Αν το Χόλιγουντ ετοιμάσει μια μέρα ένα remake της ταινίας «Οσα παίρνει ο άνεμος», οι παραγωγοί δεν θα ξέρουν ποιούς ηθοποιούς να πρωτοεπιλέξουν...
Το αμερικανικό περιοδικό W αποφάσισε να ζητήσει από 29 διάσημους ηθοποιούς να ξαναπαίξουν την τελευταία σκηνή της εμβληματικής ταινίας του Βίκτορ Φλέμινγξ.
Αντιμέτωποι με την κάμερα, η αφρόκρεμα των χολιγουντιανών ηθοποιών μπαίνει στο παιχνίδι και μας προσφέρει ένα βίντεο τριών λεπτών. Δείτε τα ιερά τέρατα του σημερινού Χόλιγουντ να παίζουν ρόλους γιγάντων της Αμερικής του 1940.
Από την Κέητ Μπλάνσερ ως τον Εντι Ρεντμέιν, τον Μπράντλεϊ Κούπερ ως τον Σάμουελ Λ. Τζάκσον, ένα ονειρεμένο κάστινγκ παίζει το παιχνίδι και αναπαριστά την ιστορική τελευταία σκηνή μεταξύ της Σκάρλερ Ο Χάρα και του Ρετ Μπάτλερ.
Δείτε την πρωτότυπη, συγκλονιστική σκηνή του τέλους της ταινίας «Οσα παίρνει ο Ανεμος»:
Τι συμβαίνει σε αυτό το φινάλε -Η διασημότερη ατάκα στην ιστορία του σινεμά
Η ταινία των 10 Oscar με τον Κάρλ Γκέημπλ και την Βίβιαν Λη έχει ένα από τα καλύτερα φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου.
Μετά από μια ταραγμένη και καθηλωτική πλοκή, διάρκειας 4 ωρών, ο πατέρας του παιδιού της και σύζυγος της Σκάρλετ Ο' Χάρα, Ρετ Μπάτλερ, ο οποίος της προσφέρει απλόχερα την αγάπη του καθόλη την διάρκεια της ταινίας και εκείνη συνεχώς τον απορρίπτει, αποφασίζει να την εγκαταλείψει οριστικά.
Ο Ρετ Μπάτλερ βρίσκεται στην πόρτα του σπιτιού τους και εκείνη τον ρωτά απεγνωσμένα για το τι να κάνει αν αυτός φύγει.
Τότε εκείνος της απαντά με την πιο διάσημη ατάκα στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράγου: «Frankly, my dear, I don’t give a damn», [Ειλικρινά, αγαπητή μου δεν δίνω δεκάρα], κλείνει την πόρτα και χάνεται στην ομίχλη.
Στη συνέχεια η Σκάρλετ Ο'Χάρα καταρρέει στις σκάλες. Δεν μένει όμως στην μιζέρια και στην δυστυχία της. Εκείνη τη στιγμή θυμάται τα λόγια του πατέρα της, του Ασλεϊ και του Ρετ, που της έλεγαν ότι η δύναμή της ήταν πάντα η ιδιαίτερη πατρίδα της, η γη της, η Τάρα. Αποφασίζει, λοιπόν, να επιστρέψει στην γενέτειρά της και να προσπαθήσει με κάποιο τρόπο να επαναφέρει τον Ρετ.
Και τότε έρχεται η άλλη ιστορική ατάκα: «After all, tomorrow is another day». [Εξάλλου, αύριο, είναι μια άλλη μέρα].
