«Ολοι κάνουν τέτοιες σκέψεις κατά καιρούς και όλες οι μεγάλες θρησκείες προσπάθησαν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα: Υπάρχει μετά θάνατον ζωή;Κι αν ναι, πώς είναι; Αυτό που μου άρεσε σε αυτό το σενάριο ήταν η αίσθηση πνευματικότητάς του χωρίς καμιά ιδιαίτερη θρησκευτικότητα». Ο Κλιντ Ιστγουντ απαντά...
στο πώς κατέληξε στην τελευταία του ταινία «Hereafter», που έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή στην Αμερική, με θέμα της τη μετά θάνατον ζωή.
Ενα απλό ψυχαναλυτικό κλισέ θα αποφαινόταν ότι «είναι σκηνοθέτης και 80 χρόνων. Τίποτα δεν τον απασχολεί περισσότερο από τον άλλο κόσμο, που πλησιάζει αναπόφευκτα». Αυτός ο τύπος όμως σχεδόν κάθε φθινόπωρο των τελευταίων χρόνων τα βάζει με τα κλισέ. Μπαίνει με μια ταινία με την ηρεμία πιστολέρο του Σέρτζιο Λεόνε και όταν βγαίνει δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Ο ψηλός, ξερακιανός που ταυτίστηκε με τον Ντέρτι Χάρι, παίζει με τα συναισθηματικά στερεότυπα και τους βγάζει κυριολεκτικά τα μάτια. Φανταστείτε τις «Γέφυρες του Μάντισον» με άλλον στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Μετρήστε πόσα στερεότυπα χρησιμοποιεί, χωρίς τελικά να τον καταπιεί το μελό στο «Million Dollar Baby». Και αναλογιστείτε πόσες εταιρείες θα έριχναν στον καταστροφέα εγγράφων, από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο, το σενάριο του αριστουργηματικού «Gran Torino», με τον τυφεκιοφόρο μισάνθρωπο βετεράνο της Κορέας να πεθαίνει για έναν ξένο,σε μια ξενόφοβη «αμυνόμενη» Αμερική.
Στο «Hereafter» το σενάριο που υπογράφει ο Πίτερ Μόργκαν -γνωστός από τα «The other Boleyn girl», «The queen» και το «Frost/Nixon»- πλέκει τρεις ζωές που περνάνε ξυστά από την «άλλη πλευρά»: μια Γαλλίδα δημοσιογράφος της τηλεόρασης (Σεσίλ ντε Φρανς), που γλίτωσε κυριολεκτικά από του χάρου τα δόντια στο τσουνάμι του 2004, έχει αποκτήσει μια εμμονή με τη μεταφυσική πλευρά της ζωής. Ενας νεαρός Αμερικανός (Ματ Ντέιμον), που απόλαυσε μια καλή ζωή -έχοντας το χάρισμα να επικοινωνεί με τους νεκρούς συγγενείς όποιου αγγίζει- προσπαθεί να κρύψει το χάρισμα που έγινε κατάρα και να ζήσει μια κανονική ζωή. Ενας Βρετανός μαθητής (Τζορτζ Μακλάρεν) νιώθει έντονη την παρουσία του πεθαμένου αδερφού του. Τελικά όλοι θα συναντηθούν και οι ζωές τους θα μπλεχτούν.
«Μου άρεσε ο τρόπος που το σενάριο παίρνει σύγχρονα γεγονότα, όπως το τσουνάμι και οι τρομοκρατικές επιθέσεις του Λονδίνου, και τα μπλέκει σε μια ιστορία για την περιέργεια όλων μας για τη μετά θάνατον ζωή», λέει ο Ιστγουντ. «Μ' αρέσει ο τρόπος που οι τρεις ιστορίες μπλέκουν, είναι κάτι που δεν το είχα ξαναδοκιμάσει. Και ο απρόθυμος ήρωας που δεν εκτιμά το χάρισμά του, έχει ενδιαφέρον». Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει όμως να δούμε αν ο Ιστγουντ θα καταφέρει να σπάσει πάλι το καλούπι που το «μεταφυσικό» επιβάλλει στα θρίλερ.
ΠΗΓΗ: enet.gr
