του Γιάννη Συμεωνίδη
Αμερικανικές, βρετανικές, γαλλικές, ακόμα και κινεζικές πετρελαϊκές εταιρείες επιδίδονται ήδη σε έναν άτυπο διαγκωνισμό, για το ποιες θα είναι εκείνες που θα «βάλουν χέρι» στον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου αλλά... και του Ιονίου.
Κι αυτό παρότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, όπως πληροφορούνται τα «Επίκαιρα», δείχνει ήδη την προτίμησή της προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού...
Οι καρχαρίες δεν βλέπουν, αλλά, όταν μυρίζουν αίμα, τους είναι αδύνατο να μην επιτεθούν!
Μέσες άκρες αυτή είναι η τακτική που ακολουθούν και οι πολυεθνικές εταιρείες του πετρελαίου: Μπορεί να μην βλέπουν, ακόμα τουλάχιστον, το «μαύρο χρυσό» σε κάποιο σημείο του πλανήτη, αλλά, όταν «μυρίζονται» πως αυτός υπάρχει, και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα, ενεργοποιούνται για να εισέλθουν στο παιχνίδι. Όπως στα δοκιμαστικά της Formula 1, όπου οι οδηγοί προσπαθούν να επιτύχουν όσο το δυνατό καλύτερο χρόνο για να ξεκινήσουν από ευνοϊκή pale position στον αγώνα της επόμενης ημέρας, έτσι και οι «πετρελαιάδες» επιδιώκουν να αποκτήσουν το απόλυτο πλεονέκτημα για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του Αιγαίου, παρότι η κυβέρνηση εμφανίζεται να τη μεταθέτει για μετά το 2012.
Η Noble Energy
Ως πιο ισχυροί «παίκτες» τη δεδομένη χρονική στιγμή παρουσιάζονται η αμερικανική, εβραϊκών συμφερόντων, Noble Energy, καθώς και η βρετανική Shell. Όποιος κι αν αναδειχτεί νικητής σε αυτή την «κούρσα», αναμένεται να καρπωθεί σχεδόν το 50% του ετήσιου τζίρου της αξιοποίησης του ελληνικού ορυκτού πλούτου, πιθανότητα που ήδη κάνει πολλούς να μιλούν για «ακονισμένα μαχαίρια» των πολυεθνικών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Noble, με έδρα τη Νέα Υόρκη, θεωρείται φαβορί για την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου και της Κύπρου, μέσω της ισραηλινής θυγατρικής της Delek. Στελέχη της, μάλιστα, είχαν βρεθεί την προηγούμενη εβδομάδα στη Μεγαλόνησο για διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Χριστόφια.
Η κυπριακή κυβέρνηση έχει ήδη υπογράψει συμφωνία με τη Noble για πιθανή συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο περίφημο «Οικόπεδο Δώδεκα». Στο λιμάνι της Λεμεσού, μάλιστα, έχουν εμφανιστεί οι πλατφόρμες από τις οποίες θα διεξάγονται οι εργασίες ανόρυξης, οι οποίες θα μεταφερθούν προς το Ισραήλ. Υπενθυμίζεται ότι η Κύπρος υπέγραψε με το ισραηλινό κράτος μια πρώτη συμφωνία για την εκμετάλλευση της ΑΟΖ, ενώ οι δύο χώρες θα υπογράψουν και ειδική συμφωνία καταμερισμού των εσόδων, καθώς και δευτερεύουσες συμπληρωματικές συμφωνίες και ρήτρες.
Σε αυτό το πλαίσιο, εξάλλου, εντάσσουν πολλοί τη συχνή παρουσία στην Ελλάδα εκπροσώπων του εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ, σε υψηλότατο μάλιστα επίπεδο, για επαφές με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία. Δεν έχουν περάσει πολλές εβδομάδες, άλλωστε, από τότε που ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου παρευρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό στην πρώτη διάσκεψη των προέδρων των οργανισμών, οι οποίοι απαρτίζουν το αμερικανικό εβραϊκό λόμπι που πραγματοποιήθηκε στη χώρα μας.
Τα «Επίκαιρα», πάντως, είναι σε θέση να γνωρίζουν πως ο κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει δώσει εντολή στον υπουργό Πολιτισμού κ. Παύλο Γερουλάνο και στον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δόλλη να δημοσιοποιούν μόνο τις συμφωνίες «χαμηλής» πολιτικής με το Ισραήλ, για να μην προκαλούνται οι Τούρκοι αλλά και οι Άραβες.
Η Shell
Το «ματς», ωστόσο, δεν αναμένεται να κερδηθεί εύκολα από τη Noble, αφού υπάρχουν ευμετάβλητοι παράγοντες οι οποίοι μπορεί να χρίσουν νικητές τα βρετανικά συμφέροντα της Shell, τα οποία ήδη έχουν καταθέσει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση στην κυπριακή κυβέρνηση. Πρωτοστάτης στην επιλογή Shell φέρεται να είναι ο διευθυντής της Δημόσιας Επιχείρησης Φυσικού Αερίου Κύπρου κ. Στέλιος Στυλιανού.
Τα «Επίκαιρα» είναι σε θέση να γνωρίζουν, πως το κυπριακό ζήτημα εισέρχεται σε μια περίοδο έντονων παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, οι οποίες είναι σφόδρα πιθανό να καταλήξουν σε ένα σχέδιο επίλυσής του τύπου Ανάν.
Αυτό σημαίνει πως τόσο η κυπριακή όσο και η ελληνική κυβέρνηση θα επιχειρήσουν να προσεγγίσουν τη βρετανική πλευρά, η οποία, πέρα από τους ιστορικούς αποικιοκρατικούς δεσμούς της με τη νήσο, διατηρεί ακόμα βάσεις εκεί. Ένα μέσο για να επιτευχθεί αυτή η προσέγγιση, είναι και η σύναψη συμφωνιών για την εκμετάλλευση του ελληνικού και κυπριακού ορυκτού πλούτου από τη Shell.
Η, επίσης βρετανικών συμφερόντων, BP φαίνεται να αποκλείεται εξαιτίας της πετρελαιοκηλίδας στον Κόλπο του Μεξικού, για την οποία θεωρείται αποκλειστικά υπεύθυνη.
Τα... αουτσάιντερ της κούρσας
Την ίδια ώρα, τα κοιτάσματα του Αιγαίου και του Ιονίου «γλυκοκοιτάζουν» και οι Γάλλοι της Total. Όσοι μπορούν να βλέπουν πίσω από τις θολές «γραμμές» της επικαιρότητας, αντιλαμβάνονται πως οι αμυντικές συμφωνίες της κυβέρνησης Σαρκοζί, τόσο με την κυπριακή όσο και με την ελληνική κυβέρνηση, υποκρύπτουν τη βαθύτερη επιθυμία του Παρισιού για ενεργότερη ανάμειξη στα ενεργειακά ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου.
Στο μεταξύ, αν η ανάμειξη ρωσικών ή άλλης «εθνικότητας» ευρωπαϊκών εταιρειών θεωρείται μάλλον δύσκολη, δεν ισχύει το ίδιο και για τις κινεζικές.
Η Κίνα, άλλωστε, διαθέτει και την κατάλληλη τεχνογνωσία και την απαραίτητη εμπειρία, αφού, πέρα από όλα τα άλλα πλεονεκτήματά της, πρόκειται για χώρα με ορυκτό πλούτο.
«Η Ελλάδα γιατί δεν τολμά;»
«Η μικρή, ημικατεχόμενη Κύπρος τολμά, παρότι δεν διαθέτει την απαιτούμενη στρατιωτική δύναμη για να εγγυηθεί την ασφάλεια των ερευνών και των γεωτρήσεων. Η Ελλάδα, όμως, τι κάνει;» αναρωτιέται στα «Επίκαιρα» ο πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Αναλύσεων (ΕΛΚΕΔΑ) κ. Σταύρος Καρκαλέτσης.
