Ήσυχα ξημέρωσε η 15η Νοεμβρίου μετά την πανσέληνο της 14ης και δύο μέρες πριν από την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Η χώρα από την προτεραία ήδη, και ιδιαιτέρως χαράζοντας, είχε βάλει τα καλά της για να υποδεχθεί τον απερχόμενο προς
τας δέλτους της Ιστορίας Πρόεδρο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα.
Το πρώτον σημαντικό της σημαδιακής αυτής ημέρας ήταν, ότι το Air Force One προσγειώθηκε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», χωρίς να παρενοχληθεί από Τουρκικά μαχητικά.
• Ο Μπαράκ κατέβηκε από τις σκάλες χοροπηδηχτούλης, καθώς το συνηθίζει κι εύχαρις καθώς προβλέπεται. Απ’ όπου θα περνούσε
κι απ’ όπου πέρασε ο Πρόεδρας, δεν εκινείτο φύλλο, ουδέ πτηνό πετούσε. Ηταν σαν στο κέντρο των Αθηνών να είχε πέσει βόμβα νετρονίου (αυτή που εξαερώνει τους ανθρώπους και κάνει αβλαβή διέλευση από τα κτήρια). Προφανώς, οι σατανικοί Συριζαίοι που οργάνωσαν την ανθρωποαπαγόρευση, ήθελαν να μας θυμίσουν, ότι ο Ομπάμα ήταν κι αυτός ένας Πρόεδρος των βομβαρδισμών και των εισβολών - όχι με βόμβες νετρονίου, ίσως, αλλά απεμπλουτισμένου πλουτωνίου οπωσδήποτε.
• Στα πάνελ είχαν ήδη αρχίσει οι σκυλοκαβγάδες μεταξύ Συριζαίων και Νεοδημοκρατών για το ποιος είναι πιο φιλοαμερικανός και ποιος πιο αμερικανόφιλος.
• Νεόκοπος και αδαμάντινος δημοσιογράφος της «Αυγής» μας διαβεβαίωνε από οθόνης «βοθροκάναλου», που θα έλεγε και ο Πολάκης, ότι «θα νοσταλγήσουμε τον Ομπάμα». Δάκρυσα. Θα με πνίξει η νοσταλγία για τα μακελέματα στη Λιβύη, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία. Για το Γκουαντάναμο, που επί οκτώ χρόνια ξέχασε να το κλείσει. Για τα 60.000.000 Αμερικανούς που δεν έβγαλε από τη φτώχεια και
για τόσα άλλα, για τα οποία είμαι βέβαιος, ότι ο Τσίπρας θα πάει να ανάψει ένα κεράκι στο Θυσιαστήριο της Καισαριανής.
• «Θυσίες του ελληνικού λαού». Η φράση αυτή είχε την τιμητική της. Λες κι είναι πράγμα αγαθό και αξιέπαινο να πεινάει κόσμος, να κόβονται μισθοί και συντάξεις, να χάνονται σπίτια, να κλείνουν μαγαζιά, να μένουν άνθρωποι άνεργοι και κάποιοι να αυτοκτονούν. Περίεργοι έπαινοι για πεισιθάνατα πράγματα.
• Μας έχουν για πολύ χαχόλους.
• Φιλότιμοι πάντως οι στραταίοι, βγάλανε από το σεντούκι της γιαγιάς την πολεμική σημαία με τον Αϊ-Γιώργη και την κράτησε στο ύψος της το άγημα. Από κοντά και ο ΑΝΕΛ Καμμένος, όστις διαβεβαίωνε τον Μπαράκ, ότι βγαίνουμε από την κρίση, βγαίνουμε.
Λέγε-λέγε-λέγε, θα πεισθούν τα άστρα και θα βγούμε…
Στο μεταξύ άρχισαν οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα. Η οποία ζήτησε με τη μία μειώσεις στις συντάξεις, που δεν θα μειώνονταν ποτέ ξανά - οι μπαγάσηδες θέλουν να μειώσουν τον Τσίπρα.
• Πάνω στη φάση άκουσα για χιλιοστή φορά, ότι η κάθε πόρτα του «θηρίου» (της λιμουζίνας Ομπάμα) έχει είκοσι πόντους πάχος! Για χιλιοστή!..
• Και γορίλες παντού! Γέμισε ο τόπος γορίλες. Και επαναλήψεις τηλεοπτικών πλάνων. Από χίλιες φορές το καθένα. Με λιγούρια και κολακευμένους κόλακες να κορδακίζονται παιανίζοντας όλα τα κλισέ, που ακούσατε αυτές τις μέρες.
• Το λίκνο της Δημοκρατίας. Μάλλον το εν λόγω λίκνο έχει γίνει σήμερα η κλίνη του Προκρούστη.
