Του Ρούσου Βραννά
Η αρρώστια στην οποία ο θάνατος παίρνει την έξαψη και το χρώμα της ζωής και η ζωή παίρνει την ισχνάδα και την ασχήμια του θανάτου, έγραφε για τη φυματίωση ο Κάρολος Ντίκενς.
Αυτή η αρρώστια επιστρέφει...
σήμερα αθεράπευτη και απειλητική.
Πιστεύαμε μέχρι σήμερα στην καλοζωισμένη Δύση, πως πρόκειται για μια αρρώστια περασμένων εποχών, που τη συναντά πια κανείς μονάχα στις σελίδες ρομαντικών μυθιστορημάτων, από τον δέκατο όγδοο και τον δέκατο ένατο αιώνα, από εκείνα που γράφουν για γυναικόπαιδα που αργοσβήνουν από φθίση, όπως την έλεγαν τότε.
Ωσπου ήρθε τις προάλλες ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να μας προειδοποιήσει πως η αρρώστια που νομίζαμε πως είχε νικηθεί οριστικά από την επιστήμη πριν από 50 χρόνια, επιστρέφει σήμερα πιο ανθεκτική ακόμη και στα πιο προηγμένα φάρμακα, όχι μονάχα στην Ασία και την Αφρική, αλλά και στην καρδιά των πιο εύπορων δυτικών μεγαλουπόλεων.
Το Λονδίνο χαρακτηρίζεται «η πρωτεύουσα της φυματίωσης στην Ευρώπη».
«Γιατροί, νοσηλευτές και συστήματα υγείας παράγουν ανθεκτικές μορφές φυματίωσης», λέει ο ΠΟΥ. «Πρόκειται για ένα δημιούργημα του ανθρώπου. Και συμβαίνει επειδή οι ασθενείς δεν αντιμετωπίζονται σωστά: είτε με ανεπαρκή ή κακής ποιότητας φάρμακα είτε με ελλιπή παρακολούθηση του ασθενούς».
Γιατί οι ασθενείς δεν αντιμετωπίζονται σωστά; Επειδή οι ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις δεν είναι πια αυτό που ήταν άλλοτε. Πίσω από τη βιτρίνα του αστικού εμπορικού κέντρου εκτείνονται απέραντοι συνοικισμοί φτώχειας, όπου, χωρίς επαρκή πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και ανακατεμένοι με τους μετανάστες, οι νεόπτωχοι κρύβουν τη δυστυχία τους μαζί με την αρρώστια τους.
Η υγεία των ανθρώπων δεν έγινε καλύτερη από τότε που παραδόθηκε στις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς.
Στο βιβλίο του «Οι θανατηφόρες ιδέες του νεοφιλελευθερισμού» ο συγγραφέας Ρικ Ρόουντεν εξηγεί, πώς καταστράφηκε η δημόσια υγεία στις χώρες που άνοιξαν τις πόρτες τους στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Και έρευνα των Πανεπιστημίων Κέμπριτζ και Γέιλ έδειξε, ότι η αυστηρή λιτότητα και οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές που επέβαλε το ΔΝΤ ήταν η αιτία για χιλιάδες θανάτους από φυματίωση σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης οι οποίες υποχρεώθηκαν να περικόψουν τις δαπάνες για την υγεία. Με το δημόσιο σύστημα υγείας εξαρθρωμένο, είδαμε να εμφανίζονται αρρώστιες που τις είχαμε ξεχασμένες, με τους θανάτους από φυματίωση να αυξάνονται κατά 16,6% στις χώρες που δανείστηκαν από το ΔΝΤ.
Κοινωνικά και οικονομικά αίτια συνθέτουν ένα νέο πρόσφορο έδαφος που πάνω του θεριεύει πάλι ο βάκιλος του Κοχ, σε κάθε τάξη, σε κάθε κοινωνία.
Καθώς η οικονομία επιβάλλεται στην ιατρική, η φυματίωση δεν δείχνει πια προτίμηση μόνο στους φτωχούς. Δεν είναι απλώς ένας φονιάς (τέτοιοι έτσι και αλλιώς υπάρχουν πολλοί).
Είναι και ένας «αναμορφωτής» της κοινωνίας: από τις φτωχογειτονιές των δυτικών μεγαλουπόλεων απειλεί σήμερα και τους πλουσιότερους κατοίκους τους που ζούσαν μέχρι τώρα ανυποψίαστοι για την ύπαρξή της.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
