Πρώτα οι Αραβες µέσω του Αραβικού Συνδέσµου. Κατόπιν η Ρωσία, η χώρα µε τα µεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέµατα. ∆εν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους γι’ αυτό που ολοένα και περισσότερος κόσµος αρχίζει να βλέπει σαν µια ανίερη σταυροφορία για το πετρέλαιο.
Τι είναι όµως εκείνο που σπρώχνει κάθε τόσο τις κυβερνήσεις να... σηκώνουν τέτοιο «σταυρό»;
«Ο συνολικός όγκος συναλλαγών πετρελαίου µε συµβόλαια µελλοντικής εκπλήρωσης στο χρηµατιστήριο εµπορευµάτων NYMEX της Νέας Υόρκης ξεπερνάει το ένα δισ. βαρέλια την ηµέρα» λέει ο οικονοµολόγος Μάικ Νόρµαν της εταιρείας οικονοµικών αναλύσεων Τζον Τόµας. «οµως, η παγκόσµια ζήτηση είναι µόλις 83 εκατοµµύρια βαρέλια την ηµέρα. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα γιγάντιο καζίνο όπου οι τιµές του πετρελαίου καθοδηγούνται από κερδοσκόπους που αναγκάζουν τους καταναλωτές να το πληρώνουνόλο και πιο ακριβά».
Το 2008, όταν για ένα διάστηµα το πετρέλαιο είχε ανέβει στα 147 δολάρια και η Γκόλντµαν Σακς συµβούλευε τους πελάτες της πως γρήγορα θα έφτανε στα 200, ενώ η Τζ. Π. Μόργκαν προέτρεπε την κινεζική κυβέρνηση να αγοράσει όσο πετρέλαιο µπορούσε να βρει, το 60%-70% εκείνης της τιµής ήταν καθαρά προϊόν κερδοσκοπίας.
Είναι το τέλειο σχέδιο που έχει επινοήσει η Γουόλ Στριτ για να ελέγχει την τιµή του πετρελαίου ανεξάρτητα από την προσφορά και τη ζήτηση, λέει ο Φ. Ενγκνταλ, αναλυτής της αγοράς πετρελαίου.
Ακόµη πιο σηµαντικό από το NYMEX είναι σήµερα το ICE του Λονδίνου (ίσως αυτό εξηγεί την εξαιρετικά επιθετική στάση του Κάµερον στη Λιβύη). Η βρετανική κυβέρνηση δεν τολµάει να το αγγίξει και λειτουργεί χωρίς καµία ουσιαστική επίβλεψη από το κράτος.
Το µόνο που χρειάζονται αυτά τα χρηµατιστήρια στο παιχνίδι που έχουν στήσει, είναι να βρίσκεται κάθε τόσο ένας σαν τον Καντάφι, για να βάζουν φωτιά στις αγορές πετρελαίου.
Τα κεφάλαια και οι τράπεζες που ελέγχουν και κατέχουν τα χρηµατιστήρια πετρελαίου (Γκόλντµαν Σακς, Μόργκαν Στάνλεϊ, Τζ. Π. Μόργκαν τσέις και άλλες) εκµεταλλεύονται σήµερα τα γεγονότα στη Μέση ανατολή και τη Βόρεια αφρική και ασκούν ισχυρές πιέσεις.
Πολλές χώρες της περιοχής επεδίωκαν τα τελευταία χρόνια να απαγκιστρωθούν από αυτήν την εξάρτηση, προσβλέποντας στη Γερµανία, τη Ρωσία, την Κίνα. Και είναι αυτός ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους η γεωπολιτική σκακιέρα στη Μέση ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έχει πάρει φωτιά.
Οι αποστάσεις που παίρνει ο Πούτιν από τη «συµµαχία των προθύµων» που επιτέθηκαν στη Λιβύη, δεν είναι κάτι τυχαίο.
Αν πράγµατι η Ρωσία πιστεύει πως ήρθε ο καιρός να αλλάξει κάτι στην κορυφή της παγκόσµιας ηγεµονίας, τίποτα δεν τον εµποδίζει να ανακοινώσει αυτό που, όπως πιστεύουν ο οικονοµικός αναλυτής Τάιλερ Ντάρντεν και άλλοι οικονοµολόγοι, έχει ήδη στα σκαριά, σε συνεργασία µε την Κίνα και τη Γερµανία:
ένα νέο διεθνές νόµισµα που θα έχει αντίκρυσµα σε εµπορεύµατα και πολύτιµα µέταλλα. Και τότε, οι σταυροφόροι θα µαζέψουν τις σηµαίες τους και θα επιστρέψουν στα κάστρα τους.
ΠΗΓΗ: τα νεα on-line
