Του Θέμη Τζήμα
Στην Ελλάδα (και όχι μόνο εδώ που τα λέμε) υπάρχει μια ειδική κατηγορία "προοδευτικών" πολιτικών ή και "celebrities" ενίοτε:
βγαίνουν ωραίες φωτογραφίες, στρογγυλεύουν το λόγο τους, μιλούν μειλίχια, είναι έτοιμοι να αφήσουν την εξουσία
που ωστόσο ποτέ δεν αφήνουν, έχουν να επικαλεστούν προοδευτικό παρελθόν, δείχνουν να δουλεύουν πολύ (και ίσως να το κάνουν) χωρίς κανείς να τους ζητά λογαριασμό για την αποτελεσματικότητά τους, χρίζονται προοδευτικοί από άλλους "προοδευτικούς" (πχ. Τύπου Μπουτάρη, Σ. Θεοδωράκη, συγκροτήματος Σκάι- Καθημερινής κλπ) και κυρίως ξέρουν να λένε πάντα κάτι "λογικό" αναλόγως της εκάστοτε εξουσίας και των επιλογών της. Αν μάλιστα έχουν ως αντιπάλους τίποτα εθνικόφρονες τύπου Καμμένου, ακόμα καλύτερα.
Είναι, θα λέγαμε, ειδυλλιακά προοδευτικοί: ο προοδευτισμός τους όχι μόνο δεν ενοχλεί την εξουσία, αλλά αντίθετα καθίσταται και πρότυπο.
Ο κος Μουζάλας ως υπουργός ανήκει ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία. Ακόμα και αν ξεχάσουμε, τι βλέπουμε οι ίδιοι στην Ειδομένη όπως και αλλού κάθε μέρα τουλάχιστον από τα ΜΜΕ, αν απλά πιστέψουμε το συνάδελφό του υπουργό κο Κουρουπλή, ο ίδιος ο κος Μουζάλας ομολογεί, ότι επιτρέπει να υπάρχει ένα Νταχάου στην Ελλάδα, προκειμένου να απαυδήσουν οι εκεί ευρισκόμενοι πρόσφυγες και να φύγουν. Υποθέτω, έχει υπολογίσει και την πιθανότητα να πεθάνουν κάποιοι ή να τραυματιστούν ή να αρρωστήσουν βαριά.
Επιπλέον όμως και παρόλα αυτά, επειδή είναι προοδευτικός, επιλέγει ή έστω συμφωνεί, το κράτος να απουσιάζει, αφήνοντας το κουμάντο σε κάθε είδους ΜΚΟ και σε όποιους άλλους βρίσκονται εκεί για όποιο λόγο.
Επίσης, ο προοδευτικός κος Μουζάλας βρίσκει καλή τη συμφωνία με την Τουρκία. Τι κι αν παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τις συμβάσεις για τους πρόσφυγες; Τι κι αν προσβάλλει τον ανθρωπισμό με άδικες διακρίσεις; Τι κι αν αφήνει την Ελλάδα να συνθλίβεται ανάμεσα σε σύνορα που παραμένουν κλειστά στο Βορρά και τρύπια στο Αιγαίο; Τι κι αν το ΝΑΤΟ δεν κάνει τίποτα για το προσφυγικό (αλλά πολλά για το γκριζάρισμα του Αιγαίου); Η κυβέρνηση πρέπει να εμφανίζει ότι νικάει παντού, οπότε πρόθυμα συναινεί και ο ίδιος στην προπαγάνδα.
Όμως μαζί με την προοδευτικότητα έρχεται και η αυταπόδεικτη αποτελεσματικότητα. Τι κι αν οι θέσεις που ήταν να γίνουν εδώ και μήνες φτιάχνονται τώρα και καθυστερημένα; Αρκεί να ομονοούν όλοι, ότι ένας υπουργός δουλεύει πολύ, για να συμφωνήσουμε όλοι πως είναι αποτελεσματικός.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι η ΝΔ δε θέλει να στριμώξει τον υπουργό. Δεν το κάνει μόνο, για να μην ταυτιστεί με τις εθνικόφρονες γελοιότητες του υπουργού Άμυνας, που, αφού επέτρεψε το γκριζάρισμα του μισού Αιγαίου, θυμήθηκε τον πατριωτισμό του για τα σαρδάμ και τα εκ παραδρομής λάθη. Είναι γιατί συμφωνεί πλήρως με τον υπουργό.
Δεν πρόκειται μόνο ή κυρίως για το πρόσωπο. Πρόκειται επιπλέον και κυρίως για τον τύπο του πολιτεύεσθαι, που ιδίως εν μέσω μνημονίων έχει γίνει καθεστώς: δεν υπάρχει αυτοκριτική, συγγνώμη, ένα "απέτυχα" ή "παραιτούμαι γιατί είχα άλλες αρχές και δεν τις εκχωρώ για την εξουσία". Είναι πάντα καριέρα και καριερισμός που ενδύεται το "κάνω το καλύτερο δυνατό", φέρνοντας πάντα τα χειρότερα. Όχι: ο κος υπουργός δεν είναι καθόλου προοδευτικός και καθόλου αποτελεσματικός.
Όπως και όλη η κυβέρνηση, μοιράζεται με τους προηγουμένους και επίδοξους επόμενους, πάνω- κάτω την ίδια συντηρητική και αναποτελεσματική αντίληψη για την άσκηση πολιτικής. Απλά κάνει καλύτερες δημόσιες σχέσεις.
*Πηγή: tvxs.gr
