24 Δεκ 2020

Τα Χριστούγεννα της ζωής μας - Της Μανταλένας Μαρίας Διαμαντή


Κάθε χρόνο, τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς,  με πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία και νοσταλγία για αγαπημένα πρόσωπα που κάποτε ήταν μαζί μου, αλλά δυστυχώς, έχουν "φύγει" πια... Μπαμπάς, παππούς, γιαγιά, θείες, θείοι...  δεν είναι πια εδώ...Είναι φορές που.. σκέφτομαι πως αν είχα μιαν ευχή που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, θα ήταν να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω έστω για λίγο. Για μια μέρα μόνο... Θα είχα τόσα να τους πω...

Ευγνωμονώ όμως το Θεό, την τύχη, που όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που έχουν "φύγει", ήταν κάποτε εδώ για εμένα. Και από εκεί ψηλά ξέρω πως με τον δικό τους τρόπο είναι δίπλα μου γιατί η αγάπη ό,τι και να συμβεί, δεν χάνεται ποτέ... Δεν θέλω να με πιάσει συγκίνηση πάλι και με αυτά που γράφω θα ξαναμπώ στην ίδια παγίδα που μπαίνω κάθε φορά... 

Ο χρόνος πάντα κάτι παίρνει αλλά και κάτι δίνει... Κάποιοι "φεύγουν" - αν και παραμένουν για πάντα στην καρδιά μας- κι άλλοι έρχονται... Κρατώντας στην αγκαλιά μου το γιο μου και την κόρη μου, συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα κυλά η ζωή...

Δεν είναι εύκολο να επιλέξω ποια θεωρώ “τα Χριστούγεννα της ζωή μου”. Εκείνα, της παιδική μου ηλικίας όπου κυριαρχούσε η παιδική ανεμελιά και είχα κοντά μου όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, έχουν κερδίσει μια μεγάλη θέση στην καρδιά μου. 

Από τότε όμως που έγινα μαμά και γιορτάζω τις άγιες αυτές μέρες με τα παιδιά μου, τα Χριστούγεννα έχουν αποκτήσει άλλο νόημα. Μαζί τους ξαναγίνομαι παιδί και είναι στιγμές που νιώθω ότι ζω τη ζωή από την αρχή...

Οι γιορτές είναι η εποχή που μου συμβαίνει το φαινόμενο του απολογισμού, για ό,τι με ευχαρίστησε, ό,τι με έμαθε και για ό,τι με στενοχώρησε..

 Κατέληξα, λοιπόν, στα εξής συμπεράσματα : οι μικρές, απλές χαρές είναι και οι πιο σημαντικές. Καλό είναι λοιπόν, να εκτιμούμε ό,τι όμορφο έχουμε, να ευγνωμονούμε το Θεό και την τύχη που είναι στη ζωή μας και να μην το θεωρούμε δεδομένο. Γιατί εκεί κρύβεται όλη η ουσία και η "μαγεία". Ό,τι μας προκαλεί πόνο, πρέπει να το βάζουμε στην άκρη τοποθετώντας τα σκόρπια κομμάτια της ψυχής μας πάλι στη θέση τους... Ακόμα και αν όλα φαντάζουν τόσο δύσκολα, κάπου εκεί στο βάθος…υπάρχει φως… Αρκεί να έχουμε την υπομονή και τη θέληση να το «δούμε». Και μην ξεχνάμε ότι η "σιωπή" που κρύβουμε μέσα μας, είναι η δική μας ενδοχώρα που ενδείκνυται για τις εξερευνήσεις των κρυφών μας σεναρίων και χαμένων μας ονείρων. 

Δανείζομαι τα λόγια από την τελευταία επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες που είναι ένα μάθημα ζωής για όλους μας λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το 2020 που μας δυσκόλεψε τόσο και υποδεχτούμε το 2021… Ας ευχηθούμε να είναι πιο ελπιδοφόρο...


“... Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι` αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν` το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ` τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."


Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή