Μια γενιά «οργισμένων νέων», πριν από εξήντα χρόνια, προσπαθούσε να ξυπνήσει την αποπροσανατολισμένη μεταπολεμική κοινωνία, με λόγια που αντηχούσαν σαν βόμβες.
Στη σημερινή Γερμανία, μια γενιά «οργισμένων γέρων» εκφράζει τις ίδιες ανησυχίες, που εξέφραζαν...
τότε, όταν ήταν ακόμη νέοι.
Ανάμεσά τους, ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, 82 ετών πια, δεν κρύβει τον φόβο του, πως οι λύσεις που προτείνει η σημερινή γερμανική ηγεσία για την κρίση της ευρωζώνης, «θα καταστρέψουν το ευρωπαϊκό σχέδιο, που προοριζόταν να είναι η απάντηση του εικοστού πρώτου αιώνα στις τραγωδίες του εικοστού».
Το σχέδιο που έχει σήμερα υπόψη της η γερμανική ηγεσία είναι άλλο και βρισκόταν στα σκαριά από το 1994.
Τότε, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Καρλ Λάμερς είχαν υποστηρίξει την ιδέα ενός ενιαίου νομίσματος, που θα αφορούσε μόνο τον οικονομικό και στρατηγικό πυρήνα της Ευρώπης (Kerneuropa), δηλαδή τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις χώρες της Μπενελούξ.
Σήμερα, η ιδέα του αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Τότε, ο Μιτεράν είχε προειδοποιήσει τον καγκελάριο Κολ, ότι για να πει η Γαλλία το «Ναι» σε μια μεγαλύτερη Γερμανία, αυτή θα έπρεπε να εκχωρήσει το μάρκο της και την κεντρική τράπεζά της σε ένα ευρωπαϊκό νόμισμα και μια ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα.
Η γερμανική πλευρά διαβεβαίωνε, πως ο στόχος της γερμανικής επανένωσης δεν ήταν η δημιουργία μιας γερμανικής Ευρώπης αλλά μιας ευρωπαϊκής Γερμανίας.
Είχε όμως καταστήσει σαφές, ότι το ευρώ θα έπρεπε να συμπεριφέρεται σαν το μάρκο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σαν την Μπούντεσμπανκ. Ετσι προέκυψαν τα εξοντωτικά δημοσιονομικά κριτήρια του Μάαστριχτ.
Σήμερα αποδεικνύεται, πως το σχέδιο του Μιτεράν ήταν ασθενέστερο από το σχέδιο του Κολ.
Μια ενιαία πια Γερμανία επιδιώκει να αποσυρθεί από τις συνέπειες της κρίσης, μαζί με τις χώρες που αποτελούσαν παραδοσιακά τον ζωτικό χώρο της. Θα κρατήσει γι' αυτήν ένα «ευρωμάρκο», που για να το προσεγγίσουν οι ασθενέστερες χώρες της ευρωζώνης, θα πρέπει οι λαοί τους να υποστούν ακόμη βαρύτερες θυσίες, από όσες έχουν υποστεί με την κρίση.
Το γερμανικό σχέδιο φοβίζει ακόμη και τη Γαλλία.
Φοβάται, πως αν μείνει προσκολλημένη στον σκληρό ευρωπυρήνα, το ισχυρό ευρώ θα σημάνει τον θάνατο της οικονομίας της, καθώς οι περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης θα μετατρέπονται σε μικρές Κίνες. «Η γαλλική βιομηχανία δεν θα αντέξει» γράφει ο γάλλος πολιτικός Ζαν-Πιερ Σεβενμάν στην εφημερίδα «Λεζ Εκό». «Και θα γίνουμε τότε ένα πάρκο αναψυχής, όπου θα έρχονται για ανάπαυση οι κουρασμένοι γερμανοί, κινέζοι, γιαπωνέζοι και αμερικανοί πολεμιστές του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου».
Plan B...
Το είχε η Γερμανία από το 1994. Το ζητάει ο Σεβενμάν από τη Γαλλία.
Σε μια συμμαχία, όσο και αν είναι αυτή στενή, οι χώρες - μέλη της έχουν πάντα στον νου τους ένα Plan B.
Αραγε, έχουν στον νου τους ένα τέτοιο σχέδιο και οι χώρες, των οποίων οι λαοί κινδυνεύουν να μεταλλαχθούν σε μικρούς Κινέζους;
ΠΗΓΗ: tanea.gr
