«Εντάξει, διεξάγεται ένας ταξικός πόλεμος, ωστόσο, είναι η δική μου τάξη, η τάξη των πλουσίων που έχει εξαπολύσει αυτό τον πόλεμο…»
Γουόρεν Μπάφετ,
ένας από τους δύο πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου,
New York Times 26/11/06
…Κι εμείς που νομίζαμε πως το πρόβλημα το είχε μόνο η Ελλάδα και όλα τα άλλα λειτουργούσαν ρολόι. Κάπως έτσι, όμως, μας τα έλεγαν ο πρωθυπουργός, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες και η τρόικα, ενάμισι χρόνο τώρα.
Άντε, είχαν κάποια προβλήματα και τα υπόλοιπα PIGS.
Αλλά η Ιταλία;
Και η Ευρωζώνη ολόκληρη να κινδυνεύει και να διαβουλεύεται εκτάκτως;
Και οι Γερμανία-Γαλλία να αρπάζονται;
Και η Μέρκελ να τα βάζει με ό,τι πιο ιερό κι αμόλυντο έχει να επιδείξει ο παγκόσμιος καπιταλισμός, τους οίκους αξιολόγησης;
Δεν ήταν, λοιπόν, το δημοσιονομικό έλλειμμα και χρέος της Ελλάδας το πρόβλημα, ούτε ότι καταναλώναμε περισσότερα από ό,τι παράγαμε; Για δες…
Το «ελληνικό πρόβλημα» αποδεικνύεται το πρελούδιο - και για λόγους προπαγάνδας - μιας ευρύτερης κρίσης της Ευρωζώνης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την οποία το «ελληνικό πρόβλημα» υπήρξε, στη χειρότερη περίπτωση, το φιτίλι πυροδότησης. Αλλά τα εκρηκτικά δεν ήταν το «ελληνικό πρόβλημα». Στην πραγματικότητα τα εκρηκτικά εκτείνονται και πέραν της Ευρώπης.
Παγιδευμένη, τελικά, είναι ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία.
Είναι κοινό μυστικό ότι η πολυπόθητη ανάκαμψη από την κρίση του 2008, ένθεν και ένθεν, δείχνει να έχει σπαταλήσει τους πόρους που διατέθηκαν, χωρίς να αποφέρει τα επιδιωκόμενα και ένα νέο βαθύ επεισόδιο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης έχει χτυπήσει – πολύ δυνατά - την πόρτα. Αλλά, στο μεταξύ, ένας αδυσώπητος διεθνής νομισματικός πόλεμος έχει ξεσπάσει μετά το 2008, που το πρώτο και πιο διάσημο θύμα της είχε την τιμή να είναι η χώρα μας…
Προς τι λοιπόν όλες οι μέχρι τώρα θυσίες κι όσες έπονται; Για ποιον; Με ποια λογική;
Όταν διαμορφώνεται, ξεκάθαρα, μια κατάσταση, στην οποία οι διαγραφές χρεών, αναδιαρθρώσεις, συνολικές λύσεις ή «λύσεις» θα έρθουν με νομοτελειακή βεβαιότητα κάποια στιγμή στην ημερήσια διάταξη των ιθυνόντων της Ευρωζώνης…
Όταν, χειρότερα, απειλείται το ίδιο το οικοδόμημα τους ευρώ…
Όταν, ακόμη χειρότερα, απειλείται μια βαθύτερη ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας, που σε αυτή την περίπτωση θα τινάξει στον αέρα τις, έτσι κι αλλιώς, ευθραυστότατες ρυθμίσεις και «λύσεις» που έχουν επιβληθεί στα PIGS, ποιος ο λόγος να ξεπαραδιάζεται ενάμισι χρόνο τώρα η ελληνική κοινωνία, να προτεκτοροποιείται η χώρα και να ετοιμάζεται ένα γενναίο ξεπούλημα; Με ποια ακριβώς προοπτική;
Αν κάποιος σε όλο τον πλανήτη καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει, αυτός είναι πρώτα απ’ όλα οι ΗΠΑ. Περίπου τα μισά από όσα δαπανούν είναι δανεικά - είτε άμεσα είτε με κόψιμο χρήματος. Έχουν έξοδα οι άνθρωποι… Πόλεμοι, εκατοντάδες υπερπόντιες βάσεις, μυστικές υπηρεσίες, εξαγορές πολιτικών. Την τελευταία μόνο δεκαετία ο χρυσός έχει εκτοξευτεί από τα 260 σε πάνω από 1.500 δολάρια η ουγγιά.
Επίσης, φέτος, το παγκόσμιο χρέος ξεπέρασε το παγκόσμιο ΑΕΠ. Είναι βέβαια άτοπο να υποθέσουμε ότι ο πλανήτης ολόκληρος καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει και δη τα διπλάσια… Σαν το ναρκομανή που βυθίζεται σε αυτό που τον κατατρώει, η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται στη χρέωση, τη δανειακή εξυπηρέτηση, το κόψιμο χρήματος για να θρέψει το τέρας της άυλης οικονομίας.
Όπως και οι δικοί μας ιθύνοντες εδώ που προσβλέπουν χωρίς καμιά προοπτική στην επόμενη δόση, αρκεί να μην τελειώσει η… μουσική του ευρώ, έτσι και τα ιερατεία της παγκόσμιας οικονομίας βυθίζονται σε ένα δρόμο που είναι νομοτελειακά αδιέξοδος.
Αρκεί να μην τελειώσει η μουσική… Αλλά στο μεταξύ εντείνεται ο πόλεμος.
Πόλεμος ανάμεσα στους μεγάλους, όπως των ΗΠΑ ενάντια στο ευρώ ή την Κίνα.
Πόλεμος μετακύλισης της κρίσης και μεγαλύτερης κυριάρχησης μέσα από την κρίση, όπως της Γερμανίας ενάντια στην περιφέρεια της Ευρώπης.
Πόλεμος μέσα σε κάθε χώρα όπως στη χώρα μας.
Και είναι η δική τους τάξη, η τάξη των πλουσίων που έχει εξαπολύσει αυτό τον πόλεμο…
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η επανεμφάνιση του λαϊκού παράγοντα στον πολιτικό στίβο, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, είναι ήδη ένα γεγονός.
Ελπιδοφόρο γιατί είναι το μόνο που μπορεί να δώσει μια άλλη τροχιά στις εξελίξεις, τις ελληνικές και τις διεθνείς.
Αν η ελληνική οικονομία καταρρέει, δεν πέφτει δίπλα μας, πέφτει πάνω στα κεφάλια μας, τα κεφάλια των απλών ανθρώπων.
Αν η παγκόσμια οικονομία καταρρέει, το τέρας του άυλου δεν πέφτει ούτε αυτό δίπλα μας, περιμένοντας διακριτικά να αντιπροτείνουμε κάποιο άλλο σύστημα κοινωνικών σχέσεων.
Θα πέσει και αυτό πάνω μας. Με διάφορους τρόπους. Με πολέμους, με πρωτόγνωρες εξαθλιώσεις και βαρβαρότητα.
Κ.Κ http://www.edromos.gr/
ΠΗΓΗ: παρεμβαση