Κατά τον ίδιο, ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί να αποφύγει την «καυτή πατάτα» της αξιοποίησης των εθνικών μας ενεργειακών αποθεμάτων και να την «κληροδοτήσει» σε όποια κυβέρνηση τον διαδεχτεί. «Οι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου μπορεί να αφιερώνουν τρία 24ωρα για να συζητούν με λαθρομετανάστες - καταληψίες πανεπιστημίων, όμως στο κεφάλαιο “ενέργεια” παραμένουν προσηλωμένοι στον... αστερισμό της αδράνειας. Την ίδια ώρα, το “Πίρι Ρέις” ετοιμάζεται για “τσάρκα” στο Καστελόριζο», συμπληρώνει αιχμηρά ο κ. Καρκαλέτσης.
Παράλληλα, σύμφωνα με τα όσα επισημαίνει στα «Επίκαιρα» ο κ. Μάνος Καραγιάννης, επίκουρος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, η σύμπλευση των ελληνικών και των ισραηλινών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο, η υψηλή τιμή του πετρελαίου και η επιτυχημένη οριοθέτηση της κυπριακής ΑΟΖ είναι παράγοντες που θα επιτρέψουν στην Αθήνα να διεκδικήσει πιο αποφασιστικά τα δικαιώματά της που απορρέουν από τη Συνθήκη της Θάλασσας.
Ετοιμοπόλεμοι και οι Έλληνες...Ελλάδας και εξωτερικού!!!
Όποια κι αν είναι η ξένη εταιρεία –ή οι εταιρείες– που θα κληθεί να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί τα πλούσια ελληνικά κοιτάσματα, θεωρείται βέβαιο ότι θα χρειαστεί τη συνδρομή και αντίστοιχων ελληνικών εταιρειών πετρελαιοειδών. Φαβορί για άμεση ανάμειξη είναι η Motor Oil της οικογένειας Βαρδινογιάννη αλλά και τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ), στα οποία είναι συνέταιροι το Ελληνικό Δημόσιο και η οικογένεια Λάτση. Τόσο η Motor Oil, άλλωστε, όσο και τα ΕΛΠΕ γνωρίζουν την ελληνική αγορά καλύτερα από τον καθένα.Στο μεταξύ, τα «Επίκαιρα» ενημερώνονται και για το έντονο ενδιαφέρον ελληνικών εφοπλιστικών κύκλων του City του Λονδίνου, κυρίως για τη μεταφορά του ισραηλινοκυπριακού πετρελαίου από την Κύπρο στην Ελλάδα και από εδώ στην Ευρώπη. Η παρουσία των δεξαμενόπλοιών τους αναμένεται έντονη, αν ληφθεί υπόψη πως δεν προβλέπεται η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα μεταφέρει το «μαύρο χρυσό» από την Κύπρο προς τη χώρα μας και από εκεί στην υπόλοιπη «Γηραιά Ήπειρο».
Αμερικανική «χυλόπιτα» στην Τουρκία!
Είναι γνωστό ότι Ελλάδα και Τουρκία διεξάγουν διερευνητικές επαφές με στόχο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Αληθεύει, όπως πληροφορούνται τα «Επίκαιρα», πως οι Τούρκοι απείλησαν, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, με αποχώρηση, αν η Ελλάδα «τολμούσε» να συνάψει συμφωνία με την Κύπρο για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης τους;
Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα προσέφερε την άτυπη δέσμευσή της πως δεν θα το κάνει;
Επιπλέον, είναι αληθείς οι πληροφορίες των «Επίκαιρων» ότι το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας διαμήνυσε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ πως η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ρόδου –αποκλείοντας το Καστελόριζο– αποτελεί δική της ΑΟΖ και πως η θαλάσσια περιοχή περιμετρικά της Κύπρου δεν ανήκει αποκλειστικά στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά εξ ημισείας με τους Τουρκοκύπριους;
Ανταποκρίνεται, επίσης, στην πραγματικότητα πως η στάση των Αμερικανών αξιωματούχων, ελέω αμερικανοεβραϊκών πιέσεων, ήταν αρνητική έως και ψυχρή απέναντι στους τουρκικούς ισχυρισμούς;...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα
