Του Αντώνη Νταβανέλου
Η μαζική δολοφονία προσφύγων και ο καλυμμένος ρατσισμός.
Αρχίζοντας μια σειρά άρθρων στο Rp, σχετικά με την πραγματική πολιτική που ασκεί πλέον το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση...
Τσίπρα-Καμμένου, θεωρούσαμε πιθανότερο, ότι θα υποχρεωθούμε να ξεκινήσουμε από την οικονομική πολιτική, από τις άμεσες συνέπειες του Μνημονίου 3. Δυστυχώς, η άγρια πραγματικότητα μας υποχρεώνει να αρχίσουμε από το προσφυγικό.
Οι πρόσφυγες από την Ανατολή πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος, προσπαθώντας απελπισμένα να ξεφύγουν από την κόλαση, που (κυρίως) ο δυτικός ιμπεριαλισμός επέβαλε στη γειτονιά τους και αναζητώντας σωτηρία στη μόνη διέξοδο που μένει «ανοιχτή»: στη μαζική μετακίνηση προς τη Δύση.
Σε αυτή τη μετακίνηση χιλιάδες και χιλιάδες χάνουν τη ζωή τους, επειδή οι «ενδιάμεσες» χώρες και κυβερνήσεις τους επιχειρούν όχι να διευκολύνουν, αλλά να κάνουν αυτό το «ταξίδι» όλο και πιο δύσκολο, όλο και πιο επικίνδυνο, συνεχίζοντας τις πολιτικές «αποτροπής», παρόλο που αυτές έχουν αποδειχτεί ιδιαίτερα αιματηρές και απολύτως αναποτελεσματικές. Ο λόγος είναι η ευθυγράμμιση με τις οδηγίες της «Ευρώπης-φρούριο», αλλά και ο (ελάχιστα) καλυμμένος ρατσισμός, ως μέθοδος εσωτερικής πολιτικής κυριαρχίας.
Αφορούν αυτές οι διαπιστώσεις την κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά» στην Ελλάδα; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Αυγής, το νεκροτομείο της Μυτιλήνης έχει ξεχειλίσει από «αταυτοποίητα» πτώματα προσφύγων: ανδρών-γυναικών και μικρών παιδιών που ξέβρασε η θάλασσα. Κάθε βράδυ, τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ (με έναν τόνο τυποποιημένης, υποκριτικής, συγκίνησης) αναφέρουν ένα ακόμη «τραγικό ναυάγιο» στα ανατολικά νερά του Αιγαίου, με δεκάδες πρόσθετους «αγνοούμενους».
Αυτή η τραγωδία δεν έχει καμιά «αντικειμενική» ερμηνεία και τεκμηρίωση. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει γκρεμίσει τον «φράκτη» στον Έβρο, επιτρέποντας στους πρόσφυγες να μετακινηθούν με μεγαλύτερη ασφάλεια από τη στεριά. Θα μπορούσε, ακόμα, να έχει βάλει (σε συνεννόηση με την Τουρκία) κάποια καράβια, που θα μεταφέρουν με ασφάλεια τους πρόσφυγες από τις τουρκικές ακτές (παρεμπιπτόντως, για τους λάτρεις των κανόνων της αγοράς, αυτό θα κόστιζε και φθηνότερα από το «εισιτήριο» παράνομης επιβίβασης των προσφύγων στις λαστιχένιες βάρκες του θανάτου…).
Γιατί δεν υλοποιούνται τέτοιες λύσεις;
Αφενός, γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου παραμένει υποταγμένη στην ευρωπαϊκή πολιτική περί, τάχα, «ελέγχου των προσφυγικών ροών», πολιτική που στην πραγματικότητα πιέζει τους πρόσφυγες να παραμείνουν στις κατεστραμμένες πατρίδες τους.
Αφετέρου, γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεν τολμά να συγκρουστεί και να θέσει τέρμα στη ρατσιστική προκατάληψη που έχουν εμπεδώσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις στην ελληνική κοινωνία. Για να σταματήσουν να πνίγονται οι άνθρωποι στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, υπάρχει μια και μόνο λύση: να αποφασίσουμε να τους υποδεχτούμε ανθρώπινα και δημοκρατικά, να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες του 21ου αιώνα για να μειώσουμε τον πόνο εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας. Αυτό, που θα ήταν αυτονόητο καθήκον μιας δημοκρατικής (ακόμα και αστικής, κεντρώας) κυβέρνησης, δεν τολμά να το κάνει, ένα κόμμα που εξακολουθεί να παριστάνει τη…ριζοσπαστική αριστερά.
Ο αναπληρωτής υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, δήλωσε αυτάρεσκα στο Left ότι «ο φράχτης στον Έβρο δεν μπορεί να πέσει πριν εξεταστούν διάφορες άλλες παράμετροι». Αλήθεια, γιατί κανείς δεν μας λέει ποιες είναι αυτές οι άλλες «παράμετροι» και πόσες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές πρέπει να χαθούν, πριν ολοκληρωθεί αυτή η «εξέταση»;
Η ένταξη του δράματος των προσφύγων στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των τοπικών δυνάμεων είναι μια από τις πιο αντιδραστικές πτυχές της τρέχουσας πολιτικής. Ο Π. Καμμένος φροντίζει να επαναλαμβάνει, ότι τα σύνορα πρέπει να παραμείνουν «αδιαπέραστα», ότι η γραμμή Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος είναι μια «γραμμή άμυνας του ελληνισμού». Αυτές οι ιδέες του «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ» που στη συνέχεια κληρονόμησαν οι της «λαϊκής» ακροδεξιάς και οι της Χρυσής Αυγής, οδηγούν σήμερα στην παγερή αδιαφορία απέναντι σε εκατοντάδες νεκρούς.
Σύμφωνα με τους ακτιβιστές του αντιρατσιστικού κινήματος, το Λιμενικό συνεχίζει την πρακτική του «push back» απέναντι σε ακυβέρνητες λαστιχένιες βάρκες στο Αιγαίο. Αν είναι αλήθεια, πρόκειται για ρατσιστικό έγκλημα, για παραβίαση κάθε δημοκρατικής νομιμότητας, για παραβίαση ακόμα και των παλαιών άγραφων νόμων της ναυτοσύνης. Πότε θα μιλήσουν, πότε θα πουν την αλήθεια, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης (ανάμεσά τους και αγαπημένοι παλιοί σύντροφοι) που έχουν αναλάβει σχετικές ευθύνες;
Ο κ. Μουζάλας δήλωσε στην ΕΡΤ, ότι «η τραγωδία των προσφύγων θα σταματήσει μόνο με έλεγχο από την πλευρά της Τουρκίας». Τι σημαίνει αυτή η μεγαλοπρεπής χοντράδα; Ότι περίπου 3.000.000 πρόσφυγες θα πρέπει να επιβιώσουν επ’ αόριστο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έχουν στηθεί στην Τουρκία.
Η τραγωδία των προσφύγων θα σταματήσει, μόνον όταν οι άνθρωποι, τα κινήματα και οι κυβερνήσεις στη Δύση, αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και αυτό, πράγματι, προϋποθέτει πολιτική ριζοσπαστικής αριστεράς και όχι αναζήτηση προσχημάτων για να συνεχίζεται μια απάνθρωπη πολιτική καλυμμένου ρατσισμού.
