Μετά τους Δίδυμους Πύργους, το δόγμα «Ασφάλεια ή Ελευθερία» στρατιωτικοποίησε την Αμερικάνικη κοινωνία και σταδιακά, όλο το Δυτικό κόσμο. Η κρατική καταστολή έγινε τόσο άγρια, η βιαιότητά της τόσο «νόμιμη» και ο...
σφαγιασμός των «ύποπτων» λαών τόσο εκτεταμένος, ώστε προέκυψε μόνο του το βασικό ερώτημα του ρωμαϊκού δίκαιου, «ποιος ωφελείται» και τα συνακόλουθα συμπεράσματα.Το νέο δόγμα, «Υγεία ή Ελευθερία», βάζει τους ανθρώπους όλου του κόσμου μπροστά σ’ ένα νέο πλαστό δίλημμα, πετσοκόβοντας ό,τι είχε απομείνει από το δεύτερο σκέλος.
O covid εργαλειοποιήθηκε τόσο κυνικά, για να συντρίψει στοιχειώδη δικαιώματα, να διογκώσει την ήδη παρανοϊκή κρατική βία και να εξαθλιώσει εκατομμύρια, που αν δεν είχε προκύψει, θα είχε παραγγελθεί.
Αν στην προηγούμενη φάση, της οικονομικής κρίσης και των κατασκευασμένων χρεοκοπιών, όπλο ήταν τα μνημόνια, το σημερινό υπερόπλο είναι μια ελάχιστη σύριγγα.
Οι εταιρίες της megapharma, που παράγουν τα εμβόλια, συμπορεύονται με τους εκτελεστές των Τραπεζών.
Αφού πρώτα χρηματοδοτήθηκαν αδρά από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για την παραγωγή του εμβολίου, τα διαθέτουν όπου θέλουν, σε όποια τιμή θέλουν, γεμίζουν τα ιδιωτικά ταμεία τους με αμύθητα κέρδη κι επιπλέον κρατούν μυστικές, ως εμπορικό είδος, τις πατέντες, κόντρα σε κάθε παγκόσμια συνθήκη. Η αποτελεσματικότητα ή οι συνέπειες των προϊόντων τους ισορροπούν δύσκολα μέσα στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. Όμως αυτό είναι άλλο θέμα.
Είναι η πρώτη φορά που ιδιωτικές εταιρείες διαχειρίζονται κατ’ αποκλειστικότητα εμβόλια, που πληρώθηκαν με δημόσιο χρήμα.
Ο κυνισμός φτάνει μέχρι την ανοιχτή παραδοχή. Στις 23 Μαρτίου 2021, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Boris Johnson, δήλωσε συγκινημένος, «Χάρη στον καπιταλισμό και την απληστία, πετύχαμε να έχουμε εμβόλια»
Οι κυβερνήσεις των εξαγορασμένων αχυράνθρωπων, όχι μόνο δεν διανοούνται να επιτάξουν, αυτό για το οποίο πλήρωσαν εκατομμύρια, αλλά αναλαμβάνουν το marketing, δημιουργώντας το κατάλληλο εμπορικό υπόβαθρο.
Συνέτριψαν τα συστήματα δημόσιας υγείας, δεν ικανοποίησαν την ελάχιστη προϋπόθεση πρωτοβάθμιας υγείας, απέκλεισαν θεραπευτικές μεθόδους και δούλεψαν αριστοτεχνικά το φόβο του θανάτου.
Η Αμερικανογερμανική Pfizer/BioNTech, διαθέτει ελάχιστα εμβόλια σε υπερδιπλάσιες τιμές στις Αφρικανικές χώρες, ενώ από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής απαιτεί, την εκχώρηση στρατοπέδων, κτιρίων στα οποία στεγάζονται πρεσβείες και τα τραπεζικά τους αποθέματα. Επιπλέον, επιβάλλει αλλαγή νομοθεσίας, που αφορά σε μελλοντικές αποζημιώσεις, για προσφυγές που θα αφορούν σε παρενέργειες του εμβολίου.
Το απαρτχάιντ των εμβολίων, δεν αφορά όμως μόνο στον εκβιασμό ή τον αποκλεισμό χωρών ή ηπείρων. Η πράσινη κάρτα, το εμβολιαστικό πάσο ή όπως αλλιώς λέγεται ήδη ή φημολογείται, κουρελιάζει τη συνθήκη της Νυρεμβέργης, επιβάλλει τον εμβολιασμό και διαχωρίζει τις κοινωνίες σε εμβολιασμένους και μη, σε καθαρούς και παρίες (ανεξάρτητα απ΄ το λόγο, ασθένεια ή επιλογή).
Το Ισραήλ, μπορεί να βάζει στα σκλαβοπάζαρά του 5 εκατ. Παλαιστίνιους, χωρίς εμβολιασμό, για τους πολίτες του όμως καθιέρωσε την Πράσινη Κάρτα. Οι μη κάτοχοι κατηγοριοποιήθηκαν σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε δυνατότητες για εργασία, έξοδο ή ψυχαγωγία.
Η υγιεινιστική ταξικοποίηση μπορεί να ακούγεται ως αδόκιμος όρος, δοκιμάζεται όμως ήδη στην πράξη.
Από τη στιγμή που δεχτήκαμε να βγάζουμε το σκύλο για κατούρημα, υπογράφοντας δήλωση, όλα έπονται.
Πηγή: Νίνα Γεωργιάδου – f/b
