Γειτόνισσά μας είναι η Ιταλία, γειτόνισσά μας και η Αλβανία και μάλιστα πιο κοντινή - και όχι μόνο γεωγραφικά· εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί ζουν εδώ, εδώ επίσης έχουν μετοικήσει περίπου τα μισά μέλη της ελληνικής μειονότητας, ενώ δεν είναι λίγοι όσοι Ελληνες έχουν οικονομικά και άλλα συμφέροντα στην Αλβανία, με τις εκεί επιχειρήσεις τους.
Ωστόσο, η Αλβανία σαν είδηση είναι σπανιότερη και από τις...
ειδήσεις τον Αύγουστο, τουλάχιστον την εποχή που είχε κάποια ισχύ ο γνωστός και ούτως ή άλλως υπερβολικός αφορισμός του Ουμπέρτο Εκο.
Ακόμα και οι τρεις σκοτωμένοι στη διαδήλωση της περασμένης Παρασκευής στα Τίρανα δεν κρίθηκαν επαρκείς ώστε να αναβαθμιστεί το συμβάν στην κλίμακα ενδιαφέροντος των ελληνικών Μέσων.
Στα συντριπτικώς περισσότερα κανάλια μας, ούτε έκτακτες ανταποκρίσεις είδαμε, ούτε εκτενή ρεπορτάζ, ούτε τηλεφωνικές συνδέσεις με κάποιους που να ξέρουν κάπως καλύτερα τα πράγματα λόγω της ειδικότητάς τους, ή έστω με πολιτικούς, που όλο και κάτι θα έβρισκαν να πουν.
Αλλά και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, η ίδια σιωπή· σε ελάχιστες βρέθηκε χώρος για ένα κάπως εμφανές «χτύπημα» της είδησης στην πρώτη σελίδα.
Ενας κακεντρεχής πάντως ίσως και να έλεγε «καλύτερα έτσι», αν θυμόταν με ποια κόλπα είχαν πετύχει τις «αποκλειστικότητές» τους ορισμένοι φιλόδοξοι συμπατριώτες μας ρεπόρτερ, το 1997, τον καιρό της εξέγερσης: Εδιναν ένα πενηντάευρο, άντε ένα κατοστάευρο οι πιο γαλαντόμοι, στους ενόπλους, ώστε να στήσουν πρόχειρα ένα μπαμ-μπουμ την ώρα ακριβώς του δελτίου ειδήσεων των οχτώ. Ετσι, οι κατά φαντασίαν Πλίνιοι εμφανίζονταν μπαρουτοκαπνισμένοι, να μεταδίδουν τα «νέα» μέσα από την καρδιά της σύγκρουσης...
Αντίθετα, για την ενημέρωση όσον αφορά τον Καβαλιέρε και το ιταλικό μπούνγκα μπούνγκα δεν επιτρέπονται παράπονα. Οταν περνάνε επιτέλους στις εξωτερικές ειδήσεις, οι δίαυλοί μας προβάλλουν πρώτη και καλύτερη κάποια νέα σελίδα της ατέλειωτης μπερλουσκονιάδας ή αναμασούν ηδονικά τις παλαιότερες.
Για ποια ακριβώς σκάνδαλα (πολιτικά και οικονομικά, εννοείται) κατηγορείται ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν μαθαίνουμε πολλά. Αυτά δεν είναι το κυρίως (ή το μοναδικό) θέμα, αλλά το απλό πρόσχημα.
Ακούμε λοιπόν και ξανακούμε για τα επικλίνια ανδραγαθήματά του και ακούμε και τον ίδιο τον Μπερλουσκόνι να λέει και να ξαναλέει τα σεξιστικά ανέκδοτά του. Σαν φόντο σε όλα αυτά, σαν ορεκτικό μάλλον, χρησιμοποιούνται εικόνες των ελαφρότατα ντυμένων μανεκέν που γοήτευσαν η εξουσία του Ιταλικού πολιτικού και το χρήμα του.
Λίγο περισσότερο αν προσέξεις, θα διακρίνεις ένα παράπονο στη φωνή του εκφωνητή· είναι σαν να θέλει να μας δώσει να καταλάβουμε πόσο νοστιμότερα θα ήταν κι εδώ τα πράγματα αν είχαμε να ασχοληθούμε με τις «πικάντικες» ερωτοδουλειές των πολιτικών και όχι με τα βαρετά ομόλογα.
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
