Βασισμένο στην πραγματική ιστορία του υπερλομπίστα Τζακ Εϊμπράμοφ (Σπέισι), το φιλμ είναι 100% Κέβιν Σπέισι.
Ο ηθοποιός φτιάχνει άψογα το πορτρέτο ενός υπερβολικά σίγουρου για τον εαυτό του ανθρώπου, ο οποίος πάτησε την μπανανόφλουδα της ματαιοδοξίας και έφαγε τα μούτρα του. Ο Εϊμπράμοφ υπήρξε ένας «Πολίτης Κέιν» των μυστικών και ύποπτων διαπραγματεύσεων, που λαμβάνουν χώρα στο εμπορικό και πολιτικό παρασκήνιο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ενας άνθρωπος-κλειδί που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις. Ενας αρουραίος των διαδρόμων που μπορούσε να μυρίσει το χρήμα και να χιμήξει λυσσασμένος πάνω του.
Κυνικός ως το κόκαλο, ντυμένος στην τρίχα, χιουμορίστας, πανέξυπνος και υπερφιλόδοξος, ένας μετρ του μπλα-μπλα, έπειθε όλους όσοι είχαν χρήμα ή εξουσία να επενδύσουν σε αυτόν και στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του.
Οταν όμως αποφάσισε να μπλέξει με τον υπόκοσμο προκειμένου να πετύχει τους στόχους του, το βασίλειό του άρχισε σιγά σιγά να δύει. Ολα αυτά βεβαίως θα γυρίσουν πάνω του σαν μπούμερανγκ όταν κάτι στραβώσει, οπότε η ταινία αλλάζει ύφος, όπως ακριβώς αλλάζει και η προσωπικότητα του Τζακ.
Ξαφνικά, όταν τα χάνει όλα, ένας Τζακ Εϊμπράμοφ γίνεται καλός Σαμαρείτης; Ελα τώρα. Εκεί, το φιλμ υποκύπτει στα ηθικοπλαστικά κλισέ και απογοητεύει.
Βαθμολογία: 3
Ανθρωπος εναντίον πιθήκων
Σαράντα δύο χρόνια μετά τον «Πλανήτη των πιθήκων» του Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ, ο κύκλος του μύθου που αμέσως δημιουργήθηκε γύρω του δεν λέει να κλείσει. Ολο και κάποια νέα «ταινία πιθήκων» επαναφέρει στην επιφάνεια την κλασική ταινία του 1968 και μας υπενθυμίζει την τεράστια απήχηση που είχε παγκοσμίως το πρώτο έργο, αλλά και τη μαζική επιρροή που άσκησε στον χώρο της ποπ επιστημονικής φαντασίας.
Να λοιπόν που σήμερα, μία δεκαετία και κάτι μετά το αυτούσιο ριμέικ του «Πλανήτη των πιθήκων» (στο οποίο ξεχώριζε η σφραγίδα του Τιμ Μπάρτον), μία ακόμη «ταινία πιθήκων» δίνει το παρών στις αίθουσες, με την προοπτική να γίνει μία από τις μεγάλες επιτυχίες του εφετινού καλοκαιριού:
«Ο πλανήτης των πιθήκων: Η εξέγερση» («Rise of the Planet of the Apes»), σε σκηνοθεσία Ρούπερτ Γουάιατ, με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Φράνκο. Ισως η πιο σοβαρή ταινία της σειράς (εξαιρώντας την πρώτη του 1968), εξετάζει τη σχέση πιθήκου - ανθρώπου κάτω από το πρίσμα της επιστήμης.
Εδώ τον πρώτο λόγο έχουν τα φαρμακευτικά πειράματα για τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ τα οποία ένας επιστήμονας (Φράνκο) κάνει σε πιθήκους και εν συνεχεία στον πατέρα του. Οταν όμως κάποια στιγμή αποφασίζει να πάρει έναν πίθηκο στο σπίτι του, ο καλοπροαίρετος επιστήμονας πηγαίνει κόντρα στη φύση και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει. Τα ψηφιακά εφέ κλέβουν αυτή τη φορά την παράσταση και οι αληθινοί πίθηκοι (όχι μακιγιαρισμένοι ηθοποιοί) έχουν τον πρώτο λόγο.
