Ενα νέο μέτωπο, αυτό των μισθολογικών περικοπών που μπορεί να ξεπεράσουν το 10% στο σύνολο δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, προκαλούν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες που αποφασίζονται στις Βρυξέλλες.
Προκύπτει από έναν υπό... κυοφορία δείκτη, που δείχνει ότι η Ελλάδα έχει χάσει τα τελευταία χρόνια το 10,1% της ανταγωνιστικότητάς της.
Οι νέοι κανόνες που αποφασίστηκαν στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου (euro +) στοχοποιούν τους μισθούς, όταν τα αναλυτικά στοιχεία που συγκεντρώνει η Κομισιόν για την περίπτωση της Ελλάδας δείχνουν πως φταίει η ακρίβεια και η απουσία επενδύσεων. Αρμόδια στελέχη στις Βρυξέλλες και ευρωβουλευτές επιχειρούν να ελαστικοποιήσουν τους όρους της νέας αυτής επιτήρησης στα τελικά κείμενα που θα συνταχθούν μέσα στον Μάιο, για να οριστικοποιηθούν στη σύνοδο κορυφής τον Ιούνιο.
Ο νέος δείκτης μέτρησης των ελληνικών επιδόσεων, που προστίθεται δίπλα σε αυτόν του ελλείμματος και του χρέους, επηρεάζει άμεσα τις μισθολογικές εξελίξεις.
Πρόκειται για την πορεία του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος -ο γνωστός δείκτης ανταγωνιστικότητας. Θα καθορίζει την πορεία των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα τα επόμενα χρόνια.
Μάλιστα, θα θεωρείται ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο για ένα κράτος και θα πρέπει να αναληφθεί δράση, αν η φθίνουσα ανταγωνιστικότητα συνδυάζεται με μεγάλα εμπορικά ελλείμματα και περιορισμό της εξαγωγικής πίτας (όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας).
Οι επιδόσεις της Ελλάδας στο συγκεκριμένο πεδίο ήταν τα χρόνια που πέρασαν απογοητευτικές. Ενώ από το 2000 έως το 2003 καταγράφηκε βελτίωση της θέσης της χώρας, από το 2004 έως και το 2008 ο δείκτης επιδεινώθηκε κατά 10,4% σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης.
Το ζήτημα είναι -λένε αρμόδια στελέχη- ότι στην Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι οι μισθοί αλλά οι τιμές. Ο πληθωρισμός επιδεινώνει τη θέση μας κατά 9,9% έναντι των εταίρων μας του ευρώ.
Η συμφωνία του Μαρτίου λέει ότι θα υπάρχει ενίσχυση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών για την ανταγωνιστικότητα και τη σύγκλιση. Μεταξύ των μέτρων που αποφασίστηκαν θα αξιολογείται η πρόοδος της ανταγωνιστικότητας βάσει της εξέλιξης των μισθών και της παραγωγικότητας.
Ως δείκτης θα παρακολουθείται το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος μέσα στο χρόνο συγκρινόμενο με άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ και τους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους. Μεγάλες και διαρκείς αυξήσεις, ιδίως εάν συνδυάζονται με αύξηση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών (εμπορικού) και συρρίκνωση του μεριδίου στις εξαγωγές, θα απαιτούν ειδικά μέσα και κοινές πρωτοβουλίες.
Κάθε χώρα θα είναι υπεύθυνη για τις ειδικές δράσεις πολιτικής που επιλέγει. Ωστόσο, συμφωνήθηκε να λαμβάνονται μέτρα που να διασφαλίζουν ότι η εξέλιξη του κόστους συμβαδίζει με την παραγωγικότητα (επανεξέταση του τρόπου καθορισμού μισθών και ημερομισθίων, του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, των μηχανισμών τιμαριθμοποίησης, σύνδεσης των μισθολογικών εξελίξεων στο Δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και άνοιγμα των προστατευόμενων κλάδων).
ΠΗΓΗ: enet.gr
