Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
Ο αναπροσανατολισμός του αμυντικού δόγματος των ΗΠΑ προς την Ασία και τον Ειρηνικό Ωκεανό επιβεβαιώνει όσους υποστήριζαν, πως η Ουάσινγκτον ρίχνει στο τραπέζι το δικό της ισχυρό χαρτί...
δηλαδή τη στρατιωτική της υπεροπλία, έναντι της οικονομικής υπεροχής της Κίνας.
Τι σημαίνει η αλλαγή αυτή για την Ευρώπη και την Ελλάδα;
Ότι τόσο η Ευρώπη όσο και η Ελλάδα πρέπει να υπολογίζουν λιγότερο στους Αμερικανούς, σε ό,τι αφορά την ασφάλειά τους. Ο αμυντικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ θα μειωθεί λόγω κρίσης κατά 450 δις δολάρια στα επόμενα 10 χρόνια, γεγονός που θα έχει ως συνέπεια, την υποχρέωση των Ευρωπαίων να αγοράσουν ακόμα και τους πυραύλους SM3 της περίφημης αντιπυραυλικής ομπρέλας.
Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο για την Ελλάδα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες, στην προσπάθειά τους να βρουν εταίρους σε ολόκληρο τον κόσμο - προκειμένου να μοιραστούν κέρδη και κυρίως ζημίες -, θα στηριχθούν περισσότερο στην Τουρκία παρά στην Ελλάδα.
Για την ώρα, βέβαια, βασικός εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή παραμένει το Ισραήλ, το οποίο βρίσκεται συγκυριακά πιο κοντά στην Ελλάδα λόγω της αντιπαλότητας με την τουρκική κυβέρνηση. Τι θα συμβεί, όμως, αν το Ισραήλ επιτεθεί στο Ιράν; Πολύ περισσότερο, από πού θα προμηθευτεί η Ελλάδα το 35% του φθηνού πετρελαίου που εξασφαλίζει από το Ιράν, όταν θα αρχίσει το εμπάργκο των δυτικών εναντίον της χώρας αυτής; Η Τουρκία ζήτησε ήδη την εξαίρεσή της από τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν, αλλά η ελληνική κυβέρνηση τις δέχτηκε αμέσως!
Για να επανέλθουμε στο νέο αμερικανικό αμυντικό δόγμα, οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν πλέον να διεξάγουν μακροχρόνιους πολέμους τύπου Ιράκ και Αφγανιστάν, γι’ αυτό θα μοιράζονται το κόστος με τοπικούς συμμάχους. Στην Ασία, όπου βρίσκεται το νέο κέντρο βάρους της αμερικανικής αμυντικής στρατηγικής, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ είναι η Ινδία, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και η Ταϊβάν και αντίπαλος η Κίνα και δευτερευόντως το Ιράν.
Άραγε, όλα αυτά προοιωνίζονται ένα νέο Παγκόσμιο Πόλεμο;
Ανάμεσα στους αισιόδοξους, τύπου Φουκουγιάμα, που έβλεπαν το «τέλος της ιστορίας» ή τη «διαρκή ειρήνη»(Καντ) και στους απαισιόδοξους που θεωρούν ότι η ανθρωπότητα διάγει μία περίοδο χάους και επικείμενου πολέμου, διαμορφώνεται μια νέα κατηγορία αναλυτών, σύμφωνα με τους οποίους στον κόσμο κυριαρχεί ήδη ο «ειρηνικός πόλεμος»!
Με άλλα λόγια, ο πόλεμος είναι μία απειλή(μία μόνιμη «κατάσταση ανάγκης»), που επικρέμαται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των λαών, κρατώντας τους ανίκανους να προβούν σε οποιαδήποτε αντίδραση. Συνεπώς δεν έχουμε ούτε ειρήνη ούτε πόλεμο. Ή αλλιώς, έχουμε και ειρήνη και πόλεμο. Τα δύο αντίθετα συνυπάρχουν, όπως και οι δύο μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη, οι ΗΠΑ και η Κίνα, αλληλοεξαρτώνται και συγχρόνως συγκρούονται. Έτσι, ενώ η αμερικανική ανάπτυξη στηρίζεται στα τεράστια κινέζικα αποθέματα ρευστότητας και την αγορά εκ μέρους της Κίνας Αμερικανικών ομολόγων, οι δύο μεγάλες δυνάμεις συγκρούονται σε όλο τον κόσμο για τον έλεγχο των πρώτων υλών.
Οι ΗΠΑ στρεφόμενες προς την Ασία και τον Ειρηνικό επιχειρούν να μειώσουν τον μείζονα ζωτικό χώρο της Κίνας. Με άλλα λόγια, η Αμερική εξακολουθεί να είναι η ηγεμονική δύναμη του κόσμου αλλά μία ανερχόμενη περιφερειακή Δύναμη, η Κίνα, συγκροτεί βαθμηδόν γύρω της έναν μείζονα χώρο και απαγορεύει στην πλανητική ηγεμονική Δύναμη να επεμβαίνει με οιονδήποτε τρόπο στον χώρο αυτό. Άρα, ο λεγόμενος «ειρηνικός πόλεμος» - αυτή η ιδιότυπη ενότητα των αντιθέτων - γίνεται για το ζωτικό χώρο της μιας ή της άλλης υπερδύναμης.
Σ’ αυτό το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο, η ελληνική πολιτική ελίτ σκέφτεται μόνο τις «καρέκλες» της.
ΠΗΓΗ: radar-gr
