλιδρομίου και περιμένατε να γίνετε πεταλούδες, για να καταλάβετε το λόφο του Στρέφη. Τόσα χρόνια ο λόφος του Στρέφη δεν κατελήφθη από την Αριστερά του εμπνευσμένου μέλλοντος…
Ε, ας καταληφθεί επιτέλους η πραγματικότητα. Με αυτό το δύστροπο, ατίθασο, ξεκαπίστρωτο, αριστερό πρόσημο. Όλα τα υπόλοιπα είναι σπατάλη. Μεγάλη σπατάλη όταν σπαταλάς την Αριστερά, μπερδεύοντας την ταξική πάλη με την εξουσία. Δηλαδή, μπερδεύοντας το προκεχωρημένο επισφαλώς φυλάκιο, με το άπειρο της εξορίας των ανθρώπων στα παραδείσια γκουλάγκ της πραγματικότητας.
Συνεπώς, η Αριστερά θα πρέπει να αντιληφθεί, ότι (τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην κυβέρνηση) δεν διανέμει πραγματικότητα. Θα πρέπει να αντιληφθεί, ότι αριστερό πρόσημο στη διανομή αγριότητας δεν υπάρχει. Ίσως έτσι μπορέσουμε να ξεκολλήσουμε τα πόδια μας από τη λάσπη. Για να μην της μοιάσουμε.
