15 Νοε 2020

9η μέρα καραντίνας/ Έρημη πόλη, πού πήγαν όλοι; - Της Τζένης Σουκαρά

 


9η μέρα καραντίνας. 

Οκ! Κρατάμε ακόμα! Τα μυαλά μας, την ψυχραιμία μας, τους καλούς μας τρόπους.. Τώρα δεν μπορώ να σου ορκιστώ για πόσο ακόμα  θα  κρατήσουμε χαρακτήρα αλλά και ουδείς εκ των πολιτικών..

ταγών αυτού του τόπου  και των λοιπών συναφών πρωταγωνιστών της οπερέτας,φροντίζουν να μας διατηρούν τη νηφαλιότητα, αυτή την πολυπόθητη  απάθεια διαρκείας , την ειδική  παστερείωση του νου!

 Το λέω υπευθύνως ότι μόνη μου διατηρώ σώας τας φρένας, και η ατομική μου ευθύνη είναι δική μου και δεν την δίνω αλλουνού.  Διότι αυτοί επιχειρούν να μου προκαλούν σύγχιση, να μου δημιουργούν χάος στη σκέψη. 

Εν τω μεταξύ,αυξάνονται οι νεκροί, οι διασωληνομένοι , μειώνονται οι εντατικές, και εκείνοι αντί να σπεύσουν να γλιτώσουν τα δράματα,  εξακολουθούν να μου προκαλούν κακώσεις στην σκέψη ..

Ευτυχώς οι γιατροί μας, τα νοσοκομεία μας, ξέρουν τι μάχη θα δώσουν ,γιατί εδώ ακόμα και η θανάτωση των βιζόν, που αιφνιδίως ήλθαν και σε εμάς, και μεταλλάσουν τον ιό, περνά στο ντούκου και δεν γνωρίζω αν πρέπει να ενδιαφερθώ επισταμένως για τούτο το μαντάτο ή αν πρόκειται για Θρίλλερ  στα προσεχώς! Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται!

Να βγάζουν φιρμάνι και όριο απαγορευτικό στις συναθροίσεις γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα προκαλέσουν. Γιατί δεν  μπορούσε ο πρωθυπουργός της χώρας να συνενοηθεί με τους πολιτικούς αρχηγούς για το θέμα της πορείας του Πολυτεχνείου , να πήγαιναν οι αντιπροσωπείες για κατάθεση στεφάνων και να μην συνέβαινε η απίστευτη πρόκληση που απαγορεύει τις συναθροίσεις πάνω από 4 άτομα;

Από την άλλη, είναι αυτό που τούτη  η κυβέρνηση οδηγεί τους αριστερούς  να φαίνονται σαν γραφικοί υστερικοί  ήρωες που θέλουν να κάνουν εδώ και τώρα την ηρωική αναπαράσταση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με ξεπερνάει.
Αγαπητοί δεν έκάναν τα κόμματα το Πολυτεχνείο, το Πολυτεχνείο το έκαναν οι νέοι της εποχής εκείνης και γιορτάζεται από τους νέους κάθε γενιάς κι απ’ αυτούς που ζήσανε τα γεγονότα και παλεύουν τις κάθε λογής χούντες.
Ή όλοι μαζί να τιμήσουμε το πολυτεχνείο ή ο καθένας νοητά μέσα από το σπίτι του. 

Άδειοι δρόμοι, πού πήγαν όλοι, σιγοτραγουδώ, κοιτάζοντας την πόλη μου.Έρημη πόλη, εθνικό σιωπητήριο, μάχη στα Νοσοκομεία..

Και ένα απύθμενο θράσος πως όλα πηγαίνουν καλύτερα από το να τα διαχειρίζονταν οι προηγούμενοι. Ποιον ενδιαφέρει αγαπητέ στ αλήθεια αυτό, όταν όπου και να κοιτάξεις διαπιστώνεις ναυάγια; 

Τελικά κλείνουν τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία. Ξέρετε αυτά που δεν υπήρχε λόγος να κλείσουν. Αυτά ,όχι κάποια άλλα. Αυτά τα λόγια που μία μέρα είναι έτσι και μία μέρα είναι αλλιώς, είναι αυτά που πριονίζουν  την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, η οποία μπήκε πλέον σε ρυθμούς αρνητικής ανάπτυξης. 

Θα μου πεις πού είναι η αντιπολίτευσις; Την ψάχνω αλλά και τι να λέει; Το σύστημα θα μου σερβίρει άλλον για αρχηγό χωρίς να το καταλάβω. Κοίταξε όμως, πριν γίνω φυτό, θα μπορώ έστω να δηλώνω αυτά που δεν μου αρέσουν και αυτά που επιθυμώ.Ακόμα και εάν αναπνέω τον αέρα της ελευθερίας μου με μάσκα και   καλαμάκι. 

Η Διώρυγα υπέστη άλλη μια κατολίσθηση, γεγονός που έκανε ένα πλοίο να κολλήσει στα αβαθή. Άλλη μια κατολίσθηση, άλλο ένα μικρό θαύμα που δεν θρηνήσαμε θύματα. Μια χώρα στο "όλως τυχαίως"!

Και ενώ αποκαταστάθηκε η ναυσιπλοϊα ξαφνικά η βυθιζόμενη κόλλησε στο βυθό! Μια χώρα που επιστρέφει ολοταχώς στην εποχή του λίθου. 

Στην καρδιά του φετεινού  ηλιόλουστου Νοέμβρη που πληγώνει τις καρδιές και μεγαλώνει τις σκιές και τους φόβους μας,κανείς δεν έχει όρεξη να ψήσει ψωμιά,να τα δείξει στο fb,  να μαγειρέψει περίεργα φαγητά, να θυμηθεί τα νιάτα του και να νοσταλγήσει τις γωνιές που χάθηκαν σε τούτη την πόλη. 

Κρατώ μια επιφύλαξη μόνο για τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες που θα βγουν μετά την black Friday σε όλες τις πιθανές εκδοχές. Για να ισώσει το κλίμα δηλαδή..

9η μέρα απεξάρτησής μου..Να μην τον σκέφτομαι..

Να στολίσουμε, να φωτογραφηθούμε, να φτιάξουμε μάσκες με πούλιες , με γκι, με μπάλες να γίνουμε επιτέλους δημιουργικοί για να απεξαρτηθούμε και από το μισθό μας. Διότι πατριώτη μου, αυτό του μισθού,  που μου είπε ο Κυριάκος πολύ μου εστοίχησε. Η αλήθεια πάντα πονάει. Κι εγώ η εξαρτώμενη που κάνω την περί πολλού, το λέω και ντρέπομαι πρέπει να απεξαρτηθώ τάχιστα. Μια δίαιτα είναι και αυτή, ναι, θα την κάνω!

Η πρόνοια θα με αναλάβει; 



φωτογραφία : Σωτήρης Ζησίδης