by To Skouliki Tom
Δεν έχει ούτε τρία 24ωρα από τότε που χιλιάδες πρόσφυγες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το βούρκο της Ειδομένης και να διασχίσουν χειμάρρους για να παρακάμψουν τα κλειστά σύνορα και να συνεχίσουν την πορεία τους προς την ελευθερία.
Μα καλά, αυτοί δεν ήρθαν να μας εξισλαμίσουν και να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας; Πού πάνε τώρα; Τι θα απογίνουν τα εκατομμύρια των χριστιανοταλιμπάν σκυλάδων που αφήνουν πίσω;
Οι πρόσφυγες επιχείρησαν μια μεγαλειώδη Έξοδο, την Έξοδο της Ειδομένης, ντροπιάζοντας για πάντα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτές οι εικόνες δεν θα σβηστούν έτσι εύκολα.
Δεν πρόλαβαν καλά-καλά να πνιγούν άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την κόλαση που ζουν εδώ και εβδομάδες και άρχισαν κάποιοι να μιλάνε από τον καναπέ τους για «κατευθυνόμενους πρόσφυγες». Ότι τάχα ένα κωλόχαρτο, που κυκλοφόρησε στον καταυλισμό, στάθηκε ικανό να ξεσηκώσει χιλιάδες.
Μα πόσο ζώα είστε επιτέλους; Αν ήταν έτσι εύκολο να ξεσηκωθεί ο κόσμος, πατσαβουράκια μου, δεν θα ήμασταν τώρα στο τρίτο μνημόνιο, περιμένοντας στωϊκά το τέταρτο. Θα είχαμε στείλει στο διάολο το πρώτο προ πολλού.
Είναι πολύ βολικό να κρίνεις τους άλλους με βάση τον εαυτό σου. Πρόβατα οι Έλληνες, άρα πρόβατα και οι πρόσφυγες.
Μπορούμε έστω και για ένα δευτερόλεπτο να μπούμε στη θέση τους; Στη θέση ανθρώπων που έχουν ξεκινήσει από την άλλη άκρη του κόσμου, για να γλιτώσουν από τις βόμβες, έχουν περπατήσει χιλιάδες χιλιόμετρα, έχουν θαλασσοπνιγεί στο Αιγαίο, έχουν πεινάσει κι έχουν διψάσει, μόνο και μόνο για να τους πουν ότι τέρμα, μέχρι εδώ ήταν, ότι είναι καταδικασμένοι να ζουν σε μια γούρνα λάσπης περιμένοντας το τίποτα; Ανθρώπων που έχουν χάσει τα πάντα και τρέχουν εδώ και μήνες να σώσουν τη ζωή τους;
Όχι, δεν μπορούμε. Γι’ αυτό καλύτερα να το βουλώσουμε.
Μπροστά σε όλο αυτό που συμβαίνει, το επιχείρημα «γιατί δεν κάθονταν στις πατρίδες τους να πολεμήσουν» έχει μετατραπεί στο «για τους χιλιάδες Έλληνες που πεινάνε, δεν κάνετε τίποτα».
Αυτό λέγεται, συνήθως, από ανθρώπους που δεν έχουν σηκώσει ούτε το δεξί τους χέρι, για να βοηθήσουν το αριστερό.
Ας μας πουν επιτέλους όλοι αυτοί οι επιλεκτικά ευαισθητούληδες, πόσους Έλληνες άστεγους έχουν φιλοξενήσει και πόσους Έλληνες άπορους έχουν φροντίσει;
Μα φυσικά κανέναν. Γιατί δεν έκαναν ποτέ τον κόπο. Ούτε που τους πέρασε ποτέ από το μυαλό να τον κάνουν. Το μόνο που ξέρουν, είναι να κουνάνε το δάχτυλο.
Στους αλληλέγγυους, στον Γουέι-Γουέι που έφερε πιάνο στην Ειδομένη και στη Τζολί που δεν γίνεται να είναι κάτι άλλο εκτός από όμορφη. Δεν χωράνε αυτά στο μικρό τους μυαλουδάκι.
Έχουμε παραδώσει λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, νερό, τηλέφωνο, χρυσό σε ξένους, άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορά μας με μια γειτονική χώρα κι αυτό που μας απασχολεί, είναι, μην τυχόν και κανάς δικός μας αποκαλέσει τη χώρα αυτή «Μακεδονία».
Μέχρι εκεί φτάνει η εθνική μας υπερηφάνεια.
Οι μήνες που θα ακολουθήσουν, εκτός από το τελικό ξεβράκωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είναι και το ξεβράκωμα πολλών συμπολιτών μας, που δεν είχαμε καταλάβει, πόσο σκατόψυχοι είναι ούτε τα χρόνια των μνημονίων.
Τώρα θα γίνει το τελευταίο ξεκαθάρισμα.
Και αυτό χάρη στους πρόσφυγες.
(Ανήθικο δίδαγμα: Δεν γράφω πια. Δεν γράφω καθόλου. Η εποχή του μπλα μπλα έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Από εδώ και πέρα, μόνο πράξεις.)
Η σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges
