Παρακολουθώντας την πολιτική ζάλη και πολιτειακή ζαλάδα τούτων των ημερών των πονηρών ,θέλω να υψώσω ,στεντορεία τη φωνή και έμπλεως οργής, το χαμηλό μου ανάστημα απέναντι σε όλους αυτούς που ακούν στο ψευδώνυμο «κυβερνώντες» της χώρας και του ..υποτιθέμενου κυρίαρχου λαού της.
Ξεπηδούν σκέψεις πνιγηρές και λογισμοί που πνίγουν.
Βαρέθηκα να βλέπω ορδές ξιπασμένων πολιτικάντηδων, οσφυοκάμπτες και εθελόδουλους να διεκδικούν ως ξελιγωμένοι ευρω-λιγούρηδες το βόλεμά τους. Δεν βουλεύονται, απλώς βολεύονται.....
Γιατί να τους νομιμοποιώ; Τους αποκηρύσσω και τους απομονώνω .Τους «μαυρίζω» και τους στέλνω από ‘κεί που ήρθαν ....ή ,καλύτερα, σε εκείνους που τους στέλνουν.
Αρνούμαι πια, να συνηγορώ ως πολίτης, σε αυτή την κατάντια της πατρίδας μου. Να την βλέπω να μετατρέπεται από χώρα σε χώρο. Την θέλω πίσω, δική μου και ακέραια.
Θέλω κι εγώ να υψώσω τείχη αντίστασης ,να φέρω ,ως αχθοφόρος της Ιστορίας ,το δικό μου φορτίο ευθύνης και να το εναποθέσω στα θεμέλια της.
Αλλά πού είναι η σθεναρή αντίδραση των Ελλήνων; δεν την βλέπω, δεν την διακρίνω δια γυμνού οφθαλμού...
Μέχρι πότε θα σκύβουμε τη ράχη για να τρώμε ως λαός τις ξυλιές; Προσκυνούμε οσφυοκάμπτες κάνοντας τους τεμενάδες, περιμένοντας τί, δεν έχω καταλάβει... Ραγιαδισμός και μόνιμη φοβία που έχει μετατρέψει τη ζωή μας σε χαμοζωή και εμάς σε ανθρωπάκια, άβουλα, μικρούτσικα ......περιορισμένα στη θεσούλα μας και στη ζωούλα μας.
Έχουμε τους χειρότερους γιατί είμαστε οι χείριστοι. Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Αντανακλούν τα χάλια μας και εμείς καθρεφτιζόμαστε στα δικά τους.
Και τα ερωτήματα πυκνά ξεπηδούν από μέσα μου.
Ως πολίτες ,έχουμε καταντήσει ανενεργοί και άβουλοι., κοιτώντας μια άδεια τσέπη, την τηλεόραση και τον καναπέ απέναντί μας. Παραβιάζεται ασύστολα η Δημοκρατία, κουρελιάζεται το Σύνταγμα και εμείς ο υποτιθέμενος .... «κυρίαρχος λαός» ασχολούμαστε με τα χαζοκάναλα και τα reality shows.
Βλέπετε, μας πέφτει βαρύ να σκεπτόμαστε, μας αρέσει η αποχαύνωση, επιλέγουμε να συρόμαστε πίσω από τα Μέσα Μαζικού Ευτελισμού ,που ως φερέφωνα νυχθημερόν φωνασκούν .
Ένας λαός που, ενώ θα έπρεπε να σκίζαμε τους αιθέρες ως αετοί, βόσκουμε ως κότες...,και μάλιστα, ούτε καν ελευθέρας βοσκής. Και όχι, δεν συμφωνώ με δηλώσεις του τύπου «μαζί τα φάγαμε», ούτε συνηγορώ με τις απόψεις περί συλλογικού ενοχικού συνδρόμου. Απορώ όμως, αγανακτώ και οργίζομαι γιατί ανεχόμαστε τους πρωταγωνιστές της εθνικής κατρακύλας μας, να συνεχίζουν να σύρουν, όχι μόνο «τα εξ αμάξης» στους πολίτες, αλλά και το διαβόητο .... «άρμα της ανάπτυξης»
Αν αυτό δεν είναι ιστορία υστερικής εθνικής σχιζοφρένειας, διαφωτίστε με, οι ειδικοί, τί είναι;
Πείτε μου γιατί δεν αντιδρά εμπράκτως ο λαός μας; Ακόμα και το ίδιο το Σύνταγμα στην ακροτελεύτια διάταξή του (άρθρο 120) δίνει το δικαίωμα στους Έλληνες να το προστατεύσουν όταν το ίδιο κινδυνεύει να καταλυθεί. Τί μεταλλαγμένη Δημοκρατία είναι αυτή που ζούμε;
Ως εργαζόμενοι, αναλωνόμαστε σε αλλοτριωτικούς και απρόσωπους ρυθμούς. Καλοκουρντισμένες παραγωγικές μηχανές που αφήνουμε να μας οδηγούν σε μεσαιωνικούς στενωπούς και αδιέξοδα, περιορίζοντας τον ορίζοντά μας στο πενιχρό μεροκάματο και στο συνακόλουθο «μεροδούλι-μεροφάι» Πιασμένοι στα γρανάζια μιας απάνθρωπης οικονομίας, που μας μετατρέπει από πρόσωπα ,σε κωδικούς, σε νούμερα και ταμπελίτσες. Και εμείς δείχνουμε ή να μην το καταλαβαίνουμε ή το καταλαβαίνουμε και αδιαφορούμε ή το καταλαβαίνουμε και προσαρμοζόμαστε. Ποιο είναι το χειρότερο, δεν ξέρω...
