Του Δημήτρη Δανίκα
Αγαπητέ Μίμη.
Διαφωνώ με το χτεσινό σου «γράμμα σε σκεπτόμενο πολίτη». Και το εξηγώ.
Με εργαλείο το ένστικτό μου και όχι με την δική σου ιδιαίτερη επεξεργασμένη πολιτική σκέψη. Με την αφή και όχι με το μυαλό...
Γιατί αν η επεξεργασμένη σκέψη και η ευγλωττία των ελλήνων πολιτικών ήταν και είναι εκείνα τα «μέσα» που μας έσπρωξαν στον γκρεμό, τότε «συμφορά από το πολύ μυαλό». Οπως και ο τίτλος παλιού ρωσικού θεατρικού έργου που είχε ανεβάσει ο Λευτέρης Βογιατζής πριν από καιρό.
Γιατί από το πολύ μυαλό μπήκαμε με θριαμβολογίες στην ευρωζώνη των ισχυρών.
Ξεβράκωτοι από βιομηχανία. Ρακένδυτοι από ανταγωνισμό. Ξυπόλητοι από στοιχειώδη σύγχρονη ευρωπαϊκή κουλτούρα. Οπως θα έχεις αντιληφθεί, με κάθε δείκτη Βρυξελλών, η απόσταση που χωρίζει την ημιτριτοκοσμική Ελλάδα από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, είναι τόση όσο απέχει η Γη από τον ουρανό.
Γιατί από το πολύ παμπόνηρο μυαλό φορτώσαμε το Δημόσιο με πελατειακό σύστημα δικομματικό. Γιατί με τάχα μου επαναστατικό μυαλό και μάλιστα κομμουνιστικό, όπως εσύ κι εγώ, βάζαμε πλάτη σ' αυτό τον δημόσιο υπέρβαρο συρφετό. Γιατί με το ίδιο πάλι αριστερό μυαλό κάθε αίτημα εργατικό είναι ιερό.
Ετσι με το ίδιο μυαλό διαπράτταμε τον εξής τερατικό συμψηφισμό: Ο προλετάριος της βιομηχανίας και ο εργατοϋπάλληλος της ιδιωτικής οικονομίας το ίδιο και αυτό με τον δημόσιο λαμόγιο το αραχτό.
Πλαστογράφοι του μαρξισμού με πολύ μυαλό.
Γιατί αντί να προωθήσουμε και να διαδώσουμε με κάθε τρόπο την στοιχειώδη υποχρέωση του καθενός να δηλώνει τα εισοδήματά του και να πληρώνει την εφορία, εμείς αθωώναμε εκατοντάδες χιλιάδες κοπρίτες και απατεώνες που κατακλέβοντας τον δημόσιο κορβανά έκαναν πάρτι σε βάρος κάθε μισθοσυντήρητου και σκληρά εργαζόμενου πολίτη.
Γιατί τώρα με το ίδιο πολύ μυαλό, προσπερνάς την προσωπική ευθύνη του καθενός.
Γιατί με τα ευρωομόλογα να ξεγλιστρήσουμε από το κακό. Που σημαίνει η οικονομία της Γερμανίας και την Ελλάδας στο ίδιο ταμείο και στην συνέχεια το σύνολο να διαιρεθεί κι έτσι η ισχυρότερη οικονομία να κοντύνει στο ύψος το ελληνικό.
Ετσι με το δικό σου επεξεργασμένο πολιτικό μυαλό, καταλήγεις στην γνωστή διπλή επωδό.
Από τη μια, για όλα φταίνε οι ξένοι για το κατάντημα το ελληνικό.
Από την άλλη, σωτηρία για την ελληνική οικονομία πάλι από την Ευρώπη των γαλλογερμανών.
Τουτέστιν προστασία. Τουτέστιν εξάρτηση. Τουτέστιν νεοελληνική πονηριά.
Τουτέστιν μετά απ' όλα αυτά και άλλα πολλά που πρόκειται να μας βαρέσουν κατακούτελα στο μέλλον το κοντινό, από το πολύ μυαλό καταλήγουμε στο εξής ρητό: Αλλαξε ο Μίμης και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς!
ΠΗΓΗ: tovima.gr
