Καθώς «κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης με τους δανειστές, οι Έλληνες επιδεικνύουν αξιοσημείωτη αδιαφορία, αφού παρακολουθούν ένα έργο, που έχουν δει πολλές φορές τα τελευταία έξι χρόνια.
Η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση δίνει πάρα πολύ σκληρή μάχη επί μήνες (τρέχουν τα αίματα ποτάμι) και μετά υπογράφει αυτά που την διατάζουν οι δανειστές.
Ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει πολλές «κρίσιμες» συναντήσεις με μεγάλους ηγέτες στο εξωτερικό και μετά επιστρέφει στην Ελλάδα και τα ψηφίζει όλα.
Αυτό που έχει αλλάξει (μετά από έξι χρόνια χρεοκοπίας και Μνημονίων), είναι πως όλοι οι Έλληνες ξέρουν πια την κατάληξη αυτού του χιλιοπαιγμένου έργου.
Επίσης, αυτό που έχει αλλάξει πια, είναι πως όλοι οι Έλληνες ξέρουν, πως τα Μνημόνια δεν πρόκειται να φέρουν τίποτα θετικό για την χώρα και τους πολίτες.
Παράλληλα, οι απειλές περί Grexit, εξόδου από τη συνθήκη Σένγκεν και χρεοκοπίας της χώρας (λες και δεν ξέρουμε, πως η Ελλάδα χρεοκόπησε πριν από έξι χρόνια) δεν συγκινούν και πολλούς πια.
Ακόμα, είναι προφανές, πως η συμφωνία που θα γίνει είναι ανεφάρμοστη.
Τα χρόνια περνάνε και, εκτός από το γνωστό δημόσιο χρέος, έχουμε τώρα και μεγάλο ιδιωτικό χρέος, αφού τα χρέη προς το Δημόσιο αυξάνονται (είναι πια 87 δισ. ευρώ), ενώ η ανεργία δεν λέει να πάρει την κατηφόρα, αν και οι Έλληνες συνεχίζουν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα και να αναζητούν εργασία σε άλλες χώρες.
Σε αυτά έρχεται να προστεθεί το γεγονός, πως οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί επιτέλους, πως η Ελλάδα είναι και επίσημα προτεκτοράτο και όχι μια κυρίαρχη χώρα. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
Οι πολιτικοί που υπηρέτησαν τους δανειστές, τελειώνουν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Οι δανειστές ξεμένουν από εναλλακτικές πολιτικές λύσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η σάπια Νέα Δημοκρατία ακούγονται περισσότερο σαν ανέκδοτο, παρά σαν κάποια πολιτική λύση που θα προσποιείται πειστικά την κυβέρνηση στο προτεκτοράτο, ενώ «επιστροφές στο πολιτικό σκηνικό», όπως αυτή του Καρατζαφέρη (που τώρα είναι αντιμνημονιακός), μόνο γέλιο προκαλούν.
Επίσης, είναι προφανές, πως στις επόμενες εκλογές (όποτε γίνουν), η αποχή θα σπάσει όλα τα προηγούμενα ρεκόρ.
Οι εκλογές δεν έχουν καμία απολύτως σημασία στα προτεκτοράτα (και οι πολίτες το ξέρουν πια), οπότε θα ψηφίσουν μόνο οι κρατικοδίαιτοι και τίποτα «καλλιτέχνες» που κάνουν επιδοτούμενη τέχνη στο προτεκτοράτο.
Στις επόμενες εκλογές, όποιος ψηφίζει, θα θεωρείται ύποπτος: για να ψηφίζει αυτός, από κάπου τρώει χρήματα.
Η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν θα έχει καμία πολιτική νομιμοποίηση στην κοινωνία.
Όλοι καταλαβαίνουμε, τι σημαίνει αυτό: χάος.
Ήταν λογικό πως τα πράγματα στην Ελλάδα θα έφταναν σε αυτό το σημείο.
Αλλά, τελικά, αυτό μπορεί και να μην είναι κακό.
Οι Έλληνες, από ένστικτο, πάντα γούσταραν την αναρχία.
Έρχεται.
Αναρχία σε προτεκτοράτο, πρώτη φορά θα υπάρξει.
(Έβαλα την φωτογραφία από το Ναυάγιο, αφενός επειδή η Ζάκυνθος είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου και αφετέρου επειδή η παραλία του Ναυαγίου μου θυμίζει την Ελλάδα. Δεν εννοώ, πως η Ελλάδα ναυάγησε, όχι· η Ελλάδα είναι θάλασσα, βουλιάζει ποτέ η θάλασσα; Αυτό που συμβαίνει, είναι πως οι χιλιάδες τουρίστες που πηγαίνουν στο Ναυάγιο παίρνουν κι ένα μικρό κομμάτι από το πλοίο. Αν προσέξετε καλά, το πλοίο στο Ναυάγιο είναι κάθε χρόνο όλο και μικρότερο. Κάποια μέρα, η παραλία δεν θα έχει πλοίο. Και θα είναι αγνή και παρθένα, όπως την πρώτη φορά που την είδα στη ζωή μου. Αυτό θα γίνει και με την Ελλάδα. Την όμορφη Ελλάδα.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
