Στο Θείο Πάθος "τα ουαί" της Μεγάλης Εβδομάδας στέλνουν μηνύματα στους απανταχού αλαζόνες,υποκριτές, καιροσκόπους, τυχοδιώκτες και ψεύτες..
Τα "ουαί" του Ιησού συγκλονίζουν συθέμελα τους Ναούς και την Ορθοδοξία και υποχρεώνουν τον καθένα μας ξεχωριστά να κάνει την ενδοσκόπησή του .
Η ορθόδοξη Χριστιανοσύνη ομολογεί την Σταύρωση και Αναστάση του Ιησού με περισσή ευκολία, ενώ παράλληλα απαξιώνει στην πράξη τα βαθύτερα και σημαντικότερα μηνύματα που εκείνη κρύβει...
Ποιος είναι ο "άριστος" εκείνος που παράλληλα είναι και ταπεινός, εκείνος που θα υποστεί την λάσπη και την συκοφαντία, τα ασύστολα ψεύδη δίχως να αντιγυρίσει τον λόγο, την πράξη επιδιώκοντας τον ψυχικό πόνο και την σπίλωση του συνανθρώπου του;
Δεν τον βρήκαν και δεν τον βρίσκω όσα χρόνια κι αν πορεύομαι σε τούτη την ζωή.
Αντιθέτως, η ζωή και ο κόσμος μπούχτισε και μετρά παθήματα, από τον θόρυβο που προκαλούν τα υπερτιμημένα και φλύαρα "εγώ" των εγωκεντρικών και φίλαυτων, κατ' ουσίαν ανόητων, γι αυτό κι επικίνδυνων, που όταν διακρίνουν, πως η επιβολή του σκότους, που οι ίδιοι επιβάλλουν, απειλείται, τότε αρχίζουν τον ξέφρενο χορό της κατρακύλας, της χωρίς όρια και φραγμούς..
Γιατί ποτέ δεν έμαθαν, δεν ανέλυσαν τα μηνύματα της ζωής, ποτέ δεν διείσδυσαν στο βαθύτερο νόημά της.
Βρικόλακες της σύγχρονης μέρας, καραδοκούν να ρουφήξουν καθετί αληθινό, υγιές και δίκαιο, επιδιώκοντας να επιβάλλουν τον μαρασμό της ελπίδας, τον αφοπλισμό του αγώνα για δράση, την έλλειψη οράματος, την έλλειψη δυνατότητας στην δημιουργία κι εξέλιξη...
Η καθημερινότητα ξημέρωσε τυχάρπαστους πρωταγωνιστές, οσφυοκάμπτες της οποιασδήποτε εξουσίας. Ανθρώπους που πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τον μόχθο του άλλου,την ανοχή ενός συστήματος με ελαστικές αντιστάσεις που οι όμοιοί τους δημιουργησαν,υφαρπάζοντας το παρόν του.
Η καθημερινότητα ξημέρωσε ανθρωπάκια θρασύδειλα και άπληστα, που προσπαθούν να επιβιώσουν, αναρριχόμενα στην δική τους πλάνη, εκτοξεύοντας οχετούς κατά φίλων κι εχθρών, κατά ευεργετών και ευεργετημένων.Τρέμουν την σιωπή γι αυτό μιλούν ακατάπαυστα, τρέμουν την απομόνωση γι αυτό και την εκβιάζουν.
Πόσο να αντέξεις την ασχήμια στην ψυχή, που εξαπλώθηκε σαν την πανούκλα και πώς να προστατευθείς, η αρρώστια να μην σ΄αγγίξει;
Πώς, όταν τα άσχημα έχουν γίνει μοντέλο επιβίωσης, μπορείς να υπομένεις και για πόσο, δίχως να αντιστέκεσαι και χωρίς να αγανακτείς;
Πόσο μπορείς να κλείνεις τα αυτιά στον εκκωφαντικό ήχο των αρπαχτικών και πόσο μπορείς να μένεις σιωπηλός απέναντι στην πρόκληση, στην σπίλωση, στην αλλοίωση που επιδιώκουν οι σύγχρονοι Φαρισαίοι;
Τα ουαί τέτοιες ημέρες γιγαντώνονται!
Θεριεύουν, απέναντι σε εκείνους που αυτές τις Άγιες Νύχτες της Μεγάλης εβδομάδας στέκονται πλάι στο ψαλτήρι και προσπαθούν να βρουν τον Χριστό.
Εκείνος όμως βρίσκεται παντού...Στις πράξεις μας, στην αλήθεια μας, στις δοκιμασίες και στις προκλήσεις μας. Κι αν κάπου, κάποιοι Τον αισθανθούν αυτές τις ημέρες, έστω και για λίγο, ίσως να καταλάβουν και να αναζητήσουν την κάθαρση, κλαίγοντας γοερά!
