3 Ιουλ 2020

Ο Τσίπρας κατά του εαυτού του;


Του Γιάννη Πανούση

Πρωτοανέβηκα
τις σκάλες του Υπουργείου
πλημμυρισμένος από όνειρα
Ύστερα
έμειναν μόνον οι σκάλες

Μιχάλης Σταφυλάς,Τα Όνειρα



Ακούγονται και γράφονται πολλά και διάφορα για τη διεύρυνση,μετεξέλιξη,ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλιστικό κεντροαριστερό κόμμα. Αρκετοί αναλυτές προσεγγίζουν το θέμα με βάση ιδεολογικά ή κομματικά κριτήρια ‘καθαρότητας και ορθοδοξίας’ ,άλλοι με βάση εσωτερικούς συσχετισμούς δυνάμεων[προεδρικοί,53 κλπ]. 
Πιστεύω ότι και οι μεν και οι δε κάνουν λάθος. Το όλο εγχείρημα δεν εξαρτάται από το τι [μπορεί να ] κάνει ο Τσίπρας αλλά από το ποιός  πράγματι είναι ο Τσίπρας [ως άνθρωπος και ως πολιτικός].

Άρα ο αγώνας διεξάγεται ανάμεσα στον Τσίπρα εναντίον του Τσίπρα κι όχι ανάμεσα στον Τσίπρα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ή της Προοδευτικής [sic] Συμμαχίας των καλοθελητών και των προθύμων [για να θυμηθούμε τους όρους που οι ίδιοι οι συριζαίοι χρησιμοποιούσαν κατά των πολιτικών τους αντιπάλων, όταν τους βόλευε η συγκυρία].


Είναι γεγονός ότι συχνά πιέζεται κάποιος να κάνει άλλα πράγματα από αυτά για τα οποία είχε προετοιμαστεί. Είναι επίσης γεγονός ότι η όποια θετική εξέλιξη της εσωτερικής ζωής [Κίργκεκωρ] δεν σημαίνει ότι οδηγεί αυτομάτως στη Γνώση του Πραγματικού και στην οριστική αποδέσμευση από το φετιχισμό των λέξεων και τα πολιτικά παραγγέλματα χωρίς ηθικό έρεισμα ή αίσθηση νομιμότητας.

Καθώς η Αριστερά έχει ξεμείνει από πραγματικούς ήρωες και προσπαθεί να στηριχθεί σε στοιχειωμένα ονόματα του παρελθόντος και σε αστοιχείωτους επίγονους [;] του παρόντος ο Τσίπρας πρέπει το ταχύτερο δυνατό να ανακοινώσει δημοσίως και με ειλικρίνεια αν θα λειτουργήσει ως Τσίπρας Α ’[2010-2015], ως Τσίπρας Β’ [2015-2019] ή ενδεχομένως ως Τσίπρας Γ ’[2019-...].

Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο καλός και ο κακός Τσίπρας [στον ιστορικοπολιτικό του ρόλο] αλλά αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι δεν τραβάει πλέον το να εμφανίζεται με διάφορα προσωπεία κατά περίσταση.

Επειδή ’αδυνατίζει πολιτικά όποιος αφομοιώνει αδύναμα στοιχεία’ καλα θα είναι για τον ίδιο και για τη χώρα να μας πει [και ν’απο-δείξει στην πράξη] ποιός πραγματικά θέλει να είναι ή να γίνει.

Όλα τα άλλα αποτελούν συσκοτίσεις άνευ ουσίας...