Τίθεται συχνά-πυκνά το ερώτημα αν η πολιτική τάξη και οι άνθρωποί της, που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, είναι ικανοί και να μας βγάλουν από αυτό.
Η πρώτη και βιαστική απάντηση είναι «όχι».
Ομως αυτό δεν λύνει το πρόβλημα.
έχουν δείξει ότι προσπάθησαν στο παρελθόν κάτι να πετύχουν, αλλά συνεθλίβησαν από το διαμορφωμένο επί δεκαετίες «μπλοκ της άρνησης». Αρα, υπό άλλους όρους, θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι.
Δεύτερον - και σημαντικότερο - διότι για να αλλάξει η σημερινή πολιτική τάξη, πρέπει να βρεθεί η επόμενη. Μπορεί αυτό να γίνει σύντομα, μπορεί και όχι. Μέχρι να γίνει, η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι η σημερινή τάξη να δράσει με διαφορετικό τρόπο. Με στόχο κάποια πράγματα να αλλάξουν. Και όχι να διαιωνίζεται η σημερινή κατάσταση λουστραρισμένη.
Το πολιτικό σύστημα είναι στο στόχαστρο. Με πρώτη τη Βουλή, που κατηγορείται για συντεχνιασμό, πελατειακή λογική, συσσώρευση προνομίων κ.λπ. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς να αναζητήσουν τρόπους που θ' αλλάξουν αυτή την εικόνα. Και όχι να καταφεύγουν σε φτιασιδώματα ή να προαναγγέλλουν «ιδέες», που μόνο σε εντυπωσιασμό αποβλέπουν.
Ας δούμε τρία παραδείγματα των ημερών:
1. Ο πρόεδρος της Βουλής διοχέτευσε στους δημοσιογράφους, ότι σκοπεύει να προτείνει να μειωθεί «περαιτέρω» η αμοιβή των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις επιτροπών. Σήμερα για κάθε συμμετοχή παίρνουν 245 ευρώ, να μειωθεί στα 200. Αναρωτιέμαι εντελώς καλόπιστα: Μόνος του το σκέφθηκε ο πρόεδρος; Το συζήτησε με κάποιον ή κάποιους συναδέλφους ή συνεργάτες του; Και δεν βρέθηκε ούτε ένας να του πει: «Ασ' το, πρόεδρε, θα μας πουν ότι πάλι κοροϊδεύουμε».
Κατ' αρχάς ο πολίτης θα αναρωτηθεί ευλόγως: Γιατί οι βουλευτές να αμείβονται χωριστά γι' αυτή τη συμμετοχή; Αυτή δεν είναι η δουλειά τους; Μάλιστα, αν ήξερε ότι τις περισσότερες φορές είναι και εικονική, ποιος ξέρει τι θα έλεγε;
Ποια είναι η λύση; Καθαρές εξηγήσεις και λύσεις.
Να ορίσουν το ύψος της μηνιαίας αποζημίωσής τους κι αυτή θα είναι. Ούτε πρόσθετα ούτε παράθυρα ούτε προνόμια. Να φορολογούνται όπως οι άλλοι φορολογούμενοι. Να μην παίρνουν χωριστή σύνταξη, αλλά οι εισφορές τους να πηγαίνουν στο επαγγελματικό τους Ταμείο, από το οποίο θα παίρνουν τη μία και μοναδική σύνταξή τους. Να μην έχουν κρατικό αυτοκίνητο· σιγά που δεν μπορεί ένας βουλευτής σήμερα να αγοράσει ή να νοικιάσει ένα μόνος του.
Αν γίνουν αυτά, οι πολίτες θα καταλάβουν ότι κάτι άλλαξε και θα το εκτιμήσουν. Ας το κάνουν τουλάχιστον για όσο διαρκεί η κρίση. Και μετά, αν το σηκώνει το κλίμα, ας επαναφέρουν μερικά από τα προνόμιά τους.
2. Ο υπουργός Εσωτερικών προανήγγειλε ότι θα εισηγηθεί μείωση του αριθμού των βουλευτών. Πολύ σωστά. Στη συνέχεια, όμως, το χάλασε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί και να προκηρυχθεί δημοψήφισμα γι' αυτό. Εντελώς άχρηστο. Δηλαδή τι θα ερωτηθεί ο πολίτης; Αν θέλει 300, 250, 200, 150 ή μήπως 50 βουλευτές; Αφού η εικαζόμενη βούληση των ψηφοφόρων λέει «μείωση» και τα περισσότερα κόμματα συμφωνούν, ας κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι, ας συμφωνήσουν, ας νομοθετήσουν και τελειώσαμε. Τα υπόλοιπα περιττεύουν. Σε δουλειά να βρισκόμαστε; Εχουν τόσες άλλες δουλειές να κάνουν, πιο ουσιαστικές.
3. Η κυβέρνηση τις προάλλες διοχέτευσε ότι αναμένεται «πρωτοβουλία του πρωθυπουργού» για τα φαινόμενα βίας κατά πολιτικών. Και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη συγκρότηση διακομματικής επιτροπής. Το ερώτημα είναι ίδιο: Το συζήτησε με κάποιους και κανένας δεν του είπε «άσ' το, πρόεδρε, χαμένος κόπος»;
Οπως ήταν φυσικό, κανένα κόμμα δεν αποδέχτηκε την πρόταση, αφού οι επιθέσεις είναι κατά κυβερνητικών βουλευτών και οι υπόλοιποι κάνουν χάζι. Ακόμη και η Ν.Δ. - που αύριο μπορεί να κυβερνήσει και οι βουλευτές της να υφίστανται τα ίδια- πατάει σε δύο βάρκες. Από τη μια καταδικάζει ο εκπρόσωπός της και από την άλλη ο βασικότερος σύμβουλος του Σαμαρά κάνει ό,τι μπορεί για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις, με επιχειρηματολογία που ελάχιστα απέχει από αυτή του Συνασπισμού!
Αν δεν μάθουμε...
Τι θα έπρεπε να γίνει; Να «τσιμπήσουν» έναν απ' όσους μετέχουν σ' αυτές τις επιθέσεις και διαπράττουν αδίκημα, για να δούμε, επιτέλους, αν είναι του Κολλάτου, του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής, πρώην ΠΑΣΟΚοι ή προβοκάτορες (το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι του ΚΚΕ, που ξέρει να περιφρουρεί το χώρο του). Ακόμα δεν γνωρίζουμε τι ήταν οι τύποι που επιτέθηκαν στο βουλευτή Χατζηδάκη της Ν.Δ., ή ο «αγωνιστής» που, αφού φόρεσε την κουκούλα, έριξε μια γροθιά στο βουλευτή Αθανασιάδη του ΠΑΣΟΚ.
Μπορεί να μην κρύβεται τίποτα το ύποπτο πίσω τους, αλλά να το ξέρουμε. Τα μελοδραματικά ξεσπάσματα δεν οδηγούν πουθενά.
ΠΗΓΗ: enet.gr
