Του Γιώργου Ρωμαίου
Υποθέτω, ότι οι πολιτικές ηγεσίες - και κυρίως οι κυβερνήσεις - έχουν συνειδητοποιήσει, ότι όλα σχεδόν τα κράτη βρίσκονται στη δίνη ενός παγκόσµιου οικονοµικού πολέµου.
∆ύσκολα µπορούν να προβλεφθούν οι συνέπειες και το τέλος.
Είναι ένας πόλεµος ανάµεσα σε αδύναµες και...
ανίσχυρες πολιτικές ηγεσίες και σε πανίσχυρες χρηµατοοικονοµικές δυνάµεις.
Οι πρώτες συνέπειες αυτού του πολέµου έχουν πλήξει τις δύο πανίσχυρες άλλοτε οικονοµικές δυνάµεις της ∆ύσης. ∆εν αποκλείεται η επέκτασή τους και στις αναδυθείσες από την παγκοσµιοποίηση οικονοµικές δυνάµεις της Ανατολής. Και µόνο το γεγονός, ότι η Κίνα κατέχει το µεγαλύτερο ποσοστό του τεράστιου χρέους των ΗΠΑ, εξηγεί και δικαιολογεί τον χαρακτηρισµό του οικονοµικού πολέµου ως παγκοσµίου.
Πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης οι πολιτικές και οικονοµικές ηγεσίες της καπιταλιστικής ∆ύσης αυτοελέγχονταν για να µην προκαλέσουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές αναταραχές και ανοίξει ο δρόµος στον «ιό» του κοµµουνισµού. Η «ισορροπία του τρόµου» µε τους ξέφρενους εξοπλισµούς µεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ενωσης και η διεύρυνση και η οικονοµική ισχυροποίηση της Ενωµένης Ευρώπης απέτρεψαν έναν τρίτο Παγκόσµιο Πόλεµο και περιόρισαν τις αντιπαραθέσεις σε τοπικούς πολέµους.
Οταν έκλεισε ο κύκλος της αντιπαράθεσης του δυτικού κόσµου και της Σοβιετικής Ενωσης και ο «ιός» του καπιταλισµού «µόλυνε» ακόµη και τη Ρωσία, οι πολιτικές δυνάµεις άρχισαν να χάνουν ή και να εκχωρούν την εξουσία στις χρηµατοοικονοµικές δυνάµεις.
Η παγκοσµιοποίηση και η σύγχρονη τεχνολογία κατέστησαν τις δυνάµεις αυτές πανίσχυρες και ανεξέλεγκτες. Ο κ. Σόρος και ο κ. Μπάφετ και άλλοι µπορούν να κάνουν τις διακοπές τους στα πολυτελή κότερά τους και ταυτόχρονα να καθορίζουν µε ένα τηλεφώνηµα ή ένα e-mail την πορεία των χρηµατιστηρίων και την τύχη των χρεωµένων χωρών µε τα spreads και τα ασφάλιστρα. Οι δηλώσεις και οι διακηρύξεις των πολιτικών ηγεσιών αποτελούν γι’ αυτούς «έπεα πτερόεντα»…
∆εν είναι τυχαίο ότι οι τρεις περίφηµοι οίκοι αξιολόγησης ιδρύθηκαν στη Μέκκα του καπιταλισµού, στη Νέα Υόρκη. Ούτε τυχαίο είναι, ότι η Wall Street είναι ο ναός του καπιταλισµού, τον οποίο παρακολουθούν χιλιάδες κερδοσκόποι για να πάρουν κάποιο κοµµάτι από την ηµερήσιο πανάκριβο άρτο, τον οποίο πληρώνουν οι έχουσες ανάγκη δανείων χώρες…
Οι ηγεσίες των ΗΠΑ ανέχονταν την ανεξέλεγκτη δραστηριότητα των οίκων αυτών και των κερδοσκόπων αφενός διότι ήταν εξαρτηµένες από αυτές τις δυνάµεις και αφετέρου διότι είχαν την αφέλεια να πιστεύουν, ότι µε το δολάριο και τη στρατιωτική τους δύναµη και τους περιφερειακούς πολέµους θα παρέµεναν οι ΗΠΑ εσαεί η µόνη παγκόσµια πολιτική, στρατιωτική και οικονοµική δύναµη!
Τώρα, που ένα από τα χαϊδεµένα παιδιά της Wall Street, η Standar & Poor’s, υποβάθµισε την αξιοπιστία της αµερικανικής οικονοµίας, αποδείχθηκε ότι «κάτι σάπιο» υπήρχε στην άλλοτε κραταιά αµερικανική αυτοκρατορία, η οποία γέννησε και ανέθρεψε τον κερδοσκοπικό καπιταλισµό. Το απόστηµα έσπασε και ανέδειξε την κρίση του συστήµατος.
Καλούνται τώρα, οι πολιτικές ηγεσίες που συνέπραξαν στη συστηµική κρίση, να παρέµβουν, να επανακτήσουν την πολιτική εξουσία που εκχώρησαν στους κερδοσκόπους και να ορίσουν κανόνες λειτουργίας και ελέγχου του χρηµατοπιστωτικού συστήµατος.
Για να κερδηθεί αυτός ο πόλεµος χρειάζονται «κυβερνήσεις πολέµου», οι οποίες δεν θα διστάσουν να συγκρουστούν µε τα µεγάλα και δοµηµένα συµφέροντα και ταυτόχρονα θα συµφωνήσουν σε έναν παγκόσµιο µηχανισµό ελέγχου της κερδοσκοπίας και του αεριτζίδικου πλουτισµού.
Υπάρχουν, όµως, σήµερα ηγεσίες και κυβερνήσεις αποφασισµένες να µετάσχουν σε αυτόν τον πόλεµο;
Είναι τουλάχιστον αφελείς όσοι ηγέτες πιστεύουν στο δόγµα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!
Η λαίλαπα της κρίσης αρχίζει από τους αδυνάτους, αλλά φθάνει και στους ισχυρούς.
Απόδειξη η Αµερική, η Ιταλία...
ΠΗΓΗ: tovima.gr