Ως μέλη της ευρύτερης κοινωνίας ,στις μεταξύ μας σχέσεις; Κλεινόμαστε στο καβούκι μας ομφαλοσκοπώντας και ως μεμψίμοιροι και κακομοίρηδες περιορίζουμε την αντίδρασή μας σε άνευρα και υποτονικά ψελλίσματα. Μια μιζέρια ,συνεχή γκρίνια και απόγνωση που αφήνουμε και μετατρέπει έναν, πάλαι ποτέ, χαρούμενο λαό σε χαπακωμένο με ηρεμιστικά και ψυχοφάρμακα που δυστυχώς θρηνεί αυτόχειρες.
Αφανισμός του γένους των Ελλήνων με.. κομψό, σύγχρονο και. ..ειρηνικό ,χωρίς πόλεμο ,τρόπο.
Και η ελληνική κοινωνία ,με και χωρίς την πολιτική της ηγεσία, περιορίζεται στην καταμέτρηση των νεκρών ,αλλά και των εξαθλιωμένων «ζωντανών- νεκρών», θυμίζοντας κατά καιρούς ότι αυτό πρέπει να σταματήσει. Λες και θα σταματήσει από μόνο του. Λες και θα πάρει κάποιος το μαγικό ραβδί και θα θέσει τέλος στην αποδόμηση της πατρίδας μας....Αναμένουν το θαύμα οι νεοέλληνες, αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται πίστη .Πίστη και έργα και δη μετανοίας.
Και εδώ πάλι έχουμε έλλειμμα.
Χριστιανοί ορθόδοξοι δηλώνουμε, απλώς από συνήθεια και λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Αμαθείς, ακατήχητοι ,χλιαροί και νερόβραστοι, χωρίς τη φλόγα της αγάπης στον Χριστό και στον πλησίον, βαυκαλιζόμαστε ,οι ανόητοι, ότι τηρούμε την Διδασκαλία του Θεανθρώπου. Φαρισαϊσμός και υποκρισία ,ενισχυμένη ενίοτε και με την ευλογία της Εκκλησίας. . ..ή συν-παρασυρόμεθα ,ως άβουλες στρατιές θρησκευόμενων χαζοχαρούμενων ψηφοφόρων ,πίσω από κομματικά άρματα και φιλόδοξους ηγετίσκους που καπηλεύονται πατρίδα και Θεό .
Από την άλλη ,δεν είναι λίγες οι φορές που παραπαίουμε , παραζαλισμένοι από τα μηνύματα που εισπράττουμε μιας πραγματικότητας που κάποιοι επιδιώκουν να την μεταστρέψουν σε ά-θρησκη ,περιτυλιγμένη με τον μανδύα της τάχα παν-θρησκειακής οικουμενιστικής πληρότητας
Και εδώ αντίδραση υποτονική. Προσφιλής και συνηθισμένη η μέθοδος του «κρεῖττον τό σιγᾶν τοῦ λαλεῖν».Ασχοληθείτε με τα της σωτηρίας της ψυχής και μην μεριμνάτε για τις εκκλησιολογικές , δογματικές και λοιπές εξελίξεις. Έχουσι γνώσι οι φύλακες...Η υπομονή και η ανοχή, η καρτερία και η μετριοπάθεια όντως είναι αρετές, αρκεί να μην διαβρώνεται το ορθό δόγμα και να μην πίπτει σε αλλοιώσεις η ορθοπραξία. Τότε, οι συνειδήσεις εξεγείρονται και η οργή Θεού σμίγει με την φωνή λαού.. Ερώτημα βέβαια παραμένει το αν η φωνή του λαού υψωθεί, πότε και πώς.
Μπροστά λοιπόν σε αυτή την μετάλλαξη των Ελλήνων ως ενεργοί πολίτες, ως πιστό ποίμνιο, ως μέλη εν γένει κοινωνικών ομάδων, τί να πω;
Απορώ και εξίσταμαι ....Απορώ και αναφωνώ: Αλλαγή σημαίνει δράση.
