Στη Βασιλική Σιούτη
Ενα μήνυμα από την κόρη του, που έλαβε μισή ώρα πριν από την έναρξη της ψηφοφορίας και του ζητούσε να μην απογοητεύσει τους νέους, ήταν αυτό που έπαιξε τον καταλυτικό ρόλο για να πάρει την απόφαση που στην ουσία είχε λάβει από καιρό....
Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής εξηγεί σήμερα, γιατί δεν πείσθηκε ότι το μεσοπρόθεσμο θα σώσει τη χώρα.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ψηφίσετε «όχι» στο μεσοπρόθεσμο;
Πρώτον, δεν πίστεψα στον εκβιασμό που επιβάλλουν τα πολιτικά επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, δεύτερον, δεν πιστεύω ότι αυτό το πρόγραμμα μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα ξέφωτο απαλλαγής της από τη σημερινή κρίση.
Ποια συγκεκριμένα μέτρα ήταν αυτά με τα οποία κυρίως διαφωνούσατε;
Σε περίοδο ύφεσης
δεν μπορείς να επιβάλεις σε μια χώρα την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της.
Δεν μπορείς να απαιτείς συλλήβδην αποκρατικοποιήσεις, ακόμα και σε στρατηγικής σημασίας δημόσια αγαθά.
Δεν μπορείς να επιβάλλεις άδικους φόρους, όταν αποδεικνύεις την ανικανότητα ή την έλλειψη βούλησης να συγκρουστείς με τη φοροδιαφυγή και να κατανέμεις δικαιότερα τα βάρη της κρίσης.
Δεν μπορείς με νόμο να απαλλάσσεις από ποινικές ευθύνες αυτούς που θα αναλάβουν να πουλήσουν για ένα «κομμάτι ψωμί» τη δημόσια περιουσία.
Ποια ήταν η πορεία των εσωτερικών σας συγκρούσεων μέχρι το όχι;
Είχα πλήρη επίγνωση των συνεπειών της διαγραφής μου από μια παράταξη με την οποία συνδέεται η οικογένειά μου και εγώ, εδώ και ογδόντα περίπου χρόνια, από την εποχή του Ελ. Βενιζέλου.
Μέσα μου τέθηκε ένα αδήριτο ερώτημα: Εάν ψηφίσουμε και προχωρήσουμε στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας με συνοπτικές διαδικασίες, μπορεί κανείς να με διαβεβαιώσει ότι θα αποτραπεί το μοιραίο μετέπειτα; Και εάν τελικώς έρθει αυτό το μοιραίο το οποίο έχουμε δαιμονοποιήσει, μήπως θα ήταν καλύτερα να μας βρει έχοντας στα χέρια μας τη δημόσια περιουσία;
Τις προηγούμενες ημέρες έχοντας έρθει σε επικοινωνία με πολλούς ανθρώπους και δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν συμφωνούσε σε κόκκινες γραμμές, είχα αποφασίσει, ότι αυτό που πρέπει να πράξω, είναι ό,τι μου επέβαλλαν οι γνώσεις και η συνείδησή μου.
Τι έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να πάρετε αυτή την απόφαση;
Συνηθίζω να συζητώ με τα παιδιά μου, την Κατερίνα και τον Λευτέρη, 22 και 20 ετών αντίστοιχα. Συζήτησα και το βράδυ της παραμονής της ψηφοφορίας. Μου είπαν ότι δεν πρέπει να ψηφίσεις κάτω από έναν αποικιοκρατικό εκβιασμό. Δεν πρέπει να ψηφίσεις ένα πρόγραμμα που δεν το πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν μας ενδιαφέρει η κοινοβουλευτική σου ιδιότητα, ακόμα και εάν σε διαγράψουν. Μας νοιάζει πρωτίστως να είσαι ψηλά στη δική μας συνείδηση. Αλλωστε εκτός από παιδιά σου είμαστε και συνειδητοί ψηφοφόροι σου».
Την επόμενη ημέρα, ημέρα της ψηφοφορίας, οι ώρες κυλούσαν αργά σε ένα περιβάλλον αφόρητης έντασης τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής. Η απόφασή μου παρέμενε σταθερή και η ομιλία μου είχε αυτό το περιεχόμενο. Κλείνοντας την ομιλία μου, μου ήρθε αστραπιαία στη μνήμη ο στίχος του Βαλαωρίτη «Πάρε ένα σβόλο, Μήτρο, και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μου χαλούν το φύτρο».
Το αποκορύφωμα συναισθηματικής αλλά και πολιτικής φόρτισης ήρθε στη 1.30 μ.μ., όπου ο συνεργάτης μου με φώναξε να μου πει για ένα μήνυμα που ήρθε στο κινητό.
Το μήνυμα έλεγε: «Θέλω να κάνεις αυτό που ορίζει η ψυχή σου, η συνείδησή σου και η καρδιά σου. Θα είμαι πάντα κοντά σου, γιατί μας έμαθες να αγαπούμε την κοινωνία. Εκείνο που δεν θέλω είναι να διαψεύσεις τους νέους ανθρώπους που εκτιμούν τη μέχρι τώρα στάση σου. Μια ψηφοφόρος σου».
Ηταν ένα μήνυμα που εστάλη από ένα κορίτσι 22 ετών που έφευγε σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι.
Ο νέος αυτός άνθρωπος ήταν η κόρη μου.
ΠΗΓΗ: enet.gr