Το φιλμ θέτει ερωτήματα που αφορούν τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι σε άλλα είδη ζωής και ποτέ δεν ξεχνά ότι κατά βάθος είναι μια περιπέτεια ψυχαγωγίας, όπως φαίνεται και από τη στιγμή που οι πίθηκοι επαναστατούν και τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο (εξαιρετική η σκηνή στη γέφυρα προς το τέλος της ταινίας).
Βαθμολογία: 2
Εκείνος κι εκείνες
Δύο χρόνια μετά την κινηματογραφική έκπληξη του προπερασμένου Αυγούστου, το «Αυγουστιάτικο καλοκαίρι στη Ρώμη», ο ιταλός ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τζιάνι ντι Γκρεγκόριο «ξαναχτυπά» με την αναλόγου ύφους κομεντί, το «Ο Τζιάνι και οι γυναίκες» («Gianni e le donne», Ιταλία, 2011). Ο ίδιος ο Ντε Γκρεγκόριο υποδύεται τον κεντρικό ήρωα της ταινίας, έναν οικογενειάρχη περιστοιχισμένο από γυναίκες που τον ταλαιπωρούν (με την καλή έννοια). Προσπαθεί να τα έχει καλά με όλες, να μην αφήσει καμιά τους παραπονεμένη. Στέκεται δίπλα στην εργαζόμενη γυναίκα του (ο ίδιος είναι συνταξιούχος), κάνει τα χατίρια της παρακμασμένης αριστοκράτισσας μητέρας του, φροντίζει την παντρεμένη κόρη του, τη γάτα και τον σκύλο του.
Καλός σεναριογράφος (συμμετείχε στη συγγραφή του «Γόμορρα» μαζί με τον Ρομπέρτο Σαβιάνο), γλυκός ηθοποιός και επαρκής κινηματογραφιστής, ο Ντι Γκρεγκόριο ξέρει να κοιτάζει πρόσωπα και καταστάσεις με τη ματιά του φυσιογνωμιστή.
Ο «Τζιάνι και οι γυναίκες» είναι ένα μικρό αλλά ελκυστικό λεύκωμα από τύπους ανθρώπων της ιταλικής καθημερινότητας στη Ρώμη και, όπως το «Αυγουστιάτικο καλοκαίρι στη Ρώμη», σε κερδίζει με τη μεγαλοκαρδία του.
Βαθμολογία: 2
Φοβού το Internet
Το Internet μπορεί να βλάψει σοβαρά την υγεία, αν δεν γνωρίζεις πώς να το χειριστείς, έρχεται να μας πει (λες και δεν το ξέραμε ήδη) το ψυχολογικό - οικογενειακό θρίλερ «Πίστεψέ με» («Trust», ΗΠΑ, 2011) του Ντέιβιντ Σουίμερ (ο ψηλός από τα «Φιλαράκια»).
Οντως, ο ιστός μιας τυπικότατης, σούπερ αμερικανικής οικογένειας διαλύεται πλήρως, όταν η μεγάλη κόρη παρασύρεται στο κρεβάτι από έναν τύπο ο οποίος άλλη ηλικία τής έλεγε ότι είχε και άλλη τελικά είχε. Από 18 δηλαδή, 35 και βάλε.
