Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Κόσμος περίκλειστος με αγκαθωτά συρματοπλέγματα, οι εντός και οι ξεριζωμένοι, οι πρόσφυγες, οι εκτός.
Οι δεύτεροι είναι οι «απ’ έξω», είναι εκείνοι που βρίσκονται έξω από το δομημένο σώμα της κοινωνίας, που στοιβάζονται σε στρατόπεδα, τα οποία είναι ζήτημα χρόνου να εξελιχθούν
σε γκέτο...
Τι ζητούν, άραγε, οι άνθρωποι αυτοί, τα χιλιάδες απροστάτευτα μικρά παιδιά, που ταξιδεύουν μόνα τους; Να ξαναριζώσουν. Γι’ αυτό απαιτούν το χώμα που τους στερήσαμε, βομβαρδίζοντας τις πόλεις και τα χωριά τους, τα σπίτια τους. Και το «χώμα» αυτό είναι η δομημένη κοινωνία, η συλλογικότητα που παρέχει μόρφωση, δουλειά, αναγνώριση, ταυτότητα.
Κι εμείς θεωρούμε, ότι είναι αλληλεγγύη και ανθρωπιά, να τους εγκλείουμε σε εγκαταλελειμμένα πεδία βολής, σε στρατόπεδα και λασπωμένα χωράφια! Τέτοια «ανθρωπιά» μπορεί να παρέχει, μόνο ένας που βρίσκεται στη νηπιακή βαθμίδα του έλλογου, ή κάποιος ο οποίος αντιμετωπίζει τον άνθρωπο με την απλή λογιστική-στατιστική των πραγμάτων. Κι αυτοί είναι οι δυτικοί επικυρίαρχοι, οι οποίοι, αφού προκαλούν το χάος και την ανθρωπιστική καταστροφή, νομίζουν στη συνέχεια, ότι θα διορθώσουν την κατάσταση ή θα αποφύγουν τις συνέπειες δαπανώντας μερικά δις. Έτσι μπορούν να σκέφτονται μόνο οι λογιστές και οι άπληστοι του χρήματος, οι ηδονιστές χωρίς καρδιά, κι αυτοί που σπέρνουν μίσος και θερίζουν κοινωνικό ναζισμό.
Δείτε τον ευρωπαϊκό βορρά, την Βουδαπέστη των μαφιόζων και των φασιστών, την φαιά Βιέννη, τους υπάνθρωπους της Γερμανίας που επιχαίρουν καθώς πυρπολούν τους ξενώνες των μεταναστών δίκην Κου Κλουξ Κλαν, τους παρ’ ημίν ομοϊδεάτες τους.
Αλλά να, από εδώ, από το μικρό νησί Έλις, όπως λένε κάποιοι, εκπέμπεται το μήνυμα της αντίστασης στο μίσος, της αντίστασης στην απληστία και την απανθρωπιά. Κι αυτό το μήνυμα σώζει τα παιδιά, που έρχονται από τη θάλασσα. Κι αυτή η σωτηρία είναι ενδεχομένως και η σωτηρία του δυτικού κόσμου. Γιατί αυτά τα παιδιά είναι τα νέα δυνατά κύτταρα, που έρχονται, για να ανανεώσουν τον εκφυλισμένο δυτικό ανθρωπότυπο. Κοιτάξτε τα μάτια τους. Αυτά είναι οι νέοι βιρτουόζοι του πνεύματος, που θα αναπροσανατολίσουν τον κόσμο. Αυτόν τον κόσμο που οι φοβίες ή οι άλλες συγκινήσεις συντείνουν στη διαμόρφωση του ψυχισμού του, αλλά δεν συνιστούν στήριγμα, που θα προσανατολίσει την ύπαρξη ή που θα μας κάνει να γνωρίσουμε που οδεύουμε.
Γιατί ο ευρωπαϊκός βορράς, κατά κύριο λόγο, είναι βουτηγμένος στον κοινωνιολογικό ναζισμό, που είναι η έκφραση της πιο παροξυστικής από τις παρεκκλίσεις της γνώσης. Υπενθυμίζουμε, ότι η αρχή του ναζισμού ήταν, να θεωρεί, ότι ένας λαός νομιμοποιείται να έχει προτεραιότητα στις γεωπολιτικές επιλογές, στην κατοχή των πλουτοπαραγωγικών πηγών, στην κατάκτηση εδαφών και προπάντων στην υποταγή των ανθρώπων στους ναζιστικούς σκοπούς. Γι’ αυτό δεν είναι μόνο οι «πάνω» της μεσευρώπης που έχουν δηλητηριαστεί από την ξενοφοβία και το μίσος αλλά και οι «κάτω».
Γι’ αυτό, το ξαναλέμε, η ανθρωπιστική αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες είναι και αγώνας για τη δημοκρατία. Γι' αυτό όχι, τα στρατόπεδα-γκέτο δεν είναι ούτε ανθρωπιστική ούτε δημοκρατική λύση…
