Στο Βερολίνο Μέρκελ και Σαρκοζί συναντήθηκαν για την τύχη της Ελλάδας. Ερήμην της…
Οι δύο ελάχιστοι ηγέτες, που δεν μπορούν κάνουν βήμα, μέσα στα τεράστια γι’ αυτούς παπούτσια των προκατόχων τους, τελικά φαίνεται ότι τα βρήκαν…
Προηγήθηκαν εντατικές διαβουλεύσεις, με αντικείμενο τη διασφάλιση των τραπεζών τους από τις συνέπειες του ελληνικού κουρέματος.
Οι δύο κυβερνήσεις, με τη συμμετοχή και ορισμένων στελεχών της ευρω-γραφειοκρατίας των Βρυξελών, αντάλλαξαν εκατοντάδες σελίδες non papers, με όλα τα δυνατά σενάρια και τις παραλλαγές τους. Από τη διαδικασία αυτή, η Αθήνα ήταν απλώς… αποκλεισμένη. Ούτε μια παράγραφος με την ελληνική άποψη δεν υπάρχει, στο υλικό των διαβουλεύσεων. Ο ασθενής δεν κλήθηκε να πει την άποψή του. Όταν θα έρθει η ώρα (λίγο μετά τα μέσα Οκτωβρίου, δηλαδή), θα μπορέσει να πει μόνο ένα «ναι» ή ένα «όχι» στη συνταγή. Που άλλοι αποφάσισαν, χωρίς αυτόν…
Το «ναι» (που μοιάζει μονόδρομος…) θα σημάνει μια, τουλάχιστον, δεκαετή σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία, με αυστηρή επιτήρηση, που ουσιαστικά θα αγγίζει τα όρια της έξωθεν διακυβέρνησης…
Το «όχι» δεν είναι επιλογή, για κανένα έλλογο ον: θα σημάνει την επιστροφή της χώρας στην Εποχή του Λίθου…
Γιατί έφτασαν τα πράγματα ως εδώ;
Η κυβέρνηση προσπαθεί, λαχανιάζει, διχάζεται, ταλαντεύεται. Και αισθάνεται (δικαίως) απελπιστικά μόνη… Οι αποκαλύψεις σοκάρουν.
Αλλά δεν αποδεικνύονται ικανές να μας αλλάξουν: οι μαϊμού-συντάξεις του ΙΚΑ ξεπερνούν -λέει- τις 100.000 και το ετήσιο κόστος τους φτάνει το 1,5 δισ. ευρώ!...
Τα συνδικάτα και οι συντεχνίες περιφέρουν υπερήφανα το θράσος της άγνοιάς τους στα τηλεοπτικά πρωινάδικα. Διεκδικούν την ακινησία, συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες της δημόσιας περιουσίας, καταλαμβάνουν Υπουργεία και απαγορεύουν την είσοδο σε εκείνους που καταβάλουν τον μισθό τους, στο τέλος κάθε μήνα -στους δανειστές μας, δηλαδή!…
Ο Σαμαράς υπόσχεται να επαναπροσλάβει όσους περάσουν στην εργασιακή εφεδρεία.
Ακούει την τρόικα να απορρίπτει, χωρίς δεύτερη κουβέντα, τις προτάσεις του και επιμένει στα φληναφήματα της… αδύνατης επαναδιαπραγμάτευσης - εκτός όλων των άλλων, είναι και δύο φάσεις πίσω…
Και τα media του λαϊκισμού ρίχνουν συστηματικά λάδι στη φωτιά της απελπισίας και της οργής, κυνηγώντας λίγα ψίχουλα τηλεθέασης - άχρηστα απολύτως, σε μια νεκρή διαφημιστική αγορά…
Μήπως, τελικά, έχουμε την τύχη που μας αξίζει;
editorial της ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ
ΠΗΓΗ: radar-gr
