Μιχάλης Γιαννεσκής
Ο Σουν Τζου, ο Κινέζος στρατηγός και συγγραφέας του κλασικού εγχειριδίου «Η Τέχνη του Πολέμου», έγραφε, ότι για να νικήσεις τον εχθρό σου, πρέπει να καταλάβεις πως σκέφτεται.
Βέβαια, αυτό ισχύει, μόνον εάν θέλεις να νικήσεις τον εχθρό σου. Δεν ισχύει, εάν
η παρουσία του εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά και οικονομικά σου συμφέροντα. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση, ο εχθρός πρέπει να αποδυναμωθεί, αλλά όχι να νικηθεί οριστικά.
Οι εξελίξεις του πολέμου κατά της τρομοκρατίας του ISIS στη Μέση Ανατολή υποδεικνύουν, ότι ο στόχος των ηγετών των μεγάλων δυνάμεων και των συμφερόντων που εξυπηρετούν, είναι η αποδυνάμωση και όχι η εξάλειψη του εχθρού.
Η θανατηφόρα «πασαρέλα» επίδειξης όπλων
Πρώτον, διότι οι μεγάλες δυνάμεις θέλουν να πουλήσουν όπλα. Η εμπόλεμη ζώνη προσφέρει ένα ιδανικό πεδίο επίδειξης των δυνατοτήτων του οπλισμού τους και προσελκύει νέους πελάτες, στους οποίους προσφέρουν τα νέα τους βομβαρδιστικά και πυραύλους, αλλά σε ένα κάπως υποβαθμισμένο «export version». Γιατί οι μεγάλες δυνάμεις πρέπει να διατηρήσουν την υπεροχή τους, και μπορεί κάποτε οι σημερινοί πελάτες να γίνουν και αυτοί εχθροί. Ο πόλεμος στη Συρία έχει δημιουργήσει πωλήσεις όπλων αξίας 46 δις. δολαρίων για τις ΗΠΑ, 9 δις. για τη Ρωσία και 4 δις. για την Βρετανία.
Ταυτόχρονα, οι μεγάλες δυνάμεις επιτρέπουν στον ISIS να προμηθευτεί τα συμβατικά όπλα που πωλούν. Κάνοντας τα στραβά μάτια με τους γείτονες του εχθρού και συμμάχους των ιδίων, αφήνουν να διοχετεύεται το πετρέλαιο, που παράγει ο ISIS και με τα έσοδα να αγοράζει, όσα όπλα δεν απειλούν άμεσα την υπεροχή τους. Το βλέπουν ως ένα «αναγκαίο κακό», γιατί αλλιώς ο ISIS θα καταρρεύσει και δεν θα διατηρηθεί εν λειτουργία η θανατηφόρα «πασαρέλα», πάνω στην οποία επιδεικνύουν την πυγμή των όπλων τους.
Φθηνά εργατικά, εκμετάλλευση της ξενοφοβίας και μαύρο χρυσάφι
Δεύτερον, διότι πολλές μεγάλες δυνάμεις επωφελούνται από τα εκατομμύρια προσφύγων που δημιούργησαν οι γεωπολιτικές βλέψεις τους. Σκέφτονται, ότι οι πρόσφυγες αποτελούν φθηνό εργατικό δυναμικό, για να αντικαταστήσει το γηραιό πληθυσμό των κρατών τους και όσους περισσεύουν τους «παρκάρουν» σε μια άλλη χώρα, κλείνοντας τα σύνορα τους.
Τρίτον, οι δυνάμεις επωφελούνται επίσης από την έξαρση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, που εκμεταλλεύεται το προσφυγικό θέμα, παρόλο που ο εχθρός τους τη χρησιμοποιεί, για να στρατολογήσει «εθελοντές» από τις γκετοποιημένες μειονότητες μέσα στα σύνορα τους. Σκέφτονται, ότι αυτές οι εξελίξεις παρέχουν ιδανική δικαιολογία για μεγαλύτερη αστυνόμευση του πληθυσμού, περιορισμό των «ενοχλητικών» δημοκρατικών κινημάτων και φαλκίδευση των προσωπικών ελευθεριών. Γνωρίζουν, ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και πάντοτε τα έβρισκε με κάθε είδους κυβερνήσεις, ακόμα και με τη χιτλερική.
Ακόμα και ο βασικός λόγος για τον οποίο ενδιαφέρθηκαν αρχικά για την εμπόλεμη περιοχή, το «μαύρο χρυσάφι», είναι (προσωρινά τουλάχιστον) δευτερεύουσας σημασίας, καθότι η αξία του πετρελαίου έχει πέσει, ενώ υπάρχουν άπλετα αποθέματα και είναι δύσκολο να ελεγχθούν πολλοί πετρελαιαγωγοί. Αντίθετα, η προβολή στρατιωτικής πυγμής στη Συρία έχει σήμερα ιδιαίτερη σημασία, ιδίως για τη Ρωσία.
Επιλεκτικός θρήνος
Εν τούτοις, οι ηγέτες καταδικάζουν την τρομοκρατία και θρηνούν επιλεκτικά για τα θύματα της. Φωνάζουν «Je Suis Charlie”, “Je Suis Paris» και «Je Suis Bruxelles», αλλά ξεχνούν το «Je Suis L’Humanité» (Είμαι η ανθρωπότητα). Γιατί για τους κατοίκους της Βαγδάτης, της Μοσούλης, του Χαλεπιού και της Χομς, δεν έχει διαφορά, αν οι βόμβες είναι αυτοσχέδιες και έχουν τοποθετηθεί από φονταμελιστές τρομοκράτες ή αν έχουν πέσει από στρατιωτικά αεροπλάνα και φέρουν επιγραφή «Made in USA» ή «Made in Russia».
Τρόμο προκαλούν, όλοι όσοι βομβαρδίζουν άμαχους.
Τα κέρδη τους, οι νεκροί μας
Συνεπώς, η διεθνής ολιγαρχία μάλλον δεν αγνοεί, αλλά ακολουθεί πιστά τη συμβουλή του Σουν Τζου: γνωρίζει απόλυτα πως σκέπτεται ο εχθρός της, γιατί τρομοκρατεί και η ίδια με άλλες μεθόδους. Και δεν θέλει να νικήσει οριστικά, γιατί ξέρει, ότι μια τέτοια νίκη δεν τη συμφέρει. Ακόμα και αν ο ISIS έπαυε να υφίσταται, θα έβρισκε ένα νέο εχθρό να τον αντικαταστήσει, εκτός ή εντός των συνόρων.
Διότι χωρίς εχθρούς δεν μπορεί να περισπάσει την προσοχή αυτών που εκμεταλλεύεται και να επιβάλει την οικονομική ανισότητα που αποτελεί το λόγο ύπαρξης της.
Γιατί τελικά είναι δικά τους τα κέρδη και είναι δικοί μας οι νεκροί.
