Χρήστος Κάτσικας
Ο στόχος της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στα ΑΕΙ είναι να μειωθούν οι δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση και να αυξηθεί η πελατεία των κολεγίων ● Αυτή είναι η ταξική θέση των Μητσοτάκη - Κεραμέως, να υπηρετούν τα συμφέροντα της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», άλλοτε απαξιώνοντας και άλλοτε περιορίζοντας την είσοδο προς τα δημόσια πανεπιστήμια.
«Αν υπάρχει ένας δρόμος για την προσωπική ανέλιξη κάθε παιδιού στην Ελλάδα, ο δυναμικός βατήρας του για να τρέξει σε αυτόν, πρέπει να είναι η δημόσια παιδεία. Και αν υπάρχει μια δύναμη που τελικά κινεί την εθνική οικονομία είναι πάλι η δημόσια παιδεία». Αυτά είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, χθες, στην ομιλία του στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο του υπ. Παιδείας.
Εναν μήνα περίπου πριν, σε δηλώσεις του στο υπουργικό συμβούλιο, μετά την ολοκλήρωση του κύριου τμήματος των πανελληνίων εξετάσεων, τόνισε: «Ανεξάρτητα από τους τελικούς βαθμούς και από τα αποτελέσματα, θα επαναλάβω ότι για τους νέους μας ήταν μόνο ένας σταθμός, από τους πολλούς που θα έχουν στη ζωή τους και ένα μόνο στοίχημα από τα πολλά που έχουν να κερδίσουν». Αντίστοιχα, η υπουργός Παιδείας λίγες ώρες πριν ξεκινήσουν οι Πανελλαδικές Εξετάσεις είχε πει για τους υποψηφίους: «τίποτα δεν μπορεί να τις και τους εμποδίσει, από το να διεκδικήσουν το μέλλον που ονειρεύονται».
Σήμερα, καθώς βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση των βαθμολογιών των υποψηφίων και της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, ας «μετρήσουμε» την ουσία των λόγων του πρωθυπουργού και της υπουργού Παιδείας: Παράλογες, ανορθόδοξες και χωρίς καμία ακαδημαϊκή θεμελίωση βάσεις εισαγωγής, ακραίες ανισότητες, η μεγαλύτερη στρέβλωση που έχει υπάρξει τις τελευταίες δεκαετίες στο σύστημα εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση.
Η «προσφορά» 77.000 θέσεων εισακτέων ήταν μια «προσφορά» σε ανεπιθύμητους καλεσμένους, καθώς για το σύστημα Μητσοτάκη - Κεραμέως ο καθένας πρέπει να κάνει τις σπουδές, που αναλογούν στην κοινωνικοοικονομική θέση της οικογένειάς του. Τόσο κυνικά! Με φόντο αφενός την προσπάθεια δεκάδων χιλιάδων μαθητών να πετύχουν την εισαγωγή τους στα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας, μέσα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία, με πολλούς μήνες μακριά από τη ζωντανή εκπαίδευση, και αφετέρου τις πολιτικές που, λίγο πριν ορθώσουν εμπόδια στην πρόσβαση στα δημόσια ΑΕΙ, άνοιγαν λεωφόρους στα λεγόμενα κολέγια.
Οταν πριν από λίγους μήνες η Νίκη Κεραμέως, με αιφνιδιαστική τροπολογία, περνούσε διάταξη με την οποία αναγνωριζόταν, εκτός από την εκπαιδευτική ισοδυναμία και η επαγγελματική ισοδυναμία των πτυχίων των κολεγίων με τα πτυχία των δημοσίων πανεπιστημίων, δεν έκανε τίποτε περισσότερο, από αυτό που υπαγόρευαν τα συμφέροντα της κυρίαρχης ελίτ, που είναι η ιδεολογία και η πολιτική του κυβερνώντος κόμματος! Αυτή είναι η ταξική θέση τους, να υπηρετούν τα συμφέροντα της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», των επιχειρηματιών της γνώσης, άλλοτε απαξιώνοντας και άλλοτε περιορίζοντας την είσοδο προς τα δημόσια πανεπιστήμια.