Ωσπου, επιτέλους, ο Μπαράκ (λέγεται, ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Μπαράκας και ότι η γιαγιά του είχε ελληνική ρίζα) έφθασε στο Προεδρικό Μέγαρο κι αρχίσαμε να βγαίνουμε ξανά από την κρίση. Με τις φιλότιμες προσπάθειες του κυρίου Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου (ο οποίος αναβάθμισε τον χαιρετισμό σε αγόρευση), ο Μπαράκ
φάνηκε να βαριέται αφόρητα και είπε κάτι κατά της λιτότητας και του χρέους, πλην όμως, φευ, ο μεταφραστής δεν το μετέφρασε! Αυτό βρήκε μωρέ να μη μεταφράσει, ο βαλτός;
• O Μπαράκας επαίνεσε την Ελλάδα για τη συμπόνια και την ανθρωπιά με την οποίαν υποδέχεται τους πρόσφυγες, τους
οποίους, χωρίς καμιά ανθρωπιά και χωρίς καμία συμπόνια, ο Μπαράκας ξεριζώνει από τις χώρες που ξεπατώνει. Αξιος! Αξιος!
• Αξιος να ομιλήσει με φόντο την Ακρόπολη (μετά θα προβληθούν και οι «300» του Μίλερ - μικρή συνεισφορά της βλακείας στα γράμματα). Ευτυχώς, η συνάντηση του Μπαράκ (εκ του Μπαράκας και πιθανόν Παράγκας) με τον Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο είχε αίσιο τέλος και ακούσθηκαν όσα έπρεπε να ακουσθούν για τη Δημοκρατία (και πώς την ακυρώνουμε), την Ειρήνη (και πώς την ξεσκίζουμε) και την Ελευθερία (και πώς τη στραγγαλίζουμε).
Ευτυχώς, επίσης, όλα αυτά, προκειμένου να τα εμπεδώσουμε, επανελήφθσαν και στη συνάντηση του κ. Ομπάμα με τον κ. Τσίπρα. Οπου ο τελευταίος βρήκε την ευκαιρία στα αρχαία ελληνικά ιδανικά περί δημοκρατίας, ειρήνης(!) και ελευθερίας να
προσθέσει και την «υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Κολοσσός ο Τσίπρας. Είναι γνωστόν, ότι οι αρχαίοι Ελληνες εκόπτοντο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, παίρνοντας ο ένας το κεφάλι του άλλου, αν το έβρισκαν ανυπεράσπιστο στο ξάγναντο.
Προσέτι τους διέκρινε ο πλουραλισμός. Αν ήσουν του χεριού τους σε έσφαζαν με φάσγανο, σπάθα, αμφίστομη σπάθα, χασαπομάχαιρο, δόρυ, ακόντιο, βέλος, κοτρόνα - μόνον το τσεκούρι απέφευγαν, το έβρισκαν κάπως βάρβαρο.
• Εκεί πάντως που ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα πρέπει να έπαθε την πλακάρα του, ήταν, όταν παρατηρούσε τη γλώσσα του σώματος
του Τσίπρα. Ο δικός μας, επιμελώς ατημέλητος, αφού άνετος και χύμας μίλησε στον Μπαράκα στον ενικό, σωριάστηκε στην πολυθρόνα του, χωρίς να μπορεί κανείς να καταλάβει, αν βαριόταν ή αν υπέφερε.
Βαριανάσαινε. Δυσφορούσε. Κοίταζε το ταβάνι. Εκανε γκριμάτσες. Δεν ήξερε τι να κάνει τα χέρια του. Είχε τα πόδια του ανοιχτά, λες κι ήταν στον καφενέ και όταν όλα
επιτέλους τελείωσαν, κούμπωσε το σακάκι του και με ένα ουφ έχωσε τα χέρια στις τσέπες. Δίπλα του ο Μπαράκ έδειξε προς στιγμήν εξαγριωμένος, αλλά μετά το ξεπέρασε. Αλλωστε, δεν ήταν για αυτόν
η πρώτη φορά που τα λόγια ήταν θερμά αλλά τα σώματα μουδιασμένα, αδιάφορα, αλλού. Αντιθέτως, πρώτη φορά θα είναι για τον Μπαράκ Ομπάμα, να περνάει κάτι απ’ όσα κάνει στα ψιλά του παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Πράγματι, τα φώτα αυτή τη στιγμή είναι στραμμένα πάνω στον κ. Τραμπ και τη σύνθεση της κυβέρνησής του κι όχι στην πανσέληνο Ομπάμα
που πέρασε.
…………………………………………………………
Ομως, σταματάω κι εγώ να γράφω, ώρα να κατέβω στο κέντρο...
ΥΓ.: Ο υπογράφων τη στήλη εύχεται ολόθερμα στον Θανάση Πλεύρη, να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με την υγεία του και να σταθεί ξανά στα πόδια του, σιδερένιος.
ΠΗΓΗ: enikos.gr
