Μία κρουστοπανήγυρις μπορεί να είναι μια ηχηρή απάντηση στη σιωπή. Στη δική μας Κορινθιακή και Πελοποννησιακή ήταν και κάτι παραπάνω. Δεν είχαμε δει μέχρι τώρα τόσους πολλούς φορείς να συγκλίνουν, να στηρίζουν εκδηλώσεις πολιτισμού.
Είχαμε μια μεγάλη συσσώρευση δυνάμεων.
Όλοι οι δήμαρχοι της Κορινθίας, το Επιμελητήριο, η Περιφέρεια, η Συνεταιριστική Τράπεζα…
1.Το μόνο που μπορούν να κάνουν όλοι μαζί είναι μόνο αυτό; Για άλλα δεν μπορούν;
2.ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ; Για την κρουστοπανήγυρι εκδόθηκε ενημερωτικό φυλλάδιο. Απο τους επώνυμους που ποζάρουν, πρώτος ο κ. Τατούλης. Μας διδάσκει ότι «η μουσική αποτελεί τον τελευταίο συνεκτικό κρίκο των λαών». Μας λέει κι άλλα από την τατούλεια καινοφανή κοινοτυπία. Ο κ. Δέδες, αντιπεριφερειάρχης, μας ενημερώνει για το τι ήταν η περιοχή μας και το συνδέει με το ανανεωτικό της κρουστοπανήγυρης. Είναι αυταπόδεικτο. Ήταν σταυροδρόμι πολιτισμού και ιδού η συνέχειά του σε « ταξείδι ξεχωριστό ». Για τις ίδιες εκδηλώσεις, σε μήνυμά του ο δήμαρχος Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης θεωρεί ότι «το αντίδοτο στη σημερινή βαρβαρότητα είναι ο πολιτισμός». Λίγο από τις παραπάνω δηλώσεις τους, λίγο από αυτά που έχουμε δει να κάνουν, στα «πολιτιστικά», και όπως τα προτείνουν ως αντίδοτο στη σημερινή κατάσταση, θα μπορούσαν να το πουν με τα λόγια του σοφού λαού: «να χορεύουμε και τραγουδάμε, για να λεν πως δεν πεινάμε». Αυτή είναι η γνώμη τους για το τι είναι πολιτισμός.
3. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ; Μίλησαν για μόνιμο θεσμό της κρουστοπανήγυρης, διεθνούς εμβέλειας. Μπορεί και να έχουν δίκιο. Αλλά χρειάζεται λίγη σκέψη. Η κ. Τσιβάκου, που διδάσκει θεωρία οργάνωσης, αρνείται την άτακτη πολιτισμική δράση. Aπό κείμενό της με τίτλο «ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» αντιγράφω: «Θα πρέπει η πολιτική για την κουλτούρα να έχει σαφείς θέσεις για το είδος των γνωσιακών δομών που είναι καλό να διαμορφώνουν οι πολίτες καθώς επίσης και για το τι κοινωνικές και επαγγελματικές θέσεις χρειάζεται η κοινωνία ώστε να διευκολύνεται η παραγωγή και η υποδοχή των επιθυμητών πολιτισμικών μορφών. Με λίγα λόγια, η πολιτική για την κουλτούρα θα πρέπει να γνωρίζει ποιο είναι το «πρωτεύον αγαθό» για τη δεδομένη κοινωνία τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, για να δυνηθεί να σχεδιάσει τους διαύλους που θα αναδείξουν τα αναγκαία πολιτισμικά συμβάντα». (περιοδικό ΙΝΔΙΚΤΟΣ Ιανουαρίου 2006)
4. Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ;
Μια καρικατούρα δημόσιου διαλόγου ήταν αυτό που έγινε στην Κορινθία για τη σύνταξη του τεχνικού προγράμματος της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Άκουσαν μόνο τους δημάρχους. Η ελάχιστη συγγενική σχέση με την ελληνική δημοκρατική παιδεία σημαίνει μια ανοιχτή, δημόσια τοπικού και περιφερειακού επιπέδου συζήτηση: τι είναι πολιτισμός στην Πελοπόννησο. Κατά τη γνώμη μου τι σημαίνει πολιτισμός ΑΠΟ την Πελοπόννησο. Είναι εποχή αυτογνωσίας και αυτοέκφρασης. Αν δεν το κάνουν οι εκλεγμένοι (δημοτικοί και περιφερειακοί) είναι καθήκον των κινήσεων πολιτών. Κινήσεων ιδεών, όχι ποδοβολητού και σλόγκαν. Με νέο αλφάβητο και νέο δίκτυο παραγωγικών μονάδων πολιτισμού. Όχι βέβαια εξάντληση του λίγο απ΄ όλα, τουριστικές, φολκλορίστικες ή ελιτίστικες γιορτές. Εκτός από τα τεχνικά, δεν πρέπει να υπάρχουν και άλλα προγράμματα με καθορισμό προτεραιοτήτων;
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΛΑΔΟΥΧΟΣ
