Του Στάθη
Αυτό λοιπόν έγινε να είναι η κυβερνώσα Αριστερά στην Ελλάδα; Μια παρένθεση δεξιάς πολιτικής που θα επαναφέρει τη Δεξιά στην εξουσία; Αριστερά είναι να κάνουμε τη δουλειά της Δεξιάς, ώσπου να ξανάρθει η Δεξιά;
Και ποια Δεξιά; Αυτή που αναβαπτίζεται στα αποτελέσματα μιας δραματικής διακυβέρνησης, για να επανεμφανίσει τους βρυκόλακές της, από τον κ. Σημίτη έως τον κ. Στ. Θεοδωράκη κι απ’ τον κ. Καρατζαφέρη έως τον κ. Βενιζέλο ως διάδοχη λύση; Τι είναι αυτή η κυβερνώσα Αριστερά; Η επαναφορά του κ. Κουβέλη; Η ολική επαναφορά του
δικομματικού μονοκομματισμού; Σε συνθήκες ακόμα πιο αυταρχικές; Ας αφήσει ήσυχη (και ημιθανή) την Αριστερά η κυβερνώσα Αριστερά, αρκετά τη διέσυρε. Ομως, θα τη διασύρει κι άλλο! Οσον ο κ. Τσίπρας θα σέρνει τα βήματά του προς την πλήρη ένταξή του στην ενσωματωμένη στον νεοφιλελευθερισμό σοσιαλδημοκρατία, η Αριστερά στα μάτια των πολιτών θα απαξιώνεται, ώσπου ο εξευτελισμός της να γίνει τέλειος,
ώσπου να περιπέσει σε ιστορική αχρησία. Είναι αριστερή πολιτική να εξομοιώνεις τα πάντα και τους πάντες προς τα κάτω; Να ανακηρύσσεις πλούσιους όσους βγάζουν 20.001 ευρώ και να τους γδέρνεις; Στο τέλος οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, θα παρακαλάνε να μειωθούν κι άλλο οι αποδοχές τους, για να πληρώσουν λιγότερους φόρους – είναι αυτό Αριστερά;
Δεν μας έχει απομείνει παρά μόνον ο σαρκασμός (και ο αυτοσαρκασμός). Μου έλεγε φίλος, που δυσπραγεί αγρίως στην αγορά, όπως χιλιάδες άλλοι, ότι «ο Τσίπρας κράτησε τον λόγο του. Μας έκανε όλους πλούσιους! Οποιος βγάζει από 799 ευρώ τον μήνα και πάνω είναι πάμπλουτος»...
Αριστερά έγινε να είναι, να σου έχει εμπιστοσύνη ο Σόιμπλε! Να σου τραβάει ή να σου λασκάρει το σκοινί (το σκοινί της αγχόνης για τους Ελληνες), το σκοινί της χειραγώγησης για σένα (άστο κάτω αυτό, παιδί μου κάνει ένα τάληρο, έλα με τον κηδεμόνα σου) την Τρόικα – κι αν έχεις πάρει καλούς βαθμούς, θα μιλήσουμε και για το χρέος σε τρία τέρμινα για μια επιμήκυνση χίλια τρία τέρμινα.
Κάποτε στην Αριστερά ήλπιζαν μέσα τους κι ας μην το ομολογούσαν και πολλοί πολίτες της Δεξιάς. Κι όντως, στα ζόρικα η Αριστερά έδειξε το ανάστημά της (ακόμα κι όταν την έτρωγε η δική της εντροπία) και προσέφερε στον λαό και την πατρίδα, το αίμα της, το σθένος της, τους ανθρώπους της, προσέφερε και στα άλλα έθνη, στο μέτρο του δυνατού, τη συμμετοχή της στο όνειρο για έναν καλύτερο, πιο δίκαιο και ελεύθερο κόσμο. Τώρα
αυτή η Αριστερά, που κυβερνά με τον τρόπο του κ. Παππά, μας δίνει να ‘χουμε έναν θεατρινισμό που αποτύπωσε ο κ. Τσίπρας, όταν τα λουλούδια που κατέθεσε στο Θυσιαστήριο της Καισαριανής, τα πήρε και τα μοίραζε μετά στα τσιράκια του κ. Νταβούτογλου, που οι μύτες, όχι μόνον των μολυβιών τους, αλλά και του προσώπου τους στάζουν αίμα. Απ’ το Θυσιαστήριο στο Κολαστήριο ένα λουλούδι δρόμος,
έτσι, στο αμέριμνο, έτσι στο χαζοχαρούμενο, έτσι στο υποταγμένο. Διότι όλα αυτά συνέπειες της υποταγής είναι. Απ’ όταν αυτή η Αριστερά παραδέχθηκε ότι θα πολιτευθεί υπό το καθεστώς της ανωτέρας βίας των Δυνατών – εγχώριων κι εξωχώριων – η άσκηση από την ίδια ωμής βίας κατά των αδύναμων ήταν μονόδρομος.
Κι έγινε η Αριστερά που κυβερνά, ένας εκπίπτων άγγελος. Που πέφτει και ξεπέφτει, όσον οι ημέρες. Εγινε η Αριστερά της κυρίας Τζάκρη. Ενας κλαυσίγελως. Με έναν Τσίπρα να ρίχνει συνεχώς στάχτη στα μάτια του λαού, να τα βάζει με τη μισή διαπλοκή, για να τα βρει με την υπόλοιπη μισή. Κι έγινε ο κ. Τσίπρας, η Αριστερά του Σόιμπλε στην Ελλάδα. Εγινε
η Αριστερά, που είναι πολύ ευχαριστημένη, όταν κόβει ένα δεκάρικο απ’ το κατοστάρικο που απέμεινε, απ’ όταν η Δεξιά έκοψε το πεντακοσάρικο απ’ το χιλιάρικο. Τέτοια μεγαλεία! Να τα απαγγέλλει ο κ. Ρήγας στις δηλώσεις του στα ράδια και να νομίζει ότι είναι ο Ρήγας Βελεστινλής.
Κι έγιναν Αριστερά και Δεξιά κάτι σαν «Βίοι Παράλληλοι» (της ελεεινής μορφής), ο κ. Σαμαράς, φερ’ ειπείν, να μονιμοποιεί τον ΕΝΦΙΑ (και δια του κ. Τσίπρα) και ο κ. Τσίπρας να μονιμοποιεί την «εισφορά αλληλεγγύης», (χωρίς καν να χρειάζεται προς τούτο, ούτε τον κ. Σαμαρά ούτε τον κ. Κυριακούλη).
Αλλά, αν καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης ο δικομματικός μονοκομματισμός λεηλατούσε την Ελλάδα, αυτό γινόταν με την Αριστερά απέναντι. Τώρα, εκείνοι, που έλεγαν «δεν πληρώνω–δεν πληρώνω», λένε σε όλους τους άλλους «πλήρωνε και σκάσε». Τώρα παίζει η Αριστερά του κ. Μάρδα και του κ. Στουρνάρα το παιγνίδι του «σοκ και του δέους». Τώρα σου χώνει ο κ. Δραγασάκης στο σπίτι (που θα σου φάνε δια χειρών Σταθάκη), δέκα φίδια, σου βγάζουν ύστερα έξω δύο και μένεις κι ευχαριστημένος – δαγκωμένος, ημιθανής, αλλά
ακόμα τραγουδάς σαν κουρέλι πάνω στη σκηνή ωϊ – ωϊ μάνα μου.
Αυτή δεν είναι Αριστερά, είναι ένα άδειο πουκάμισο. Με όλο και πιο πολλά λερωμένα, όλο και πιο πολλά άπλυτα να μαζεύονται. Αυτή δεν είναι Αριστερά, είναι η ολική επαναφορά όσων η Αριστερά πολεμούσε.
Καλύτερα βοσκός στα γίδια, για μια μέρα, παρά βασιλιάς στον Αδη, έλεγε η σκιά του Αχιλλέα στον Οδυσσέα,
καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή στον Αδη του Σόιμπλε...
ΠΗΓΗ: enikos.gr
