Κάποτε, εκεί που η ιστορία χάνεται στα βάθη του μύθου, πέρασε λένε ο Ηρακλής από το Φενεό να δει τη γιαγιά του, τη Λαονόμη. Βρήκε τον κάμπο πλημμυρισμένο και τους αγρότες σε απελπισία. Έδωσε τότε μία με τα χέρια του στα ριζά του βράχου, κοντά στη σημερινή Γκιόζα, κι ο βράχος σχίστηκε, έγινε η καταβόθρα που μέχρι σήμερα..
λειτουργεί. Το νερό έφυγε κι ο κάμπος χαρίστηκε και πάλι στους ανθρώπους να τον καλλιεργήσουν.Το πάτημα του ημίθεου ήρωα στη γη του Φενεού φώλιασε στις ψυχές των ανθρώπων. Ατρόμητοι, άφοβοι και γενναίοι, χιλιάδες χρόνια αργότερα, το 1825, παρόμοιοι με τον αρχαίο ήρωα, οι Γκιοζαΐτες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, με αρχηγό τον καπετάν-Τσεμεντζή στάθηκαν βράχοι αγέρωχοι απέναντι στις τουρκικές ορδές.
Με «ηράκλειες» προσπάθειες, με νύχια και με δόντια, έκοψαν την επέλαση του Ιμπραήμ από την Αρκαδία προς τον κάμπο του Φενεού, διατηρώντας αλώβητο τον τόπο τους και ανέγγιχτη τη λευτεριά τους!
