Γιώργος Σταματόπουλος
Σπαρταριστές έως ξεκαρδιστικές, απροσμετρήτου δε κάλλους, αβυθομέτρητου (!) είναι οι συνομιλίες στην ανώτατη κορυφή της κυβερνητικής μηχανής μεταξύ του υπουργού Εθνικής Αμυνας και του πρωθυπουργού της παρδαλής (ακόμη) τούτης χώρας, σχετικά με την πορεία του ερευνητικού τουρκικού σκάφους «Ορούτς Ρέις».
«Το βλέπεις;» ερωτά ο ηγέτης της χώρας. «Το παρακολουθώ από απόσταση» απαντά ο υπουργός. «Ε, τότε, εντάξει αγαπητέ. Ψυχραιμία πάνω απ’ όλα. Και δεν μου λες, μια και το ’φερε η κουβέντα, τι συνιστάς ελόγου σου;». «Μα, τι άλλο; Ψυχραιμία, κύριε πρωθυπουργέ». Η έκφραση της εθνικής πολιτικής στο απόγειό της με ελάχιστες παραλλαγές στη στιχομυθία, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, μπροστά στον απολαυστικό διάλογο.
Τέρατα ψυχραιμίας και οι δύο (βλέποντας τέτοια αντιμετώπιση [τόση ψυχραιμία] οι Τούρκοι τρομοκρατήθηκαν, έκαναν μεταβολή και πήγαν σπίτι τους). Δεν παίζουμε εδώ στην Ελλάδα. Οι γείτονες τέσταραν τα αντανακλαστικά μας και είδαν ότι απέτυχαν - πώς, μετά, να μη το βάλουν στα πόδια;
Σαν κωμωδία ακούγεται όλο τούτο, αλλά και σαν τραγωδία μοιάζει, με ρηχές λέξεις και νοήματα, με αψυχολόγητες γνωστοποιήσεις στον Τύπο και την ελληνική κοινωνία. Προς τι όλα τούτα; Τι ήθελε να πετύχει ο υπουργός, που έδωσε στη δημοσιότητα τη συνομιλία του με τον πρωθυπουργό; Μάλλον τι νόμιζε ότι θα πετύχει; Διότι αυτό που απέρρευσε, δεν ήταν επίτευγμα, ήταν κάτι σαν επιτομή της ιλαρότητας, επιδερμικό και ελαφρύ σαν ανεμώλια έπη (λόγια που χάνονται στον άνεμο ή που τα πάει ο άνεμος στου διαόλου τη μάνα). Ποιος ξέρει τι τρικυμίες δέρνουν τον νου του. Μήπως νόμιζε, ότι με τη θαρραλέα (;) στάση του απέτρεψε την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας, εννοείται, μήπως θεωρεί αυτόν έναν σύγχρονο ήρωα; Εάν είναι έτσι, μάλλον έχει πρόβλημα ο ίδιος ως προσωπικότητα και σίγουρα έχει πρόβλημα και η κυβέρνηση και κατά συνέπεια έχει πρόβλημα η χώρα.
Είναι και το άλλο (διότι δεν αρκείται σε θεατρινισμούς ο υπουργός Αμυνας). Είπε λοιπόν το εξής παράδοξο: Εάν δεν μπορεί ο πρωθυπουργός, να δώσει εντολή στρατιωτικής απάντησης ή εμπλοκής με τους γείτονες, τότε το θέμα θα αναλάβει πλήρως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας. Δηλαδή πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το. Δεν είναι δυνατό, να γίνει κατανοητό, σε ποιες περιπτώσεις είναι πιθανό να μην μπορεί ο πρωθυπουργός να αποφασίσει για τόσο μεγάλα εθνικά ζητήματα (εκτός βεβαίως αν τον ταλαιπωρεί καμιά διάρροια).
Προφανώς, έχουμε να κάνουμε με έναν θίασο (χωρίς το εσωτερικό δάκρυ των συμμετεχόντων στον θίασο) τιτλούχων αμερικανικών πανεπιστημίων, οι οποίοι δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα (ή μαθαίνουν στου κασίδη το κεφάλι). Ολα αυτά προοιωνίζονται αστάθεια και κινδύνους για την πορεία της χώρας και κάπως αυτό πρέπει να ανακοπεί.
Επίσης, κατανοητό δεν είναι, εάν, λέγοντας τέτοιες ανοησίες, αυτοκολακεύονται ή αυτοί είναι τελικά, τόσο δηλαδή είναι το βάθος και το ύψος τους. Συμβαίνουν, μάλλον, και τα δύο και αυτό δεν περιποιεί τιμή στην κυβέρνηση, οπότε κάπου αλλού πρέπει να στραφεί (η κυβέρνηση), ώστε να βρει κάναν σοβαρό άνθρωπο να ηνιοχεύσει στον τομέα που του ανατίθενται ευθύνες - και υποχρεούται να τα βγάλει πέρα· αλλιώς σπίτι του. Είπαμε: το Αιγαίο δεν είναι παίξε γέλασε...
Πηγή: efsyn.gr