Και για να μη λέμε πολλά λόγια και θεωρίες, ας δούμε ορισμένα χειροπιαστά στοιχεία που στη σύνθεσή τους κάθε άλλο παρά αποτελούν μεμονωμένα επεισόδια -τμήματα του παζλ, που λέγεται «επιχείρηση ιδιωτικοποίησης– εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης στην Ελλάδα».
Δεν θα επιχειρήσουμε, να ερμηνεύσουμε τη σχέση «μαζικός αποκλεισμός υποψηφίων – μείωση πανεπιστημιακών σχολών – ισοτιμία πτυχίων πανεπιστημίων – κολεγίων», που εκπληρώνει ακόμη και τις πιο ακραίες επιθυμίες των σχολαρχών με όχημα τη χρηματοδότηση ιδιωτικών σχολείων (που είναι φορείς εποπτευόμενοι από το υπουργείο Παιδείας, παρέχουν κατά το Σύνταγμα δημόσιο και κοινωνικό αγαθό και εκδίδουν ισότιμους τίτλους σπουδών) προς τη Ν.Δ., όπως φαίνεται καθαρά από την Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής για τη χρηματοδότηση των κομμάτων.
Οι εν λόγω επιχειρηματίες έχουν μετατρέψει τα ίδια τα εκπαιδευτήριά τους, τα σχολεία τους, σε χρηματοδοτικά κέντρα πολιτικού κόμματος. Θα την ερμηνεύσουμε μέσα από τα λόγια, τις μεθοδεύσεις και τις πράξεις υψηλόβαθμων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, τα τελευταία χρόνια.
Η υπόθεση αναγνώρισης των κολεγίων δεν είναι καινούργια ιστορία, καθώς επιχειρεί να εξυπηρετήσει μια μεγάλη λίστα «πελατών» των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., που επί χρόνια στέκονταν στον προθάλαμο του υπουργείου Παιδείας, περιμένοντας «να ανάψει το πράσινο φως» για την περιβόητη νομιμοποίηση και τη μεγαλοπρεπή είσοδο στην αγορά της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Οι πρώτες απόπειρες αδειοδότησής τους ξεκινούν το 2008 - 2009 (επί Σπηλιωτόπουλου και Στυλιανίδη), συνεχίζονται το 2010 επί Α. Διαμαντοπούλου, ενώ ο Κ. Αρβανιτόπουλος, το 2013, κάνει το μεγάλο βήμα (που ολοκληρώνει η Νίκη Κεραμέως).
«Δεν θεωρώ, ότι τα ιδιωτικά κολέγια στην Ελλάδα - ως επί το πλείστον, όχι όλα - παρέχουν υπηρεσίες εφάμιλλες με αυτές των ελληνικών πανεπιστημίων. Δυστυχώς για τα ελληνικά πανεπιστήμια, θα πω ότι τα κολέγια παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες από τα ελληνικά πανεπιστήμια», έλεγε το 2011 ο Αδωνις Γεωργιάδης, στην τελετή αποφοίτησης κολεγίου.
«Να είστε λοιπόν σίγουροι», είπε, απευθυνόμενος στους αποφοίτους του κολεγίου «ότι το πτυχίο που έρχεται στα χέρια σας δεν είναι απλώς εφάμιλλο και ισότιμο, που είναι και νομικά ισότιμο βάσει των προσφάτων αποφάσεων, αλλά είναι αντάξιο και καλύτερο των συναδέλφων σας από τα ελληνικά πανεπιστήμια».
Τον Νοέμβριο του 2019, όντας πλέον υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, ο Αδ. Γεωργιάδης παραβρέθηκε στην 47η τελετή αποφοίτησης του ... College, όπου φωτογραφήθηκε αγκαλιά με τον επιχειρηματία του κολεγίου. Το σίγουρο είναι, ότι πλέον ο Αδωνις Γεωργιάδης δεν θα χρειαστεί να πάει σε άλλη εκδήλωση κολεγίου, αφού, με τον νόμο που ψήφισε στα τέλη Δεκεμβρίου 2020 η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος, οι δουλειές του επιχειρηματία του κολεγίου... θα αβγατίσουν.
Ο δημόσιος τομέας και η ελίτ του αγκαλιάζει με στοργή και γίνεται η θεραπαινίδα του ιδιωτικού τομέα. Πώς το είπαμε; Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)!