Το φιλμ εξετάζει τις δυσάρεστες επιπτώσεις που έχει η αποκάλυψη του «σκανδάλου» στην οικογένεια. Ενας πατέρας (Κλάιβ Οουεν) ο οποίος από εκεί που δεν ενδιαφερόταν σχεδόν καθόλου για την κόρη του, τώρα θέλει να γίνει vigilante και «να σκοτώσω το κάθαρμα!» Μια μάνα (Κάθριν Κινίαρ) που ως επί το πλείστον κλαίει και δεν μπορεί να βοηθήσει σε τίποτε. Το ίδιο το κορίτσι που δεν ξέρει αν είναι τελικά ερωτευμένο ή όχι με τον «βιαστή». Κάπου υπάρχει και η ψυχολόγος (Βαϊόλα Ντέιβις), μα και το FBI που ερευνά την υπόθεση. Ολα αυτά τα στοιχεία διαμορφώνουν το πλαίσιο μιας θεματικά ενδιαφέρουσας, αν και τελικά μονότονης ταινίας, η οποία με μάλλον σχηματικό τρόπο θέλει να καυτηριάσει τα «κακά» του Internet και τα καταφέρνει.
Βαθμολογία: 2
Eπανεκδόσεις
Με μια λέξη, αριστούργημα
Κάτω από τα ερείπια της Βιέννης, πρώην βασίλισσας της Ευρώπης, μέσα σε μια καταθλιπτική - σοβαρή - εφιαλτική ατμόσφαιρα μυστηρίου παρμένη κατ' αρχάς από τις σελίδες του Γκρέιαμ Γκριν - και ενώ η δυσοσμία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παραμένει έντονη, ο «Τρίτος άνθρωπος» («The third man», 1949, Αγγλία) μεταφέρει την αίσθηση ενός κόσμου εκτός λειτουργίας, όπου καλοί άνθρωποι κάνουν άσχημες πράξεις, όπου οι εχθροί είναι σύμμαχοι, όπου η προδοσία γίνεται έννοια ηθικότερη από εκείνη της εμπιστοσύνης.
Μια χορογραφία κυνηγητού, όπου τα πρόσωπα εμφανίζονται ή εξαφανίζονται με την αγωνία τυπωμένη στην έκφρασή τους, βουτηγμένα σε ένα σκότος που «χρωματίζει» ασπρόμαυρα και από αλλόκοτες γωνίες ο Ρόμπερτ Κράσκερ, μέσα στους γαργαλιστικούς ήχους του Αντον Κάρας και το σαρκαστικό χαμόγελο του Ορσον Γουέλς, του οποίου η παρουσία είναι τόσο έντονη, που τελικά ξεχνάς ότι στην πραγματικότητα εμφανίζεται μόνο στην αρχή και στο τέλος του αριστουργηματικού αυτού φιλμ, στο οποίο συμπρωταγωνιστούν οι Αλίντα Βάλι, Τζόζεφ Κότεν, Τρέβορ Χάουαρντ και Μπέρναρντ Λι.
Βαθμολογία: 5
Επανάσταση τώρα!
Αποκλειστικά στον «Μικρόκοσμο» προβάλλεται και η πειραματική ταινία «Κοτόπουλο δυναμίτης» («Dynamite chicken») του Ερνεστ Πίντοφ. Γυρισμένη την εποχή που η Αμερική άλλαζε, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η ξεχασμένη αυτή επαναστατική σατιρική ταινία είναι μια ασταμάτητη παράθεση εικόνων που στην εποχή της είχαν κατακλύσει την Αμερική. Ολα θίγονται: εικόνες ηρωισμού και αμερικανικής προπαγάνδας που έχουν γαλουχήσει γενιές, φωτογραφίες του προέδρου Νίξον, η καλή νοικοκυρά, ο πιστός πατριώτης που εξαντλεί τη δύναμή του στο να αγοράζει, να τρώει και να βλέπει θεάματα στην τηλεόραση. Τζίμι Χέντριξ, Τζον Λένον, Γιόκο Ονο, Λέοναρντ Κοέν, Μάλκολμ Χ, Τζόαν Μπαέζ και Αλεν Γκίνσμπεργκ είναι μερικά μόνο από τα ονόματα των διάσημων προσωπικοτήτων που «παρελαύνουν» από την ταινία, την οποία ο σκηνοθέτης της Ερνεστ Πίντοφ χαρακτήρισε «ένα multi-media κινηματογραφικό περιοδικό, εμπνευσμένο από τη γενιά της τηλεόρασης».
Βαθμολογία: 2
ΠΗΓΗ: tovima.gr
