Νικόλ Λειβαδάρη
Εάν πέρσι το σχέδιο ήταν η παγίδα της πιστωτικής ασφυξίας, η φετινή εκδοχή του μπορεί να είναι εκείνη του «εικονικού πνιγμού».
‘Η άλλως, με την απειλή του (απευκταίου για την Αθήνα και προσφιλούς στον Τόμσεν)
πιστωτικού γεγονότος και με ανοιχτό εκβιασμό προς το Βερολίνο, το ΔΝΤ τα ζητά όλα και τα ζητά τώρα: Με όμηρο την, υπό διαρκή πτώχευση, Ελλάδα και με Δούρειο Ιππο την, αυτοεγκλωβισμένη, Μέρκελ, που του άνοιξε την πόρτα της Ευρώπης, το Ταμείο διεκδικεί την πλήρη επιβολή του δόγματός του στην οικονομική ατζέντα της ευρωζώνης και την όψιμη κάθαρσή του από το στίγμα των εγκληματικών λαθών στο εξαετές ελληνικό δράμα.
«Εξαιρετικά μη βιώσιμο το χρέος»…
Στην πράξη, με το προσχέδιο Μνημονίου του ΔΝΤ, που διέρρευσε χθες το βράδυ στο Reuters (χωρίς, παρεμπιπτόντως, να ξεσηκώσει τον ίδιο ορυμαγδό που προκάλεσε η διαρροή των wikileaks ), το Ταμείο αμφισβητεί ευθέως τη συμφωνία του περασμένου Αυγούστου, βάζει στο τραπέζι νέο Μνημόνιο και η Λαγκάρντ δίνει ραντεβού αναμέτρησης με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το Σαββατοκύριακο στην Ουάσιγκτον.
Στο πλαίσιο αυτού του «νέου Μνημονίου», το ΔΝΤ ζητά από τους ευρωπαίους «σημαντική ελάφρυνση του χρέους» χαρακτηρίζοντάς το ως «εξαιρετικά μη βιώσιμο», αμφισβητεί πλήρως την εκτίμηση της Κομισιόν για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018 προβλέποντας έλλειμμα 0,5% και πλεόνασμα μόλις 1,5% μετά από μια τριετία και αξιώνει πρόσθετες περικοπές της τάξης του 0,5% του ΑΕΠ στο ασφαλιστικό και μειώσεις στους μισθούς του δημοσίου.
«Παρά την γενναιόδωρη και με ευνοϊκούς όρους χρηματοδότηση από τον επίσημο τομέα και τα περαιτέρω μεταρρυθμιστικά σχέδια, η δυναμική του χρέους προβλέπεται να παραμείνει εξαιρετικά μη βιώσιμη» αναφέρεται, σύμφωνα με το Reuters, στο προσχέδιο του Μνημονίου ΔΝΤ – Ελλάδας (MFEP) και προστίθεται: «Για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους, εκτός από τις μεταρρυθμιστικές μας προσπάθειες, είναι αναγκαία η αποφασιστική δράση των Ευρωπαίων εταίρων μας σε ότι αφορά την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους».
Η αναμέτρηση ΔΝΤ - Βερολίνου
Η διαρροή–προειδοποίηση του νέου Μνημονίου από το Ταμείο ήρθε λίγο μετά το μήνυμα Σόιμπλε, επίσης μέσω του Reuters, ότι στην παρούσα συγκυρία «δεν συνάγεται ανάγκη» για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, και διαμορφώνει το πεδίο του σκληρού πολιτικού πόκερ που θα παιχτεί μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ από τις 15 έως τις 17 Απριλίου.
Το διακύβευμα είναι οι όροι του νέου «συμφώνου συμβίωσης» Ευρώπης και ΔΝΤ και ιδανικός όμηρος δείχνει, και πάλι, η Ελλάδα. Παράγοντες που βρίσκονται κοντά στις διαπραγματεύσεις θεωρούν, ότι το Ταμείο χρησιμοποιεί ως όχημα τη μείωση του χρέους, για να αποσπάσει, εν τέλει, το μέγιστο κέρδος στην ατζέντα μέτρων και μεταρρυθμίσεων που προωθεί – και δη όχι τόσο ως προς το ύψος τους, όσο ως προς το περίφημο, νεοφιλελεύθερο «μίγμα» τους.
Τα δύο σενάρια ενός θερμού καλοκαιριού
Σ’ αυτό το μπρα ντε φερ, κατά τις ίδιες πηγές, τα ανοιχτά σενάρια είναι δύο.
Το πρώτο (μάλλον ευνοϊκό για την Αθήνα, αλλά με τις λιγότερες πιθανότητες αυτή τη στιγμή) είναι εκείνο της παραμονής του Ταμείου στην Ελλάδα μόνον ως «τεχνικού συμβούλου» και της επικράτησης της, θεωρητικά τουλάχιστον, πιο ευέλικτης ατζέντας μεταρρυθμίσεων των ευρωπαίων.
Το δεύτερο, στο οποίο δείχνει σταθερά να ρέπει η Ανγκελα Μέρκελ (και όχι απαραιτήτως και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε) είναι η πλήρης εμπλοκή του ΔΝΤ με πλήρη αποδοχή και του δόγματός του. Ητοι, αφού η Μέρκελ θέλει πάσει θυσία την παραμονή του Ταμείου στο πρόγραμμα αλλά δεν θέλει, επ ουδενί, την ριζική απομείωση του χρέους, θα υπαναχωρήσει και θα αποδεχθεί το σκληρό πακέτο μέτρων του ΔΝΤ. Δίνοντας, ενδεχομένως, ως αντιπαροχή και άλλοθι, μια χαλαρή δέσμευση για ήπια αναδιάρθρωση του χρέους σε μεταγενέστερο χρόνο.
Σύμφωνα με τους ίδιους παράγοντες, σ’ αυτό το σενάριο η τελική έκβαση θα είναι, στην πράξη, ένα νέο πρόγραμμα (το νέο Μνημόνιο του ΔΝΤ), που ουδεμία σχέση θα έχει με τη συμφωνία του Αυγούστου του 2015. Θα είναι μια συμφωνία «σχεδιασμένη για να χωρά και το ΔΝΤ και θα αποσπαστεί δια της… απλής μεθόδου του εικονικού πνιγμού της Ελλάδας». Ενός «πνιγμού» που δείχνει όλο και πιο εύκολος, όσο πλησιάζει ο Ιούνιος του Brexit και ο Ιούλιος της «εν δυνάμει πτώχευσης»…
